گفت و گوی مفصل با ژوزه مورینیو:

بهتراست یک بار پنج برصفر ببازیم تا اینکه پنج بار یک برصفر شکست بخوریم/در سال جام جهانی هیچ افتخار دیگری در فوتبال ارزش ندارد

------------------------------------------------------------------------

 با اینکه ژوزه مورینیو، دوست صمیمی رافا بنیتس نبوده و نیست ولی حتی مربی سابق اینترهم تصورنمی کرد که این تیم با گذشت تنها چندماه بعد از جدایی مرد پرتغالی، اسیربحرانی طولانی شود. خبرنگار نشریه گاتزتادلوسپرت که گفت وگویی اختصاصی با مربی رئال مادرید در محل تمرین این تیم در پایتخت اسپانیا انجام داد مورینیو را یک ربع پیش از شروع تمرین رئال ملاقات کرده و مرد پرتغالی به او گفته که بعد از پایان تمرین برای گفت وگو با وی آماده خواهد بود. مصاحبه این دو بعد از تمرین رئال، اینگونه شروع شده است.

 

*می دانید که ممکن است حتی قبل از چاپ شدن این مصاحبه، بنیتس از ایتالیا برود؟

نمی دانم و نمی خواهم بدانم. برای من اینتر، موراتی، بازیکنان و هوادارانی که دو سال به من لطف داشتند، اهمیت دارند. دلم می خواهد آنها همه جامها به غیر از لیگ قهرمانان را که رئال در آن حضور دارد فتح کنند.

 

*ضمنا اینتر قهرمان جهان هم شده است.

این اتفاق یک شادی بی پایان است. درست مثل موسیقی سرودمان. مربی این تیم و این بازیکنان (که 99 % آنها همان هایی هستند که راه رسیدن به این قهرمانی را با من شروع کردند) بودن، افتخاری غیرقابل توصیف است.

 

*ولی با اظهارات رافا بنیتس همه چیز در اینتر به هم خورد و کمتر کسی به خاطر قهرمانی شادی کرد.

آنچه او گفته، نیازمند توضیح نیست. من انتظارداشتم او حداقل یک تشکر ساده از این قهرمانی که به او هدیه کردم، بکند. از هواداران اینتر بپرسید که راجع به او و من چگونه فکر می کنند.

 

*به نظر شما، مربی اینتر شدن بعد از مانچینی سخت تر است یا بعد از مورینیو؟

مربی اینتر شدن بعد از روبرتو هم کارساده ای نبود. به خصوص درایتالیا که او سه اسکودتو فتح کرده بود. دراین شرایط باید بدون هیچ وسوسه و انگیزه ای برای از بین بردن آنچه نفر قبلی در این تیم ساخته، کارکرد. حتی نباید برای مشکلات کنونی، دنبال توجیهاتی مربوط به گذشته بود.

 

*به نظراین بحث شخصی است.

من هیچوقت نگران اینکه او چطور تیم را تمرین می داده، چطور فکر می کرده و یا فوتبال بازی می کرده، نشدم. با اینکه وقتی به آپیانوجنتیله می رسیدم، عکس او را در سمت راست در اتاق کارم می دیدم. حتی وقتی به سمت پارکینگ می رفتیم، یک عکس بزرگ از صفحات گاتزتادلوسپرت بود که مانچینی را با جام اولی که فتح کرده بود، نشان می داد. این موضوع برای من اصلا مهم نبود. من اینتر خودم را بدون اینکه به گذشته فکر کنم ساختم. این فقط برای اینترارزش ندارد. تاریخ گذشته نباید عاملی برای فشارتلقی شود. باید با احترام فکر کرد.

 

*ولی بنیتس...

او در ایده آل ترین شرایط قرار داشت. می توانست با چهار بازی سه جام فتح کند( دو سوپر جام و جام باشگاههای جهان)همه مربیان جهان این شرایط را می خواهند. ولی از دور که نگاه می کنید، به نظرمی رسد که این اینتر واقعا با یک دوره مشکل ساز روبروست. امیدوارم از فردا اینتر همان تیم سال قبل شود و بدون فشار کارش را دنبال کند. من قبل از رفتن به رئال هم برای این تیم آرزوی خوشبختی، شادی و اعتماد کرده بودم.

 

*این همان چیزی است که موراتی هم دوست دارد.

موراتی یک پدیده است. من هر روز بیشتر از قبل از او خوشم می آید. یادگرفتم با او زندگی کنم و او هم یادگرفت مربی من باشد و بدانید که این کار راحتی نبود. من در کنار او مربی بهتری شدم و او رئیس بهتری شد. ما در کنار هم رشد کردیم.

 

*باهم مرتب درتماس هستید؟

او بعد از پیروزیهای بزرگ رئال به من زنگ می زند و من هم متقابلا همین کار را انجام می دهم. قبل از پایان فینال اینتر- مازمبه برایش پیام فرستادم و این قهرمانی را تبریک گفتم.

 

*واژه بازگشت در لغتنامه شما وجود ندارد؟

دردوران مربیگری من هرگز رخ نداده است. همیشه درهای دیگری برای گشودن وجود داشتند و تجربیات تازه ای پیش رویم بودند. ولی اگربخواهیم، الان می توانم دوباره شروع کنم. درکارنامه مربیگری ام، یک تجربه ملی کم است.

 

*منظورتان تیم ملی پرتغال است؟

بله، این تجربه ای است که بیشتر ازحرفه ای بودن، هیجان انگیز است. به نظرم مربی تیم ملی بودن اما برای من ساخته نشده است. نمی توان ده بازی انجام داد و در طول سال فقط بیست تمرین داشت. این کار برای من نیست. مثل این است که شما یک ماشین رالی را به آلونسو بدهید تا آن را براند. من یک مربی باشگاهی هستم. هرروز و یازده، دوازده ماه سال کار می کنم. سه بازی در هفته دارم. اگر حتی یک چهارشنبه آزاد داشته باشم، ناراحتم.

 

*اما فکر می کنید مورینیو مربی تیم ملی می شود؟

شاید یک روز این اتفاق بیفتد. من هنوز این رضایت را در زندگی تجربه نکرده ام و می خواهم این کار را برای خودم انجام دهم. ولی قبل از آن، باشگاهها هستند و وقت کافی برای بازگشت به ایتالیا وانگلیس دارم.

 

*کی؟

عجله ای ندارم. قراردادم با رئال چهار ساله است ومی خواهم مدت زمانی طولانی این جا بمانم. دررئال کارهای زیادی دارم و فقط نباید روی زمین کارکنیم.

 

*شما از نقشی که فرگوسن دارد، خیلی خوشتان می آید؟

من دقیقا دنبال همان نقش نیستم. ساختار اقتصادی و سازماندهی رئال مادرید خیلی از منچستریونایتد بالاتر است. ولی دررئال خیلی بیشتر از اینتر کار می کنم و در بخشهای دیگر ورزشی تیم هم دخالت دارم.

 

*فکرمی کنید دوباره در اینتر وچلسی مربیگری کنید؟

نمی توانم بگویم که هرگزبرنمی گردم. ولی نمی توانم هم بگویم که هرگز به تیم دیگری نمی روم. من یک مربی حرفه ای هستم. اما فقط یک چیز: اینترهمیشه تقدم دارد اما..

 

*اما چی؟

امیدوارم که اینتر به من احتیاج نداشته باشد. اگر اینگونه باشد بدین معناست که آنها راه اشتباهی را درپیش گرفته اند.

 

 

 

*فکرمی کنید بازی اینتر- بایرن بعد از فینال شما در مادرید، این بار چگونه خواهد بود؟

دوست دارم آن مسابقه را از نزدیک ببینم. وقتی بازیهای چلسی را در تلویزیون می بینم، دیگرمی توانم بعد از سه سال احساسم را کنترل کنم. بااینکه همان بازیکنان و همان افرادی که در زمان من در این تیم بودند، هنوز آنجا هستند. با اینتر هنوز نمی توانم احساسم را کنترل کنم. خیلی زود است.

*به نظرشما چه تیمی برنده این نبرد است؟

این بازی دیگر به تاریخ پیوسته و امیدوارم که اینتر تیم بزرگی باشد و امیدوارم روبن بالاخره بتواند برای بایرن بازی کند. امیدوارم فوتبالی نمایشی ببینیم. هیچکدام از دو تیم زیاد تغییر نکرده و تقریبا مثل همان فینال سال گذشته است. امیدوارم اینتر پیروزشود.

*کارکردن در رئال سخت تراست یا دراینتر؟

نمی دانم. من هیچوقت مشکلی ندارم. شاید برای اینکه خودم می توانم با مردم و بازیکنان رابطه خوبی برقرارکنم. وقتی به اینتر رفتم، همه خوشحال بودند و می خندیدند و مثل همه خانواده ها مشکلات کوچکی هم وجود داشت. درنهایت من می بایست کاری کنم که بازیکنان انگیزه قهرمانی دوباره درایتالیا را داشته باشند.

*چطوراین کار راانجام می دهید؟

توضیح می دهم که پنج اسکودتو از چهارتا بهتر است و یا شش تا از پنج تا بهتر است. کاری می کنم که باور کنند که هنوز چنین چیزی ممکن است.

*لیگ قهرمانان برای اینتر، هواداران و رئیس این تیم یک وسوسه واقعی بود.

من نمی توانم روز اول کارم را ازیاد ببرم. مردم فریاد می زدند که چمپیونزلیگ را می خواهند. این جام هدف اصلی نسل مانچینی هم بود. همه چیز خوب پیش رفت برای اینکه رئیس هم از تیم حمایت کرد.

*همان چیزی که در روزهای اخیر در مادرید به دلیل فقدان آن باعث نارضایتی وسرزنش شما شده است...

من فقط گفتم از اینکه همیشه لیستی از اشتباهات بزرگ داوران به دستم برسد و از من بخواهند که درمورد آن حرف بزنم و انتقاد کنم، خسته ام. همه باشگاه باید از تیم حمایت کند و نباید کسی خودش را پشت مربی پنهان کند.

*برای قهرمان شدن دراروپا دراینتر، زمان زیادی لازم بود.

یک سال و حذف برابر منچستریونایتد. آن شب خیلیها می خواستند بابت آن اتفاق یک درام بسازند و دیگران می خواستند خون به پا کنند و یک سری دیگر خود را پنهان کردند. من یک دقیقه بعد از رختکن بیرون آمدم تا بگویم که نتیجه بازی، عواقب مسایل منطقی بوده و ما نمی توانستیم پیروز شویم و باید به موراتی می گفتم چه چیزی کم است. و یک سال بعد...

*اما درهیچ تیمی مثل رئال تا این اندازه بازیکن مستعد نداشته اید.

مادرید کیفیت تیمی خوبی دارد، خوب بازی می کند و در لیگ قهرمانان 16 امتیاز کسب کرده است. اما پورتو هم به نوبه خود خوب بازی می کرد. چلسی برای لیگ برترعالی بود. اینتر هم ویژگیهای جنگندگی وشجاعت خود را داشت. رئال بازی هجومی زیبایی دارد که با رونالدو، اوزیل ودی ماریا آن را اجرا می کند و درخط میانی با ژابی آلونسو سازمان دهی پیدا می کند. اما قدرت اصلی آن چیز دیگری است.

*منظورتان چیست؟

این تیم آینده دار است. ریکاردوکاروالیو پیرترین بازیکن تیم 32 سال دارد. بعد از او پپه و کاسیاس 29 ساله هستند.آلونسو هم 27 سال دارد. بقیه بازیکنان زیر 25 سال هستند. همه آنها جوان هستند و آینده ای عالی دارند. تیمهای دیگر محدودیتهای زیادی داشتند ولی رئال می تواند نسلهای آینده خود را هم با این جوانان تضمین کند.

*اما این تیم از خیلی وقت پیش تاکنون نتوانسته عنوانی فتح کند.

همین وسوسه شدید برای قهرمانی نتوانسته به تیم برای تغییر کمک کند. بارسلونا تیمی کامل است ولی رئال نه. به جای این وسوسه به کار و زمان نیاز است. من از شش ماه پیش اینجا هستم و خیلی زیاد می دانم ولی هنوز همه چیز را نشناخته ام. غیرممکن است. ابعاد این باشگاه با هیچ تیم دیگری دردنیا قابل قیاس نیست.

*شکست 5 - 0 برابر بارسا هنوز دردآور است؟

نه، بهتراست یک بار پنج برصفر ببازیم تا اینکه پنج بار یک برصفر شکست بخوریم. آن بازی عجیب بود و ما دو گل روی دو حرکت خوردیم و بعد یک پنالتی با اخراج والدس هم بود. در این صورت قصه دیگری رقم می خورد. ولی اینگونه نشد. اما دنبال بهانه نیستم. اگر یک ربع دیگر بازی می کردیم، ممکن بود بازی 8 - 0 شود. ولی از عملکرد تیم بعد از آن راضی هستم.

*از چه نظر؟

خیلیها فکر می کردند که این شروع، پایان تیم ما خواهد بود. ولی بازیکنان خیلی زود واکنش نشان دادند. به هر حال بعد از 16 بازی در لیگ و 6 بازی در اروپا و سه بازی در جام حذفی، یک شکست عادی است.

*رئال از سال 2005 نتوانسته در لیگ قهرمانان از یک هشتم نهایی فراتر رود. الان لیون حریف شماست که معمولا شوخی های بدی با رئال داشته است.

بازی خیلی سختی خواهد بود. ولی رئال من فکر می کند که می تواند از این مرحله عبورکند.

*بعد از تخفیفی که یوفا قائل شده، شما در بازی رفت روی نیمکت تیم حضور دارید. به خاطر تصمیم یوفا بابت اخطارهایی که بازیکنان شما عمدا گرفتند، عصبانی هستید؟ پلاتینی هم گفته همه این کار را انجام می دهند.

این حکم تاریخی بود. سالیان سال همه این کار را کردند ولی من اولین نفری هستم که محروم می شوم. اگرنفر اول باشم و آخری نباشم خوب است ولی فکرکنم که من اولین و آخرین نفر بودم که این حکم را دریافت کردم.

*لیگ قهرمانان را می خواهید یا لالیگا؟

نمی توان بین دو عنوان بزرگ انتخاب کرد. چمپیونز بهترین تورنمنتی است که وجود دارد و از جام جهانی هم که ابعادی سیاسی، اجتماعی دارد کیفیت بالاتری دارد. ولی در لیگ داخلی همیشه بهترین تیم قهرمان می شود. اگرهر دو جام را فتح کنیم عالی می شود.

*شاید هم وقت آن رسیده که شما چند جایزه فردی بگیرید.از اخباری که در مورد انتخاب دل بوسکه به عنوان مربی سال منتشر می شوند، ناراحتید؟

من کارم را انجام دادم. یازده ماه کار کردم و 57 بازی انجام دادم و 3 جام قهرمانی که مهمترین جام هم بین آنها بود فتح کردم. همه افتخارات را بدست آوردم و بیشتراز این دیگر ممکن نیست. درمورد بازیکنان هم همین موضوع صدق می کند.

منظورتان اسنایدراست، درسته؟

بله، اسنایدر. اگر توپ طلایی را اینیستا ببرد که به خاطرمصدومیت پنج ماه اول فصل 2010 را بازی نکرده و بعد شش بازی کرده و یک گل در آفریقای جنوبی زده، پس یعنی در سال جام جهانی هیچ افتخار دیگری در فوتبال ارزش ندارد. چه چیزی می توانم بگویم؟ ترجیح می دهم بازی یکشنبه را ببرم تا اینکه توپ طلایی را فتح کنم..

*میلان شانس قهرمانی درایتالیاست؟

امروز اگر میلان قهرمان نشود، برای این است که به تیمهای دیگرآن را هدیه کرده است. اما با توجه به شرایط حاکم در ایتالیا، شانس زیادی دارد.

* و اینتر؟

امیدوارم به روزهای خوبش بازگردد و بتواند میلان را تحت فشاربگذارد.

*یووه هم بهتراز گذشته شده است.

آنها هم واقعا رشد کرده اند. آکوئیلانی خیلی خوب است و کراسیچ جزو بهترینهاست. او فوق العاده کار می کند. یووه هم می تواند قهرمان شود. چراکه نه..

(سایت گل)

سلام
ممنون از اطلاع رسانیتون مورینیو مربی خیلی توانایی است به نظر من که از گواردیولا بهتره

قبول دارم که مربی فوق العاده باهوشیه ولی اخلاق جالبی نداره . به نظر من گوادیولا بهتره .

گفتگویی دیگر با ژوزه مورینیو: اینتر بهترین تیم دنیاست، نه بارسلونا؛ آشنایی با رونالدو برایم افتخار است؛ به جز ال‌کلاسیکو، فصل ما فراتر از فوق‌العاده بود!

---

آیا سال 2010 بهترین سال برای شما بود؟

سالی رویایی برای دوران حرفه‌ای من بود. اما این که آیا بهترین بود یا نه؟ شاید.. خدا را شکر، سال‌های خیلی خوبی را دارم می‌گذرانم، هرچند که سال 2010 سه‌گانه‌ای واقعی به دست آوردم، یعنی لیگ قهرمانان، لیگ و جام حذفی را فتح کردم. در پورتو جام یوفا، لیگ و جام حذفی را در فصل 03-2002 فتح کردیم، به علاوه لیگ قهرمانان، لیگ و سوپرجام را (04-2003). در چلسی ما لیگ، جام اتحادیه و سوپرجام را فتح کردیم (06-2005) و بعد هر دو جام حذفی و سوپرجام را (07-2006).

قهرمانی اینتر چگونه بود؟

شاهکاری غیرمنتظره بود. هیچ کس انتظار نداشت اینتر لیگ قهرمانان را در فصلی فتح کند که بارسلونا و چلسی بخت اول بودند. جالب آن که ما دقیقا با حذف این دو تیم قهرمان شدیم. گاهی در مراحل حذفی شانس می‌آوریم و به تدریج پیشرفت می‌کنیم، اما این بار بخت با ما یار نبود. ما با بارسا در مرحله گروهی هم‌گروه بودیم، چلسی را در مرحله یک‌هشتم نهایی دیدیم و دوباره در نیمه‌نهایی به بارسا خوردیم و سپس با بایرن مونیخ در فینال بازی کردیم.

آیا این قهرمانی خاصی بود؟

لیگ قهرمانان معنایی فوق‌العاده دارد، که به دلیل سطح دشواری و رقیبان است؛ و البته این را هم باید در نظر داشت که این باشگاه 50 سال به دنبال فتح آن بود. از نظر شخصی به نظرم بهترین سال خود را گذراندم و به بیشترین آرزوهایم رسیدم، که البته به این آرزوها باید رفتن به رئال مادرید را هم افزود.

آیا این کار حرکتی پرریسک بود؟

بله، می‌پذیرم. راحت‌تر این بود که با آسودگی در اینتر بمانم، و با شأنی که در باشگاه به دست آورده بودم و موفقیت‌هایم به آسانی زندگی کنم و به دنبال فتح مسابقات بین‌المللی آسان‌تر باشم، مانند سوپرجام اروپا و جام باشگاه‌های جهان. اما سپس تصمیم گرفتم به باشگاهی بروم که مدت زیادی است قهرمان نشده و برخلاف آن چه همه باور دارند، کاملا آماده بردن نیست. اما این باعث شد سال 2010 برای من طعم دیگری داشته باشد. حضور من در اینتر عالی بود و در رئال مادرید هم به دلیل چالش‌هایش عالی است.

درباره شش ماه حضور در مادرید چه نظری داری؟

اگر آن بازی مقابل بارسلونا وجود نداشت، نیمه اول فصل حتی از فوق‌العاده هم فراتر می‌رفت. رئال مادرید نه تنها مربیان جدیدی یافته بود، که نیمی از تیم هم در ابتدای فصل خریداری شده بودند. پنج بازیکن جدید در ترکیب اصلی هستند. رئال تیمی نیست که استمرار داشته باشد، بلکه می‌خواهد از گذشته جدا شود. با این حال ما معمولا با قدرت پیروز می‌شویم و تیمی هستیم که بیشترین امتیازات را در لیگ قهرمانان کسب کرده، در جام حذفی به پیش رفته و در لیگ 13 برد، دو تساوی و یک شکست به دست آورده. اگر ما در لیگ دیگری بودیم، یعنی یکی از آنهایی که هر تیمی امتیازات زیادی از دست می‌دهد، مانند ایتالیا و انگلیس، به تنهایی در صدر جدول قرار می‌گرفتیم. اما در اسپانیا این اتفاق نمی‌افتد، چون ما و بارسلونا تقریبا هر هفته می‌بریم و سرنوشت لیگ به احتمال زیاد در دیدار رودرروی ما مشخص می‌شود.

تیم چه واکنشی به باخت پنج بر صفر مقابل بارسا نشان داد؟

واکنشی بود که انتظارش را داشتم. یعنی واکنشی که مطابق با رئال مادرید بود. پس از چنان ضربه سختی، ما چهار بازی بعدی را بردیم و نشان دادیم قدرت ذهنی شگرفی برای غلبه بر اوضاعی داریم که فرار از آن کار بسیار دشواری بود. این همان چیزی است که به من ثابت می‌کند تیمی وجود دارد که پیشرفت را ادامه می‌دهد.

آیا بی‌تجربه بودن بازیکنان دلیل آن باخت بود؟

بازیکنانی مقابل بارسلونا بازی کردند که برای اولین بار در دیداری به آن اهمیت به میدان می‌رفتند. خدیرا از اشتوتگارت آمد، اوزیل از وردربرمن و دی‌ماریا از بنفیکا. همه هم بین 21 و 22 سال سن دارند. مفهوم دربی که آنها به آن عادت داشتند قابل مقایسه با اهمیت و وزن اجتماعی این دیدار نبود. بازی در خانه بارسلونا از آن دیدارهایی بود که یک بار در زندگی روی می‌دهد. در اینتر به عنوان تیم میهمان میلان را چهار بر صفر بردم. در بنفیکا اسپورتینگ را سه بر صفر شکست دادم. در پورتو هم اسپورتینگ را چهار بر یک بردم. در چلسی، در دیداری که سرنوشت قهرمانی را تعیین می‌کرد من‌یونایتد را سه بر صفر بردم. گاهی دیدارهایی هست که همه چیز برای یک طرف عالی می‌شود و برای طرف دیگر بسیار بد.

دوست داشتی بازی در بین دو نیمه تمام می‌شد؟

پس از نیمه اول درک کردم که اوضاع واقعا پیچیده بود و همه چیز بستگی به آغاز نیمه دوم داشت. هنگامی که بارسا بازی را سه بر صفر کرد، که البته هیچ کس هم به این نکته اشاره نکرد، گل آنها آفساید بود. بعد هم بازی چهار بر صفر و پنج بر صفر شد. در آن لحظه حس کردم هر شوتی که آنها به سمت دروازه ما می‌زنند گل می‌شود. اگر بازی پنج یا ده دقیقه دیگر ادامه پیدا می‌کرد گل ششم و هفتم را هم می‌زدند. اما همان طور که در همان موقع گفتم، این شکست را آسان می‌شد هضم کرد.

آیا بارسا بهترین تیم دنیاست؟

نه. بهترین تیم دنیا اینتر است که پس از فتح لیگ قهرمانان، تنها فاتح جام باشگاه‌های جهان شده.

آیا کریستیانو رونالدو انتظارات را برآورده می‌کند؟

او از انتظارات فراتر رفته. من مربی بازیکنی به نام کریستیانو رونالدو هستم، نه انسانی به این نام. برای من بازیکن مهم است اما بدون وارد شدن به حیطه حرفه‌ای می‌گویم که او پسری فوق‌العاده است. هر چه می‌خواهید بگویید، او واقعا عالی است. آشنایی با او و دیده هر روزه او و حضور او در زندگی روزمره من برایم افتخار است. انسان‌های کمی هستند که امکان شناخت واقعی او را داشته باشند، چون او به دلیل رسیدن به سطوح بالای شخصی و حرفه‌ای باید بخشی از شخصیت خود را خصوصی نگه دارد. به عنوان بازیکن، او همه آن چیزی است که می‌دانید و حتی بیشتر از آن. کیفیت او به عنوان بازیکنی حرفه‌ای و جاه‌طلبی او ... هیچ واژه‌ای برای توصیفش نمی‌یابم.

آیا سایر بازیکنان ذهنیت خاصی درباره رونالدو دارند؟

بگذارید ماجرایی برایتان تعریف کنم که پس از دیداری در لیگ روی داد: در پایان دیدار، بازیکنی از تیم حریف را در بیرون رختکن‌مان دیدم. از او پرسیدم چیزی می‌خواهد و او گفت می‌خواهد پیراهنش را با کریستیانو رونالدو عوض کند. به او گفتم وارد رختکن شود ولی او ترجیح داد دم در بماند. صبح روز بعد، در روزنامه‌ها خواندم که همان بازیکن گفته بود رونالدو تماشاگران را تحریک کرد و در صحنه‌ای که خطا نبود شیرجه زد و به رقیب و هواداران احترام نگذاشت. کریستیانو بازیکنی این‌چنین است و خوبختانه او یاد گرفته با این وضعیت کنار بیاید و مسیر خود را برود. اما در حقیقت این ناسپاسی است، چون او بازیکنی است که هر هفته توجه بسیاری را به فوتبال اسپانیا جلب می‌کند. او مربی‌ای دارد که از او مراقبت نمی‌کند و همیشه او را به میدان می‌فرستد و نمی‌خواهد او را در بازی‌های خاصی بازی دهد. چیزی که او را نجات می‌دهد نجابتی است که از آموزش‌های الکس فرگوسن فراگرفته.

نظرت درباره تیم ملی پرتغال چیست؟

تیم ملی بزرگ‌ترین ناامیدی سال 2010 بود. به نظرم هرگز مربی تیم‌های ملی نمی‌شوم، چون ذهنیت و شخصیت متفاوتی دارم. من مربی رسمی نیستم که بازیکنان را زیر نظر بگیرم و برای تماشای بازی‌ها و بازیکنان سفر کنم. من مربی تمرینات هرروزه هستم و می‌خواهم هر هفته سه بار بازی کنیم، البته اگر بشود. هنگامی که قرار شد به صورت موقت مربی پرتغال شوم به خودم انگیزه دادم و خود را متقاعد کردم، چون افرادی در کشورم بودند که برایم بسیار اهمیت داشتند و من را تحت فشار قرار دادند تا این شغل را بپذیرم. این کار را هم کردم. اما پس از آن که گفتم به پرتغال می‌روم تا در بازی با دانمارک روی نیمکت بنشیم، به من گفتند نمی‌شود. این من را ناامید کرد.

آیا رئال نیاز به مهاجم دارد؟

از نظر کمّی، بله. من ایگواین و بنزما را دوست دارم، هر کدام را به طریقی. آنها سبک خود را دارند، اما برای برآورده کردن نیازهای تیمی مانند ما بسیار کم‌تعداد هستند. دوست دارم گزینه‌های بیشتری برای حمله داشته باشم: هنگامی که یکی را به میدان بفرستم، دوست دارم دو نفر روی نیمکت باشند. هنگامی که دو تا را به میدان بفرستم، دوست دارم یکی روی نیمکت همیشه آماده بازی باشد. حالا هم یکی از آنها که مصدوم شود من حس بسیار بدی پیدا می‌کنم.

پس مصدومیت ایگواین باعث ناراحتی تو شد؟

فصل را با دو مهاجم آغاز کردیم و حالا فقط یکی داریم و حس من این است که برای مدتی طولانی به این روش ادامه می‌دهیم. شاید من کمی بدبین هستم، اما طبق تجربه قبلی که داشتم، مصدومیت ستون فقرات و دیسک کمر به راحتی درمان نمی‌یابد. به نظرم ایگواین به سرعت آماده نمی‌شود.

پس نیاز به مهاجمی جدید دارید؟

بر این باور هستم که بای تقویت شویم، اما به شدت تردید دارم که این اتفاق بیفتد. این که چه نیاز داریم یک موضوع است و این که چه می‌کنیم موضوعی دیگر. در این حالت من حقیقتا نیاز به مهاجم دارم، اما تردید دارم که بتوانیم مهاجمی بخریم.

نظرت درباره دی‌ماریا چیست؟

فوق‌العاده راضی‌ام. نه تنها من، که هواداران هم همین حس را دارند. در رئال مادرید سخت‌ترین کار این نیست که کاری کنید که مربی از شما راضی باشد، این است که کاری کنید که هواداران راضی باشند. دی‌ماریو برنابئو را فتح کرده و مرتبا سخت‌ترین کار را انجام می‌دهد. حتی پیش از آن که نشان دهد چه کارهایی از دستش برمی‌آید، نوع حضورش در زمین گویای همه چیز بود. برنابئو به این موضوع احترام می‌گذارد. آنها افرادی را دوست دارند که بجنگند، همه تلاش خود را در میدان انجام دهند و با شدت کار و بازی کنند. اگر فردی این ویژگی‌ها را نداشته باشد، هواداران او را نمی‌بخشند.