صدا وسیما باامکاناتی وسیع و متمرکز پیامهای خود را به سراسرکشور ارسال می کند . هر دانش آموز نیمی از روز را درمدرسه سپری می کند و تلویزیون هم چند ساعتی ازاوقات کودکان ونوجوانان را پر می کند . اما برای آنکه دانش آموز پیام واحدی را ازاین دودستگاه فرهنگی ـ تلویزیون و مدرسه ـ دریافت کند و یا حداقل پیامهای متناقضی به او نرسد و برای اینکه صدا وسیما به تقویت مباحث علمی واخلاقی که دانش آموز در مدرسه می آموزد بپردازد چه قدر هماهنگی وجود دارد ؟
ü صدا وسیما به برخی از بخشها مانند ورزش توجه خاصی دارد و هر هفته دهها برنامه ی رادیو وتلویزیونی مانند توپ وتور ، نود ، دایره ی طلایی ، ورزش دو ، ورزش ومردم ، فوتبال جزیره ، فنون شرقی ، گزارش ورزشی و بسکتبال نوین پخش می کند . که البته با توجه به تاثیر ورزش درشادابی وسلامت جوانان و پر کردن اوقات فراغت آنها کاری شایسته محسوب می شود .در این برنامه ها مجریان وکارشناسانی حضور دارند که در آن رشته ورزشی متخصص هستند و به تحلیل رخداد ورزشی می پردازند . اما سوالی که می توان مطرح کرد این است که رادیو وتلویزیون چند برنامه ویژه ی مسائل آموزش و پرورش دارد و در صدا و سیما چند متخصص در زمینه ی آموزش وپرورش فعالیت می نمایند ؟آیا مسائل و دغدغه های 100 هزار واحد آموزشی ، 1 میلیون فرهنگی ومشکلات 17 میلیون دانش آموز آن قدر اهمیت ندارد تا چند برنامه ی رادیو وتلویزیون را به خود اختصاص دهد ؟ البته گاه برنامه ای مانند سیمای مدرسه از تلویزیون پخش می شود که بخش هایی مانند سریال نمایشی یا سخن کارشناس دارد اما این برنامه ها بسیار سطحی است و هیچ تاثیری روی مدرسه و مسائل آن ندارد . ü در حال حاضر صدا وسیما در شبکه های مختلف برنامه های مختلفی برای کودکان و نوجوانان پخش می کند . اما این برنامه ها تا چه اندازه توسط کارشناسان بررسی می شود ؟ تلویزیون سعی می کند برنامه ها و کارتون هایی را پخش کند که دارای پیام های اخلاقی باشد و یا مثلاً باعث ترویج خشونت نشود . در حالی که این رسانه باید نیازهای کودک ایرانی را شناخته وبرنامه سازی نماید . رسانه ملی در طرح چهره های ماندگار حرکتی را در سطح اول نخبگان علمی ایجاد کند ویا با برنامه ی تقدیر از قهرمانان کشوری به گرایش جوانان به ورزش کمک کند اما ایا جای اینگونه برنامه هایی برای کودکان و نوجوانان وجود ندارد ؟ علاوه بر این به نظر من بسیاری از معلمان که 10 تا 20 سال با دانش آموزان ارتباط دارند و علوم ارتباطی را نیز می شناسند می توانند به نقد برنامه های کودک بپردازند و به عنوان مشاور در خدمت برنامه سازان تلویزیونی باشندجناب آقای ضرغامی17 میلیون دانش آموز ایرانی در مدارس ایران تحصیل می کنند. آنان به همان اندازه که دانش آموز مدرسه اند شاگرد تلویزیون محسوب می شوند . اگر استعدادهای علمی ، ورزشی وادبی و هنری آنها شکوفا شود اگر عشق به ایران اسلامی در وجود آنها نهادینه شود اگر باورهای معنوی آنها شکوفا شود هیچ خطری نمی توانه ایران و جوانان آن را تهدید نماید ارتباط رسانه ی ملی و مدرسه فضای پهناوری است که در ایران کمتر در آن پرنده ی اندیشه به پرواز درآمده است . به گمان من برگزاری همایشهایی دراین زمینه و دعوت ازمعلمان فیلمساز برای فعالیت در رسانه ی ملی می تواند زمینه های اصلی فعالیت را مشخص کند .اینجانب به عنوان یک معلم ساخت این برنامه ها را پیشنهاد می دهم مسلماً با فراخوان از یک میلیون فرهنگی طرحهای بسیاری در اختیار برنامه سازان صدا و سیما قرار خواهد گرفت :1 ) در مدارس دیگران : این برنامه ی تلویزیونی گزارش هایی را از مدارس کشورهای توسعه یافته پخش می کند تا معلمان ، دانش آموزان ، خانواده ها با نحوه ی آموزش در مدارس سایر کشورها آشنا شوند مصاحبه با مدیر ، معلمان و دانش آموزان این مدارس و نشان دادن آزمایشگاه ، کارگاه ، کلاس درس و امکانات ورزشی این مدارس می تواند بخشهای این برنامه باشد . البته در حال حاضر در دانش گاه و مراکز تربیت معلم مبحثی به نام آموزش و پرورش تطبیقی وجود دارد اما شنیدن وخواندن مطالب نمی تواند جای فیلم های جدید را بگیرد .2 ) فوتبالیستها نه !ژاپنی ها دو دهه قبل تصمیم گرفتند تا در کشور خود فوتبال را گسترش دهند اما مردم ژاپن علاقه ای به فوتبال نداشتند . ساخت کارتون فوتبالیست ها روشی موثر برای گذر از این مشکل بود . ما نیز اگر بخواهیم کودکان و نوجوانان ایرانی را به سمت علم یا ورزش توجه دهیم باید برنامه هایی اینگونه اما با محتوای ایرانی و اسلامی بسازیم . مثلاً یک گروه علمی در مدرسه ای تشکیل شود در شهرستان و استان اول شود وبه جشنواره ی کشوری خوارزمی راه پیدا کند .3 ) با قهرمانان فرداهر ساله آموزش و پرورش مسابقه های ورزشی را در رشته های مختلف و در سطح شهرستانی ، استانی وکشوری برگزار می کند . صدا و سیما می تواند در برنامه ای مسابقه های آنها را پخش کند و با با این قهرمانان مصاحبه کند تا آنها و مربیانشان ثشویق شوند4 ) از دریچه ی یک مدرسهدر این برنامه دوربین مدرسه سرزده وارد یک مدرسه می شود تا مدیر ومعلمان و دانش آموزان از برنامه ها مشکلات مدرسه بگویند علاوه بر این در بخش هایی از برنامه فضای قیزیکی مدرسه نمایش داده می شود .5 ) همگام با مدرسه فیلمهای علمی و آموزشی جایگاه خود را در مدارس پیدا نکرده است . هنگامی که در اول سال تحصیلی اعلام می شود 8 هزار واحد آموزشی سرویس بهداشتی ندارد ویا دهها واحد آموزشی با اندک لرزشی تخریب می شود چگونه می شود از مدیران مدارس خواست با گذر از این مسائل در فکر تهیه فیلمهای آموزشی باشند ؟ به نظر من صدا وسیما می تواند با توجه به سرفصل های کتابهای درسی وهمزمان با تدریس آن فیلمهای متناسب را پخش کند تا دانش آموزان در مدرسه آن را مشاهده و در کلاس درس راجع به آن بحث نمایند در پایان بار دیگر یادآور می شوم که با توجه به آنکه حدود نیمی از مخاطبان رسانه ی صداوسیما دانش آموزان هستند باید از توان این دو نهاد ـ مدرسه و رادیو تلویزیون ـ به صورت هماهنگ استفاده نمود والسلام
