کرامپها همچنین در سهماهه آخر بارداری شایع هستند. بعضی از بیماران دچار کرامپهای عضلانی مکرر و شدیدی میشوند که میتوانند ناتوانکننده باشند.
تاکنون سولفات کینین و مشتقات آن، درمان اصلی کرامپهای عضلانی ایدیوپاتیک بودهاند. البته این داروها با عوارض جانبی گستردهای از مزه تلخ و سینکونیسم (سردرد و وزوز گوش) گرفته تا اختلالات خونی مثل سندرم اورمی همولیتیک (HUS)، پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک (TTP)، انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) و استعداد غیرمعمول به خونریزی در ارتباط هستند. در سال 2006، اداره نظارت بر غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، علیه استفاده تاییدنشده از سولفات کینین و مشتقات آن برای این اندیکاسیون هشدار داد که باعث شد پزشکان در انتخاب رژیم درمانی برای بیماران دچار کرامپهای عضلانی با مشکل مواجه شوند. انجمن نورولوژی آمریکا توصیه میکند که مشتقات کینین گرچه احتمالا تاثیرگذار هستند، به صورت روتین در این بیماران استفاده نشوند. این عوامل باید فقط هنگامی که کرامپها ناتوان کننده هستند و بعد از این که درمانهای دارویی دیگر امتحان شدند، در نظر گرفته شوند. بیماران باید از احتمال عوارض جانبی جدی این داروها مطلع شوند و نیز به دقت پایش گردند.
آب تونیک محتوی مقادیر مختلفی از مشتقات کینین است. با این که گزارشهای موردی درباره تاثیر آن در درمان کرامپهای عضلانی موجود است، انجمن نورولوژی آمریکا اطلاعات کافی برای توصیه به استفاده یا عدم استفاده از آن پیدا نکرده است.
مطالعات درجه 2 نشان دادهاند که داروی کلسیم بلوکر دیلتیازم و ویتامین B کمپلکس ممکن است در درمان کرامپهای عضلانی موثر باشند. گرچه هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشده، عوارض جانبی جزئی شامل سرگیجه، تهوع و ناراحتی شکمی در شرکتکنندگانی که ویتامین B کمپلکس دریافت میکردند، دیده شده است. در این مطالعات سیترات منیزیوم و سولفات منیزیوم به طور معنیداری تعداد کرامپها را بهبود نبخشیدند و با ناراحتی شکمی و اسهال در ارتباط بودند.
چندین داروی دیگر نیز در طبابت بالینی برای درمان کرامپهای عضلانی استفاده شدهاند که شامل داروهای ضد صرع گاباپنتین، کاربامازپین و اکسکاربازپین هستند. بیماران همچنین ممکن است قبل از درمان نیازمند نسخه، داروهای بدون نسخه مختلف و درمانهای غیردارویی (مثل هیدراتاسیون یا ورزشهای کششی) را امتحان کرده باشند. به هرحال، شواهد کمی برای حمایت از مفید بودن این درمانها وجود دارد.