تبیان، دستیار زندگی

سلام، جهت کنترل خشم کافیه این آیه رو به یاد بیاورید
"الذین ینفقون فی السرا و الضرا و الکاظمین الغیظ و العافین عن الناس والله یحب المحسنین".
چون انسان معمولی و طبیعی از دیدن بعضی مسایل ناراحت می شود و بهترین راه برای کنترل خشم تمسک به این آیه
است. البته نوشیدن آب سرد هم در فرو کش نمودن خشم موثر است. و نکته مهم تر آن که در حالت عصبانیت هیچ تصمیمی اتخاذ نکنید که بعدا پشیمان شوید.

سلام
من5ساله با یه آدم عصبی زندگی می كنم.یه دختر لیسانسه با یه مرد سیكل و بسیار عصبی....به خدا حرف زدن عادیمو فراموش كردم....به خدا دیگه كلمه ها یادم نمیاد....خیلی چیزا رو اشتباه میگم درست میكنم بعد....اعتماد به نفسمو به كل از دست دادم.....دیگه كمتر صحبت می كنم تو جمع.....و گوشه گیر شدم.....نمی دونم...طرف مقابلم(شوهرم)نماز می خونه بندگی خدارو می كنه ....سعی می كنه درست باشه....منو دوست داره....یه بار قهر كردم 2سال پیش خودكشی كرد ....5ساله التماسش می كنم طلاقم بده ....ولی اینكارو نمی كنه....ولی باهاش ذره ذره آب شدم.......كاش كسی به عمق فاجعه زندگیم پی می برد.....

امام سجاد (ع) می فرمایند:
گفتار نیك،دارایی را زیاد می كند و روزی را افزایش می دهد.
ونیز:
دنیا غنودن و آخرت بیداری و مادر میان آن دو در خوابهای آشفته ایم.

شما هنگام بیان مشکل خودتون ابتدا گفتید یک دختر لیسانسه با یه مرد سیکل ؛ شاید به نظرتون مهم نباشه اما این نشون میده برخی چیزها از جمله همین تحصیلات برای شما بسیار مهم است و روی آن پافشاری می کنید به خودتان مراجعه کنید ببینید عصبانیت شوهرتان پس از تاکیید شما بر مسئله ای روی می دهد یا نه همین طور و به صورت ناگهانی به اصطلاح غرش می کند جواب این سوال در رسیدن به راه حل بسیار راه گشااست

خانم hami1389 عزیز، من هم سالها زندگی با یک فرد عصبانی رو که هیچ دلیلی هم برای خشمش پیدا نمی شه درک کردم.پیشنهاد می کنم سعی کنید همسرتون رو بشناسید و اعتماد به نفس خودتون رو حفظ کنید. این نکته رو در نظر داشته باشید (یعنی در اصل به خودتون بقبولونید) که تحصیلات صرف انسان رو به کمال نمی رسونه و افرادی هستند با تحصیلات کمتر که از تحصیل کرده ها بسیار داناتر و بصیرتر هستند. بنابراین گاهی که کاملا فکر می کنید حق با شماست کمی تامل کنید و فکر کنید شاید من اصلا نمی فهمم اصل قضیه چیه! و این بهتون کمک می کنه که دیدتون رو عوض کنید و نکته بین تر و دقیق تر بشید. سعی کنید اون رو همونطور که هست بپذیرید و تصور کنید که این وضعیت بهترین وضعیتی هست که می تونستید داشته باشید در غیر این صورت حتما بدتر بود و آرزوی چنین شرایطی رو می داشتید. تصور کنید که اون رو واقعا نمی شناسید (حتی اگه فکر می کنید می شناسید) و تلاش کنید که تدریجاً بیشتر باهاش صمیمی و نزدیک بشید(نه به عنوان یک همسر بلکه مثل یک دوست صمیمی و قابل اعتماد و حتی قابل اتکا). سعی کنید پرکنندۀ جاهای خالی زندگی و نیازهای متفرقه اون باشید. گاهی فرد یک خشم بی اهمیت و کوچک رو از کودکی با خود حمل می کنه و به تدریج این احساس در اون عمیق تر و بیشتر می شه و حتی خود فرد هم منشا و دلیل این ناراحتی رو نمی دونه. خشم همسر اکثراً به دلیل "ناکامی" هست -به دلایل مختلف- شاید اون نمی تونه خودش رو ابراز کنه یا حس می کنه اونطور که انتظار داره برای همسرش ارزشمند و قابل احترام و معتمد نیست، یا فکر می کنه در نشون دادن چیزی که می خواد دریافت کنه یا ارائه بده توانایی لازم رو نداره. وقتی اون خشمگینه سعی کنید کاملا عادی و طبیعی باشید و آرامشتون رو حفظ کنید و به خودتون بگید همینه دیگه غیر از این نمی تونست باشه و این رفتارش کاملا طبیعیه چون جزوی از خصلتشه. بنابراین بد نیست. یادتون باشه که این عصبانیت بد نیست. فقط شما هستید که باید در هنگام آرامش سعی کنید به تدریج به اون نزدیک بشید طوری که قابل اعتمادترین فرد برای اون شما باشید. سعی کنید نیازهاشو بشناسید و مطمئن باشید کسی جز شما قادر به آرام کردن اون و برآوردن نیاز به آرامش اون نخواهد بود. فقط به کمی اعتماد به نفس نیاز دارید که می تونید به وسیلۀ دعای هر شب و صحبت صادقانه با خدا به این قدرت برسید. فقط امتحان کنید. مسائل زیادی هستند ... ولی اینجا محیط محدودیست و نمی خوام صحبتهام به درازا بکشه بنابراین ادامه نمی دم.