تبیان، دستیار زندگی

هر که کند روی طلب سوی او * قبله ذرات شود کوی او عشق که به بازار بتان جای اوست * سلسله بر سلسله سودای اوست گرمی عشاق خراب است عشق * آتش دلهای کباب است عشق عشق نه وسواس بود ، نی غرض * عشق نه سودا بود و نی مرض گفت به مجنون صنمی در دمشق * کی شده مستقرق دریای عشق عشق چه ومرحله عشق چیست *عاشق و معشوق در این پرده کیست عاشق یکرنگ حقیقت شناس * گفت که ای محو امید و حراس نیست در این پرده به جزعشق کس* اول وآخرهمه عشق است و بس عشق مجازی به حقیقت قویست * کوشش عاشق کشش معنویست گرم ره عشق درآتش خوش است * نقد روان صافی بیدل خوش است آتش عشق از من دیوانه پرس * کوکبه شمع ز پروانه پرس ما که در این آتش سوزنده ایم * کشته عشقیم و به او زنده ایم آب خزر گرچه ز جان خوشتر است *چاشنی عشق از آن بهتر است اهل ملامت که سلامت روند * راه ملامت به سلامت روند گر تو در این مرحله آسوده ای * عاشق آسایش خود بوده ای

(جانباز)
آفتـاب شهــر ایمـان ، مظهـر ایثــار جانباز
پاسـدار مـرز ایـران ، مـومـن بیــدار جانباز

میــوه بـاغ رشـادت ، غنــچه گلــزار عشق
تشنه آب شــــهادت ، عـاشـق پیکار جانباز

حـامی دیـن محــمّد ، پیـــرو قــرآن حـق
بهر خاک پاک میهن ، حافظ هشــیار جانباز

سطوتش¬همچون¬ابوالفضل،سیرتش¬همچون¬علی
سینه اش لبریز عشق و خالی از اغیار جانباز

شیر آسـا،قهـرمان وش، حمله بر دشمن برد
گشته همواره مکانش،سنگر خونبــار جانباز

دست و پـا داده اگــر اینک بهر دیـن چه باک
جـان و ســـر بـازد به راه حضرت دادار جانباز

زین همـه هـرگز ندارد ذره ای فخر ای «رها»
می¬بـرد زیـن اوج همت ، لـذّت بسیار جانباز

بهروز__((رها))