تبیان، دستیار زندگی

بنام خدا

سلام

ما از عدل الهی چه میدانیم؟

اگه یه نفر سوالی داشته باشه

یا مقرض باشه متونی جوابش بدیم؟

انشاالله بهم کمک کنیم تا مطالب خوبی یاد بگیریم

عدل در لغت و اصطلاح

در فرهنگ‎های لغت عربی برای عدل معانی یا كاربردهایی ذكر شده است كه مهمترین آنها عبارتند از: تعادل و تناسب، تساوی و برابری، اعتدال یا رعایت حد وسط در امور، استوا و استقامت.

 می‎توان گفت: جامع معانی یا كاربردهای یاد شده این است كه هر چیزی در جایگاه متناسب خود قرار گیرد به گونه‎ای كه سهم مناسب و شایسته خود را از هستی و كمالات آن دریافت كند و به حق و سهم دیگران تجاوز نكند.

  سخن امام علی ـ علیه السلام ـ كه در تعریف عدل فرموده است:

 «العدل یضع الأمور مواضعها»دقیق‎ترین تعبیر در این باره است.

عبارت: «وضع كل شیء فی موضعه و اعطاء كل ذی حق حقه»

 نیز كه فلاسفه در تعریف عدل به كار برده‎اند،بیانگر معنای یاد شده است.

مولوی معنای مزبور را این گونه به نظم آورده و به تمثیل كشیده است:

عدل چه بود؟ وضع اندر موضعش ظلم چه بود؟ وضع در نا موضعش
عدل چه بود؟ آب ده اشجار را ظلم چه بود، آب دادن خار را

علامه طباطبایی در تحلیل حقیقت عدل گفته است:

حقیقت عدل عبارت است از:

 «اقامه المساواه و الموازنه بین الأمور بأن یعطی كل من السهم ما ینبغی أن یعطاه. فیتساوی فی ان كلا منها واقع فی موضعه الذی یستحقه؛

حقیقت عدل عبارت است از برقراری تساوی و توازن میان امور به گونه‎ای كه سهم شایسته هر یك بدان داده شود.

در نتیجه، همگی در این جهت كه در جایگاه شایسته خود قرار گرفته است، یكسان و برابرند.»

آنگاه افزوده است:

«از آنچه گفته شد، روشن گردید كه عدل با حُسن ملازمه دارد، زیرا حسن و زیبایی در امور به این است كه هرچیزی به گونه‎ای باشد كه نفس انسان آن را بپسندد و مجذوب آن شود.

 بدیهی است قرار گرفتن هر چیز در جایگاه مناسب آن، مستلزم چنان زیبایی خواهد بود»

عدل در اصطلاح متكلمان

موضوع عدل در علم كلام،
فعل خداوند است و حقیقت آن همان حسن و نیكویی است.

یعنی افعال خداوند همگی حسن و پسندیده است،

و خداوند هرگز فعل نازیبا و ناپسند انجام نمی‎دهد

و آنچه را كه واجب و نیكوست ترك نمی‎كند.

قاضی عبدالجبار معتزلی (متوفای 415 هـ) گفته است:

«ما هر گاه خداوند را به عدل و حكمت وصف می‎كنیم

مقصودمان این است كه خداوند فعل ناروایی انجام نمی‎دهد،

 و آنچه را كه واجب است ترك نمی‎كند،

 و همه كارهای او نیكوست».

متكلمان عدلیه (اعم از شیعه و معتزله) اذعان دارند كه در توحید و عدل وامدار امام علی ـ علیه السلام ـ می‎باشند.

تعریفی را كه آنان برای عدل الهی ذكر كرده‎اند در حقیقت برگرفته از سخنی است كه امام علی ـ علیه السلام ـ در این باره دارند.

از آن حضرت از توحید و عدل سؤال شد. در پاسخ فرمود:

التوحید الا تتوهمه، و العدل الا تتهمه؛


نهج البلاغه، حكمت 470
توحید آن است كه درباره خداوند با وهم و پندار داوری نكنی،
و عدل آن است كه خداوند را به كارهای ناروا متهم نسازی».

به نام خدا
سلام
خیلی عالیه
لذت بردیم ..استفاده کردیم

سلام

ممنون گلها جان

--------

نظیر این سخن از امام صادق ـ علیه السلام ـ نیز روایت شده است، چنان كه فرموده است:

« توحید آن است كه صفات نقص و حاجت را كه بر تو رواست
به خدا نسبت ندهی،
و عدل آن است كه آنچه خداوند انجام آن را برای تو ناپسند دانسته است،
به خداوند نسبت ندهی.»