تبیان، دستیار زندگی

به گزارش روز دوشنبه خبرنگار ایرنا، كافیست برای خرید مایحتاج خود وارد یك خواربار فروشی یا سوپر ماركت شوید، بی اختیار انبوهی از فیلم های ویدئویی نظر شما را جلب خواهد كرد، هرچند پیش از ورود به این مراكز خرید، چینش متعدد و غلوآمیز استندهای مقوایی و تبلیغاتی این آثار چشم شما را خیره ساخته است.
بخشی از این فیلم ها، شامل آثاری می شوند كه در سینمای ایران به اكران رسیده اند و بخشی دیگر نیز از سوی برخی افراد ساخته شده و نام فیلم ویدئویی بر روی آنها نهاده شده است.
همچنین بر روی قاب چنین فیلم های این جمله به چشم می خورد: "این فیلم در سینما اكران نگردیده و تولید مستقل ویدئویی است".
اما نكاتی درباره این فیلم های ویدئویی وجود دارد از جمله آنكه بسیاری از این فیلم ها قالبی شبه طنز دارند.
پس از تایید ساخت فیلم های ویدئویی برای شبكه نمایش خانگی، دست اندركاران ساخت این آثار به تاسی از فروش خوب آثار شبه طنز، در بدو كار به سمت ساخت این نوع فیلم های ویدئویی روی می آوردند و این روند سبب شده تا نوعی رویكرد "بساز بفروشی" در شبكه نمایش خانگی شكل گیرد و به معضلی برای این پدیده نمایشی عامه پسند تبدیل شود.
كم هزینه بودن ساخت فیلم های ویدئویی و تیراژ خوب این فیلم ها، حتی برخی افراد خارج از محدوه سینما را به طمع انداخته كه به سمت وسوی ساخت چنین فیلم های پرسودی روی آورند.
هزینه پایین فیلمبرداری، استفاده از كارگردانان نه "تازه كار" بلكه "صفر كیلومتر"(رایگان!)، حضور چند نابازیگر در كنار چند بازیگر چهره و معروف تلویزیونی و فیلمبرداری كوتاه مدت(كمتر از یك هفته)، دلایل خوبی برای ساخت یك فیلم ویدئویی با هزینه ای كمتر از یك تله فیلم است.
جالب آنكه بسیاری از سازندگان این آثار ویدئویی علاقه شدیدی به موضوعات اجتماعی(!) از جمله ازدواج دارند تا جاییكه به خلق فیلم هایی با برداشت های شبه طنز از این مقوله پرداخته و نام فیلم های خود را با پسوند و پیشوند "عروس" و "داماد" مزین كرده اند.
كار به جایی رسیده كه بسیاری از بازیگران طنز تلویزیونی نیز هوس كرده اند در سمت كارگردان ظاهر شوند و حتی این بازیگران به عنوان سرمایه گذار برخی فیلم های ویدئویی ظاهر شده و به خلق آثار درجه چهار این آثار پرداخته اند.
"وفا 2012" آخرین دستاورد شبكه نمایش خانگی در تقلید از سوژه سریال های تلویزیونی است كه هنوز توزیع نشده و كارگردانی آن برعهده رضا شفیعی جم است.
"كامبیز" شخصیت سریال "جایزه بزرگ" به كارگردانی مهران مدیری، این بار در قالب اثری 90 دقیقه ای با طنازی های برگرفته از همان سریال به ایفای نقش می پردازد.
نگاهی به آخرین شاهكارهای(!) طنز شبكه نمایش خانگی نشان می دهد كه برخی به صنعت شبكه خانگی نگاه تجاری دارند و حتی نام هایی را برای فیلم های خود انتخاب می كنند كه بحث برانگیز است.
"آخرین مجرد"، "با من شوخی نكن"، "لیمو ترش"، "عاشقی با اعمال شاقه"، "حاجی پاپا"، "ول كن دستمو"، "عروس خوش قدم"، "داماد خوش قدم"، "دامادی بنام صفر"، "داماد خوشبخت" و "خواستگاری×4" از جمله نام فیلم هایی است كه در سال های اخیر در شبكه نمایش خانگی ساخته و عرضه شده و افزون بر آنكه سوژه اصلی بسیاری از این فیلم ها برگرفته آثار تلویزیونی است.
نكته دیگر آنكه نام سازندگان این فیلم های ویدئویی نیز نه تنها برای مخاطبان بلكه برای اهالی سینما و تلویزیون نیز ناآشنا است.
كافی است در اینترنت نام كارگردان برخی فیلم های ویدئویی را جستجو كنید تا دریابید اثری از این افراد در هیچ كار هنری دیده نمی شود و آنان حتی سابقه دستیار مدیر تداركات در یك اثر سینمایی را ندارند.
با این روند مشخص نیست سرنوشت فیلم هایی كه در شبكه نمایش خانگی در حال تولید است به چه سمتی خواهد رفت.
به هر حال براساس اعلام سعید رجبی فروتن مدیر كل همكاری های سمعی بصری و شبكه خانگی، فیلم های ویدئویی از این پس در سه رتبه "الف"، "ب" و "ج" رتبه بندی می شوند تا مردم از وضعیت كیفی این آثار براساس این رتبه بندی آگاه باشند و باید امیدوار بود مخاطبان با توجه به این رتبه بندی آثار مورد نظر خود را انتخاب كنند.
به هر حال یكی از تفریحات این روزهای خانواده ها، استفاده از فیلم های شبكه نمایش خانگی است و با از بین رفتن اعتماد مخاطبان بر اثر تولید فیلم های شبه طنز و حضور فیلم های قاچاق سینمای روز دنیا، شبكه نمایش خانگی فرصت پیش آمده برای جذب مخاطبان خود را از دست می دهد.

اینقدر حرصم می گیره با این فیلم های كه شبكه خانگی به بازار می فرسته فیلم هایی بسیار سطح پایین كه ارزش یكبار نگاه كردن سطحی را هم نداره

به هر حال فروش سینمای خانگی خیلی خیلی زیادتر از سینما هست.

خیلی خوب هست که درآمد خوبی میکنند.