حضرت مولا امیر المؤمنین علیه السلام در حدیثی طولانی ، خصوصیات و ویژگیهای امام را برای طلرق بن شهاب رحمة الله علیه بیان فرموده اند...
در بخشی از این روایت میفرمایند:
فَالاِمامُ هُوَ السِّراجُ الوَهّاجُ ، وَالسَّبیلُ وَ المِنهاجُ ، وَ الماءُ الثَّجّاجُ وَ البَحرُ العَجّاجُ ، وَالبَدرُ المُشرِقُ ، وَالغَدیرُ المُغدِقُ ، وَ المَنهَجُ الواضِحُ المَسالِکُ ، و الدَّلیلُ إِذا عَمَّتِ المَهالِکُ ، وَالسَّحابُ الهاطِلُ ، وَ الغَیثُ الهامِلُ ، وَ البَدرُ الکامِلُ ، وَ الدَّلیلُ الفاضِلُ ، وَ السَّماءُ الظَّلیلَةُ وَالنِّعمَةُ الجَمیلَةُ وَالبَحرُ الَّذی لا یُنزَفُ وَ الشَّرَفُ الَّذی لا یوصَفُ..........
امام همان چراغ فروزان، راه و برنامه ، آب ریزان ، دریا ی خروشان ، ماه تابان ، آب گیر سرشار و راه روشنی است كه روشهای پیمودن آن آشكار است.
امام راهنما در هنگام فراگیری خطرها ، ابر باران زا ، بارانی پی در پی ، ماه كامل،راهنمای ستوده ، آسمان سایه افكن و نعمت زیبای باشكوه است.
امام دریایی است خشك نشدنی و بزرگواری است وصف ناشدنی.
با توجه به این روایت و روایات متعددی كه در باب مقام امام و حتی " امام " داریم آیا میشود در زمان غیبت به مراجع تقلید ، هرچند كه از نظر رتبه علمی و سیاسی بالا باشند، لقب امام را داد؟ آیا اختصاص این كلمه به یك فرد غیر معصوم باعث بالا رفتن منزلت او میشود یا بالعكس مقام ان شخص را در نظر اهل ولایت پایین می اورد؟
