با سلام
نزدیک نماز ظهر بود . حسن باقری برای تجدید وضو به ساختمانی که پشت سپاه بود رفت و دقایقی بعد، در حالی که وضو گرفته و هنوز آستین هایش بالا بود، بیرون آمد . من هم قصد داشتم بروم تجدید وضو کنم . مرا که دید با آن صدای بم کلفتش گفت:
- علی آقا التماس دعا داریم
کمی مکث کرد و سپس ادامه داد:
- باید کاری کنیم که در این جنگ نمره خوبی بیاوریم
- چه نمره ای؟
- نمره شهادت . باید شهید بشیم . حیفه شهید نشیم.
- هر چه هست دست خداست .
حسن باقری با قاطعیت پاسخ داد:
- نه! دست خودمان هم هست .
- چطور؟
- اگر دو چیز را رعایت بکنی ، خدا شهادت را نصیب می کند.
- چه چیز هایی ؟
حسن باقری با حالت ویژه ای گفت :
- یکی پر تلاش باش و دوم مخلص ! این دو تا را درست انجام بدی خدا شهادت را هم نصیبت می کند.
بعد اضافه کرد :
- علی آقا شهید شدی ، شفیعمان باش ها!
این حرف را که زد ، به چهره اش نگاه کردم و شهادت را در آن خواندم . یقینم شد که به زودی به شهادت خواهد رسید .
یا علی
