انتقال سریع بیمار به بیمارستان بسیار حیاتی است. اگر سکته مغزی به دلیل لخته روی داده باشد، می‌توان با دادن دارو، وسعت صدمه مغزی را محدود و روند بهبود را سریع‌تر کرد.
سکته مغزی به‌طور شایع‌تر در سنین بالا و نیز در افرادی که دچار فشار خون بالا یا برخی دیگر اختلالات گردش خون هستند، رخ می‌دهد.
آثار سکته مغزی وابسته به حجم و بخشی از مغز است که دچار آسیب شده است. در برخی موارد، این وضعیت می‌تواند کشنده باشد؛ با این حال، اکثر افراد پس از سکته مغزی، به‌طور کامل بهبود پیدا می‌کنند.
تشخیص
ممکن است موارد زیر وجود داشته باشند:
مشکلاتی در تکلم و بلع
اگر از بیمار بخواهید که دندان‌های خود را نشان دهد، تنها یک طرف صورت حرکت خواهد کرد و یا حرکت (دوطرف) یکسان نیست.
از دست دادن قدرت یا حرکت در اندام‌ها
سردرد شدید و ناگهانی
وضعیت ذهنی منگ و هیجان‌زده که می‌تواند با مستی اشتباه گرفته شود.
از دست رفتن هوشیاری به‌طور ناگهانی یا تدریجی
این مبحث را هم ببینید:
اقدامات نجات‌دهنده حیات
اهداف: باز نگه داشتن راه تنفسی
فراهم کردن شرایط انتقال فوری بیمار به بیمارستان
هشدار: اگر بیمار بی‌هوش است، راه تنفسی را باز و تنفس را کنترل کنید؛ آماده باشید تا در صورت لزوم، احیای تنفسی و ماساژ قفسه سینه را آغاز کنید (مبحث « اقدامات نجات‌دهنده حیات » را ببینید). اگر بیمار نفس می‌کشد، وی را در وضعیت بهبود قرار دهید. با مرکز اورژانس تماس بگیرید و آمبولانس درخواست کنید. تا زمان رسیدن نیروهای امداد پزشکی، علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض و تنفس) را کنترل و ثبت کنید.
احتیاط:
چیزی برای خوردن یا نوشیدن به بیمار ندهید چون سکته مغزی می‌تواند عمل بلع را با مشکل روبه‌رو کند.
اگر بیمار هوشیار است، به او کمک کنید تا دراز بکشد به طوری که سر و شانه‌هایش مختصری بالاتر از تنه، روی چیزی تکیه کند. سر او را به سمت مبتلا خم کنید و یک حوله روی شانه او قرار دهید تا هرگونه ترشحی را جذب کند. با مرکز اورژانس تماس بگیرید و آمبولانس درخواست کنید.
هر لباسی را که ممکن است تنفس بیمار را دچار اختلال کند، شل کنید. همچنان به بیمار اطمینان خاطر بدهید. علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض و تنفس) را تا رسیدن نیروهای امداد پزشکی، کنترل و ثبت کنید.
