سلام
به به به به به به
به سلامتی و دل خوش و این چیزا. ایول می بینم که بالاخره قدم گذاشتین روی چشمای نازنین تبیان و ورود پیدا کردین. منم تبریک می گم به شما به خاطر ورودتون به تبیان. انشاءلله که فعالیت هاتون متداوم باشه. اینو بگم که ورود به تبیان و عضو انجمن نصف جهان شدن همینطوری ها هم نیست. باید یه سری تست ها بدین و یه سری اطلاعات.
اول از همه اسمتون رو بگین.
دوم از همه فامیلتون.(این دیگه دل به خواهیه)
سوم از همه اسم واقعیتون رو بگین
(این مورد ستاره دار است)
چهارم از همه یه بیوگرافی سطحی بدین. دانشجویین؟ کجا و ...
و اینکه 3 تا سوال هست که باید جواب بدین :
1. به قول سعید عزیز : نون رو روی کره می مالین یا کره رو روی نون. (شما مجاز نیستین که بپرسین کره چیه)
2. پشت سر هم چند تا بارفیکس می روید؟
3.اگر ببینید یه مورچه در حال بلند کردن چیزی هست ، در همان لحظه به فکر شما چه می رسد؟
یه سوال هم جدیدا باب شده که از همه دوستان باید پرسیده شه. یعنی سوال چهارم.
اگه در مقابل یه مسوول قرار بگیرین که همش بگه آقایون من قول نمی دم. خانم ها من قول بده نیستم و ... چه کاری می کنید؟
امیدوارم سپاهان دوست باشید شما. موفق باشید شما.
حالا می رسیم به بحث دل انگیزتون. ایول خوشم اومد از بحث. ولی اینم جواب ما :
راستشو بخوای در گذشته که فناوری مثل حالا رشد نکرده بود و اطلاع رسانی در حد قوی نبود و خبر های داخلی اصفهان به همه جای دنیا پخش نمیشد. توجه بفرمایین : منعکس نمی شد و ... ، تنها آرزوی مردم اصفهان خوردن موز بود. البته موز که نام لاتین آن بنانا می باشد اولین بار توسط فردی به نام آلکساندر ریموز وارد ایران شد و به همین خاطر نام آن موز شد. ولی 120 سال بعد نتیجه ی الکساندر ( فرزند نوه ی الکساندر یا نوه ی فرزند الکساندر. دقیقا یادم نمیاد) ، یعنی آقای دانیل ریموز توانست موز را وارد اصفهان کند ولی پس از مدتی به بیماری روانی دچار شد. چون فقط ضرر میکرد و ورشکسته تر می شد. ولی پس از مدت نسبتا طولانی که دوربین اختراع شد مردم اصفهان به فکر آبروی خویش افتاده و سعی کردند در مهمانی های بزرگ برای پذیرایی از میوه ای به نام موز استفاده کنند. و در آن سالها ، تنها میوه ای که در اصفهان خورده میشد موز بود. البته نارنگی و پرتقال هم بود ولی کسی بهشون نگاه هم نمی کرد. این شد که مسوولین به فکر واردات موز در اصفهان افتادند و ... و البته پس از این واردات دیگر آرزوی کسی خوردن موز نبود.
هم اکنون در هر کجای اصفهان عده ای به داشتن آرزویی مشغول می باشند. مثلا توی همین تبیان خودمون. همین انجمن نصف جهان(گرچه هنوز با شخصی به نام آرزو برخورد نکرده ام ولی ...). خیلی از کاربران فعال تنها آرزوی قلبیشان این است که بتوانند از زیر زبون مسوولین اینو بشنون که می گن : بله ما قول می دهیم. بهتون قول میدیم. قول. قول. البته واژه ی لاتین قول همان پرومیس می باشد که توسط فردی با نام آندره پرومیسیچ وارد لاتین شد که فردی کروات بود و ...
