كارگردان: كلینت ایستوود
نویسنده: پیتر مورگن
بازیگران: مت دیمن (جرج لانِگِن)، سِسیل دی فرانس (ماری لی‌لای)، لیندسی مارشال (مادر ماركوس و جیسن)، فرانكی و جرج مك‌لارن (ماركوس و جیسن دوقلو)
ژانر:
کشور: آمریكا
خلاصه داستان:
داستانی درباره سه آدم كه به طرق مختلف با مرگ روبه‌رو می‌شوند. جرج یك كارگر آمریكایی است كه ارتباط خاصی با دنیای مردگان دارد. ماری در آن‌سوی دنیا یك ژورنالیست فرانسوی است كه به‌واسطه تجربه‌ای تا سرحد مرگ پیش می‌رود و بعد از آن زندگی‌اش دستخوش تغییر می‌شود. در لندن هم دانش‌آموزی در یك سانحه رانندگی برادر دوقلویش را از دست می‌دهد. این سه نفر در راه یافتن واقعیت با یكدیگر برخورد می‌كنند و زندگی‌شان دستخوش تحولی شگرف می‌شود.
حاشیه های فیلم:
• فیلم‌برداری در ماه دسامبر 2009 برای یك ماه متوقف شد چون مت دیمن باید در فیلم «كمیته بررسی» (2011) بازی می‌كرد.
• بخش اصلی فیلم‌برداری از ماه اكتبر 2009 تا فوریه 2010 به طول انجامید و كار در لوكیشن‌های مختلفی در لندن، سن‌فرانسیسكو، پاریس و هاوایی دنبال شد.
نظر منتقدان:
نقدهای مثبت و منفی مختلفی بر فیلم نوشته شده است. در سایت راتن تومیتوز 59 درصد از نقدها مثبت بوده و در سایت متاكریتیك امتیاز 56 درصد برای فیلم حاصل شده است. نظر برخی از منتقدان برجسته از این قرار است:
• میك لاسل/ سن‌فرانسیسكو كرانیكل: جالب‌ترین و ارزشمندترین عنصر فیلم نگاه ملكوتی و شكوهمند ایستوود و فهم همه جانبه و همدردانه او از دردورنج و رفعت‌وجلال زندگی زمینی است.
• راجر ابرت/ شیكاگو سان‌تایمز: یك فیلم تماشایی و فوق‌العاده برای آدم‌های خردمندی كه به‌طور طبیعی درباره اتفاقات و جریانات بعد از مرگ كنجكاوی می‌كنند.
• كنت توران/ لس‌آنجلس تایمز: به این می‌گویند فیلم‌سازی بی‌سروصدا ولی مقتدرانه و موثر؛ فیلم‌سازی كه باور دارد هیچ چیزی مهم‌تر از داستانی نیست كه باید روایت شود.
• ای. او. اسكات/ نیویورك تایمز: یكی از دلایل موفقیت و تاثیرگذاری فیلم این است كه می‌تواند با قدرتش شكاكان و تردیدكنندگان را روح‌زده كند، زودباوران را گیج كند و هر كسی در این میان را مجذوب نماید.
• كلادیا پوگ/ یواس‌ای تودی: فیلم به آرامی در مرگ، سوگ و ماتم‌زدگی كاوش می‌كند و به‌گونه‌ای غیرمنتظره و عمیق تماشاگرش را متاثر می‌‌سازد.
• جی. هوبرمن/ ویلیج ویس: «زندگی پس از مرگ» در كارنامه ایستوود وصله ناجوری است. ساختار داستانی فیلم واقعا نامعقول است.
ویژه:
1- فیلم‌نامه پیتر مورگن ابتدا در ماه مارس 2008 توسط كمپانی دریم وركز خریداری شد. استیون اسپیلبرگ در مقام یكی از مجریان طرح پروژه از پایان فیلم‌نامه ابتدایی راضی نبود و آن را ضدتماشاگر می‌دانست. از اینرو مورگن پایان تاثیرگذارتری نوشت ولی در نهایت همان پایان اصلی ضمیمه فیلم‌نامه نهایی شد. حقوق فیلم‌نامه یك‌بار به كمپانی پارامونت پیكچرز واگذار شد ولی دوباره به دریم‌وركز برگشت و این كمپانی با كلینت ایستوود وارد مذاكره شد تا كارگردانی فیلم را برعهده گیرد. ایستوود در ماه نوامبر 2008 قرارداد همكاری را امضا كرد. تا انتخاب مت دیمن در سال 2009، فیلم‌نامه زیرنظر بخش تولیدی مال‌پاسو به مالكیت ایستوود مورد بازنویسی و پرداخت نهایی قرار گرفت. ایستوود مجذوب این فیلم‌نامه شد چون شیفته كارگردانی یك تریلر ماوراء الطبیعی بود و شیوۀ پیتر مورگن در برگرداندن وقایع واقعی به داستان را می‌پسندید.
2- انگلیس به‌خاطر مشوق‌های مالیاتی (tax incentive: تخفیف‌های مالیاتی به منظور دست‌یابی و ترویج هدف‌های موردنظر) به عنوان مركز تولید فیلم در نظر گرفته شد و انجمن فیلم انگلیس مخارج تولید را تامین كرد. با این حال فیلم‌برداری در لوكیشن‌های مختلفی از سه كشور انجام شد. جلساتی از فیلم‌برداری در هتل قدیمی Belle Epoque انجام شد كه در دهكده‌ای نزدیك منطقه كوهستانی شامونی (در شرق فرانسه) قرار دارد. ساختمان هتل برای فیلم‌برداری فصل‌های میان سِسیل دی فرانس و مارته كلر بدل به یك مركز درمانی سوئیسی شد. در طول فیلم‌برداری یك كمربند حفاظتی در این منطقه ایجاد شد تا از ورود ساكنان محلی و عكاسان پاپاراتزی سر صحنه جلوگیری به عمل آید. در این ایام فقط شهردار شامونی برای دیدار كوتاهی با ایستوود وارد این منطقه شد. بعد از آن گروه تولید فیلم برای چهار روز در پاریس به كارش ادامه داد.
3- در اولین هفته ماه نوامبر تولید به لندن منتقل شد و فیلم‌برداری به مدت سه هفته در لوكیشن‌هایی مانند برموندزی و وال‌وورث انجام شد. بعد از فیلم‌برداری این بخش‌های فیلم بود كه پروژه به‌طور موقت تعطیل شد تا مت دیمن در فیلم دیگری بازی كند. 12 ژانویه 2010 فیلم‌برداری از سر گرفته شد و ایستوود طی سه روز فصل‌های دی فرانس در جزیره ماوی (دومین جزیره بزرگ هاوایی) را فیلم‌برداری كرد. در 13 ژانویه صحنه‌های مربوط به فرانت استریت شهر لاهینا گرفته شد كه صدها نفر روی آن كار كردند. این خیابان از بعدازظهر روز قبل بسته شد و عبور و مرور وسایل نقلیه در آن ممنوع شد.
4- بقیه مراحل تولید در منطقه خلیج سن‌فرانسیسكو پیگیری شد. در 19 ژانویه فصل‌های مربوط به تیر خوردن مت دیمن در تصفیه‌خانه كارخانه‌ای در كراكت كالیفرنیا فیلم‌برداری شد. فیلم‌برداری در این لوكیشن تا پایان كار اعلام نشد چون ترس آن می‌رفت كه جمعیت زیادی برای تماشا جمع شوند. در 29 ژانویه گروه تولید دوباره روانه لندن شد تا آخرین صحنه‌های مت دیمن گرفته شود. در سوم فوریه هم صحنه‌های موزه چارلز دیكنز گرفته شد.
5- جلوه‌های ویژه بصری فیلم توسط كمپانی اسكن‌لاین وی‌اف‌ایكس انجام شد. در مجموع 169 جلوه ویژه طراحی و ساخته شد كه فصل كلیدی و مهم آن خلق سونامی بود. این نماهای «پرآب» كاملا با جلوه‌های رایانه‌ای تولید شدند. یكی دیگر از جلوه‌های مهم فیلم «جلوه آخرتی» نام دارد كه زندگی پس از مرگ را در لحظات كوتاهی مقابل دیدگان تماشاگران قرار می‌دهد.
منبع :سینمای ما
