همانگونه که مختار در واقعه کربلا به دور از اباعبدالله الحسین (ع) حضور نداشت و بعد از آزادی از زندان شعار یا لثارات الحسین را سرداد...فهمیدم که هرچند ما و پدرانمان هم در این واقعه حضور نداشتیم اما میتوانیم مختار زمان خود باشیم.
در این زمانه وانفسا که همچنان جهل بر دین و دنیای ما میتازد ما هم می توانیم مختار زمان خویش باشیم و شعار اورا بر زبان بیاوریم. براستی اگر از ما شیعیان بخواهند برای خونخواهی حسین و یارانش شمشیر به دست بگیریم چند نفر محیا میشوند.؟ چند نفر از ترس مسلم را در کوچه های شهر جا میگذارند؟ چند نفر نامه مینویسند که حسین بیا؟
اکنون که دین و دنیایمان را بدست خودمان تباه میکنیم چه ادعای مضحکی است که آماده خونخواهی حسین هستیم. دروغ نقلی است در دهانمان که با غیبت همراه میکنیم و با تهمت قورت میدهیم! نمازهای قضا شده و دعا نکردن برای فرج امام زمان گل سینه های ما شده اند! محرم نزدیک است و زمان پول خرج کردن و خودنمایی برای غذادادن و چسباندن زرق و برق به ساختمان هایمان شده و جالب اینکه هر چیزی رادر این ایام میخواهیم ست کنیم! خانمها از روسری و مانتو تا کفش و ... همه را مشکی و بامارکهای معروف ست میکنند تا در قبال پسرانی که به تماشایشان درخیابان های شهر میروند کم نیاورند و با آنها هماهنگ شوند.
حسین برای این کشته شد؟ وای برما که درروز رستاخیز سیاهی لباسهایمان را هماهنگ با بخت خود میبینیم. حسین اکنون از حسین زمان خویش تنهاتر است...
به خود آییم... محرم نزدیک است. او کشته اشک است و با اشکهایمان یاد اورازنده نگهداریم. باشد که موثر واقع شود
