تبیان، دستیار زندگی

من این سوال را از یک عالم شنیدم و گفت هرکه خود را بشناسد خدا را نیز می شناسد پس در نتیجه  راه شناخت خود چیست ؟

به نام خدا
با سلام و خوش آمدگویی به شما دوست گرامی

در حدیث پیامبر ص و علی ع است که :
من عرف نفسه فقد عرف ربه
هرکس خود را بشناسد خدا شناخته است
خود ما نزدیکترین چیز به ماست
حضرات معصومین هم که فرمودند می توان با خودمان خدا را بشناسیم
پس
خودمان نزدیکترین راه شناخت خدا هستیم
حالا :
از جهات ایجابی نفس ، خدا بشناسیم
یعنی بگوییم : من علم دارم پس خدا هم علم دارد
یا از جهات سلبی
یعنی بگوییم : چون من نیاز دارم خدا نیاز ندارد
یا هردو
منبع: گفتگوی دینی

آنچه از روایات استفاده می شود این است كه شناخت خود (معرفت نفس ) یكی از بهترین راههای شناخت حق است : شخصی نزد پیامبر گرامی اسلام (ص ) آمد و عرض كرد كه راه شناخت حق چیست ؟ فرمود: شناخت خود. «فقال یا رسول الله كیف الطریق الی معرفه الحق ؟» فقال (ص ) :«معرفه النفس », (مستدرك الوسائل , ج 11, ص 138). جمله »من عرف نفسه فقد عرف ربه ; هر كس خود را شناخت خدا را شناخته است «, (بحارالانوار, ج 2, ص 32) كه از پیامبر اسلام و امیرمومنان و دیگر ائمه اطهار(ع ) نقل شده است , بسیار معروف است و شیعه و سنی آن را نقل كرده اند. چون انسان مخلوق خداست و به تعبیر قرآن نشانه و آیت الهی است (فصلت , آیه 53) و شئون و حالات نفس بهره ای از صفات الهی را داراست . اگر به نفس و ویژگی های آن شناخت پیدا كند, امكان این كه معرفت نسبی به خداوند و صفات او حاصل شود نیز وجود دارد. البته علم به كنه ذات حق محال است «ولایحیطون به علما» (طه , آیه 110). عنقا شكار كس نشود دام پس گیر». شناخت صفات و افعال الهی نیز در حد علم محدود انسانی امكان پذیر است . اما چرا این شناخت نسبی و محدود است ؟ پاسخ روشن است . زیرا هر آفریده ای در حد خود و به میزان عظمت و پیچیدگی و حكمتی كه در آن به كار رفته است , می تواند پرده ای از عظمت و حكمت خالق هستی بخش را نشان دهد. در حقیقت هر موجودی همانند آینه كوچكی است كه كه تنها بخش كوچكی از عظمت و حكمت و قدرت »رب العالمین « را در خود منعكس می كند. تذكر چند نكته :
1- شناخت نفس و روح نزدیكترین راه ها برای شناخت حق است . زیرا انسان بزرگترین و جامعترین مظهر وجودی حق تعالی است . اما شناخت نفس با تصفیه باطن و تزكیه دل حاصل می شود و اگر انسان به این مهم رسید, به بهترین شناخت یعنی شناخت شهودی از حق می رسد. »لم اعبد ربا لم اره «, (نهج البلاغه , خطبه 178).
2- مقصود از »من عرف نفسه « عمدتا" شناخت جنبه و بعد روحانی انسان است ; یعنی , هر كس حقیقت روح و نفس خود را بشناسد, به همان میزان معرفت به حضرت حق پیدا خواهد كرد. چرا كه روح انسان از بزرگترین مظاهر وجود خداوند است . هر چند شناخت بعد جسمانی انسان نیز همانند سایر مظاهر طبیعت , در شناخت خداوند موئثر است . لیكن شناخت نفس و روح كه از طریق تصفیه باطن و تزكیه روح حاصل می شود, شناختی حضوری و شهودی است كه بهترین نوع شناخت است .
3- آنچه كه در روایات بیان شده , ناظر به رابطه معرفت نفس و رسیدن از آن به معرفت خداوند است نه بالعكس . هر چند شناخت خداوند نیز ما را به مرتبه ای از شناخت مخلوقات او كه تجلی و مظهر وجودی او هستند, رهنمون می سازد.
4- از آنجا كه معرفت خداوند به شكل كامل ممكن نیست پس معرفت نفس هم به شكل كامل ممكن نیست «, باید گفت هیچ تلازمی میان این دو نیست . این كه معرفت خداوند به عنوان موجود لایتناهی و نامحدود برای موجود محدود به نام انسان ممكن نیست , لازمه اش این نیست كه انسان نتواند به وجود محدود خودش نیز شناخت كامل پیدا كند. منبع:گفتگوی قرانی

خوبه برااولین بار دیدم کسی در مورد خودشناسی و رسیدن به خداشناسی حرف زده ولی نگفتید کسی که خودشا شناخت خدارو شناخت ولی یه سری مشکلات از اطرافیان دیده باید چکار کنه میتونه تغیر کنه

سلام

سوال خوبیه...یعنی سوال خیلی هاست...اما همون جواب اصلی یعنی تزكیه نفس، اون خودش كلی سختی داره....

دوست عزیز میشه واضح تر بفرمایید...یعنی چی كه "یه سری مشكل در اطرافیان دیده میتونه تغییر كنه" ...

حق یارتون

در اخادیث داریم که
انفع المعارف معرفة النفس
و
کسی که به نفسش علم داشته باشه ندانستن سایر علوم به او ضرری نمی رساند و اگر همه علوم را هم داشته باشد ولی به نفسش علم نداشته باشد سودی به حالش ندارد
معرفة نفس که در فلسفه اسلامی به صورت مفصل بحث شده است علم وسیعی است که تهذیب بخش کوچکی از آن است

من عرف نفسه فقد عرف ربّه

بسم الله الرحمن الرحیم
خداشناسی بی نهایت اثبات دارد که در دل هر اثباتش بی نهایت اثبات دیگری است
در تعقیبات نماز می خوانیم:خدایا خودم را به من بشناس که اگر خودم را نشناسم پیامبرت را نخواهم شناخت و پیامبرت را به من بشناس که اگر پیامبرت را نشناسم حجتت را نمی شناسم و حجتت را به من بشناس که اگر حجتت را نشناسم از دینم گمراه می شوم
اگر می خواهیم خدارا بشناسیم باید به نشانه ها و آثار او مراجعه کنیم یکی از دانشمندان جهان می گوید برای اثبات خدا پرنده ی کوچکی که روی شاخه ای درخت آواز می خواند کافی است .ما بادیدن عظمت آیات خدا پی به بزرگی او می بریم.این سیارات و کهکشان ها وکوه ها دریاها و گیاهان و این جهان پهناور آدمی را و.ا می دارد نه تنها به وجودخدا بلکه به عظمت و قدرت وحکمت وسایر صفات او اقرار کند.امام علی علیه السلام در شعری زیبا می فرمایند : ((آیا تو گمان کرده ای که جرمی کوچک هستی درحالی که عالمی بزرگ در تو نهفته است.))حال این همه عظمت های الهی در مقابل انسان ناچیز است انسان در بین نشانه های الهی آیه الله العظمی است.بزرگترین عظمت خداوند خود انسان است.به حقیقت اگر انسان خود را بشناسد بی تردید پی به عظمت الهی خواهد برد.
بهترین راه خودشناسی تزکیه است.که خداوند می فرماید: کسانی که در راه ما تلاش می کنند راه های هدایت را به رویشان می گشاییم.

تفکر

سلام,صحبتاتون در مورد شناخت خودمون درست ولی چرا واضح توضیح نمیدین که از چه راههایی باید این کارو انجام بدم؟میگین باید نزکیه نفس انجام بدیمو ریاضت بکشیم ولی به نظر شما من جوون که دارم این همه تجملات رو دور و برم میبینم و مدام فکرم بابت اونا مشغوله کی فکرمو درگیر خودم کنم؟اصلا چطوری خودمو بشناسم در صورتی که راهشو بلد نیستم؟

اینكه تو چه هستی یا اینكه من وجودی تو چیست؟نباید آن را با وی‍گیهای اخلاقی مخلوط كرد و خصوصیات فردی.مطمئنا وی‍‍گیها و خصلتهای ما از زمان كودكی تا بحال تغییر كرده است اما اگر از شما بپرسند كه مثلا چند سال پیش چه كسی فلان كار را انجام داد(در صورتیكه شما آن كار را انجام داده باشید)میگوئیید من!باوجود اینكه شما مسلما خلقیاتتان با چندسال پیش كه آن كار را انجام داده اید فرق كرده است!در نتیجه كسی كه آن كار را انجام داده است چیزیست كه اخلاق رفتار خصوصیات وی‍گی های محیطی و خانواده و حتی روح و جسم شما زیر مجموعه آن قرار می گیرند كه در گذشت سالها مورد تغییر قرار نمیگیرند.