نتایج تحقیقات پژوهشگران در کشور آلمان نشان می‌دهد که شادمانی تنها به ویژگی ژنتیکی افراد بستگی ندارد و عوامل بیرونی دیگر در این زمینه تاثیرگذار است.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا احساس شادمانی و بهزیستی از مولفه‌های مهم در میزان رضایت از زندگی است که تنها با عدم حضور حالات و هیجانات منفی به وجود نمی‌آید؛ بلکه برای رسیدن به این مرحله باید در فرد احساسات مثبت و سازنده وجود داشته باشد تا بتواند منجر به احساس شادمانی و بهزیستی شود.
محققان آلمانی در پژوهشهای خود دریافتند، احساس شادمانی نه تنها به ژن‌ها، بلکه با فاکتورهای بیرونی مانند سبک زندگی سالم، مذهب و ساعات کاری مرتبط است.
یافته‌های تحقیقات نشان می‌دهد که ژن‌ها به تنهایی حدود50 درصد بر روی داشتن احساس خوب در انسانها تاثیر می‌گذارند و بقیه به فاکتورهای بیرونی بستگی دارد.
از میان عوامل گوناگونی که در احساس شادمانی و بهزیستی می‌توانند نقش داشته باشند، عوامل خانوادگی و فرهنگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. این احساس به عواملی چون سن، جنس، نژاد، درآمد، فرهنگ، وضعیت تاهل و … بستگی دارد.
پژوهشگران می‌گویند: عوامل پیش‌بینی کننده شادی با سن تغییر می‌کند؛ مثلا رضامندی از روابط اجتماعی و سلامت برخی در سنین بالاتر مهم‌تر است.
در دوره نوجوانی برخلاف بزرگسالی نوسانات بیشتری از حالات شاد بودن و شاد نبودن وجود دارد. در مجموع شاد بودن و شاد نبودن به دوره مشخصی از زندگی (نوجوانی، بزرگسالی و پیری) مربوط نمی‌شود. لیکن بطور متوسط افراد میانسال شادمانی بیشتری را گزارش کرده‌اند.
پژوهشگران تاکید می‌کنند انتخاب سبک زندگی ، مذهب و همچنین ساعتهای کاری و شرکت در فعالیتهای اجتماعی ، تاثیر چشمگیری بر سطح شادمانی افراد می‌گذارد.
