اما......بریم سراغ آسمون!
با مقدماتی که گفتم خیلی درک این تیکه راحته.
اول تصور کنیم که کره آسمون درست مث کره زمینه! فقط اندازه اش بی نهایت بزرگه. حالا خوب گوش بدید:
3-5 مدارات میل.
از استوای آسمون تا قطبهای شمال و جنوب اون دوایری موازی با استوا تصور کنید درست مث چی رو زمین؟ بله مدارهای عرض جغرافیایی!
ولی اینجا به اینا میگن: مدارات مبل. عین زمین از صفر درجه تا 90 درجه داره و با همون N و S مشخص میشن.
کاربردش: برا بیان فاصله زاویه ای یه شیء توی آسمون و استوای آسمون استفاده میشه. این فاصله برحسب درجه زاویه میل اون شیء نامیده میشه.
پس.....میل مث عرض جغرافیاییه!! همین البته برا آسمون.
3-6 دایره های ساعتی
نصف النهار ها روی زمین که یادتونه. همتاهایی بر کره آسمون دارن. یعنی دوایری رو در نظر بگیرید که از دو قطب آسمون عبور می کنن. تعدادشون 360 مث زمین. همه شون یه اندازه و یه اهمیت دارن. بر حسب قرار داد یکیشون رو مبدا قرار دادن که همون دایره ساعتی ای میشه که از نقطه اول حمل(hamal) یعنی گرینویچ آسمون عبور میکنه. اینجا دو تا 180 درجه نیستند بلکه از صفر تا 360 درجه شمرده میشن که 360 و صفرش برهم منطبقند. از شرق مبدا هم شمرده میشن.
اما نقطه اول حمل چیه؟ نقطه ایست بر استوای آسمان...خوب دقت کنید... که با علامت گاما مشخص میشه. خورشید در حرکت ظاهریش تو آسمون وقتی از نیمکره جنوبی آسمون به نیمکره شمالی میره در این نقطه استوا رو قطع می کنه. وقتی خورشید تو این منطقه است، طول شب وروز در همه نقاط زمین برابر میشه. دایره ساعتی مبدا رو دایره اعتدال میگن.
این تیکه یخورده پیچیده است.
پس بریم یخورده حسابی روش فکر کنیم. اشکالی بود بگید دوستان حلش کنن.
تا ادامه رو بزنم.
