تبیان، دستیار زندگی

 من می خوام جواب سوالمو بدون استناد بر قرآن و ائمه بدید کاملا عقلانی جوری که عقل بتونه درکش کنه

سوال:در اسلام و فلسفه اسلامی گفته میشه که کفار باید کشته بشن
سوال من اینکه اگر قرار بود کشته بشن پس چرا آفریده شدن و به وجود اومدن؟!
با استناد با این حرف که خداوند دانای مطلق هست
آیا نمیدونسته این فرد یک کافر میشه؟!
اگر میدونسته چرا گذاشته بوجود بیاد و چرا از اون طرف دستور قتلش رو داده؟
به نظر شما واقعا خدای مهربان اینو گفته؟
به نظرتون نباید به کسی که خدا بهش فرصت زندگی داده و از آیندش هم خبر داشته و این کارو کرده
ازش فرصت زندگی رو گرفت؟
فرصتی که خدا بهش داده!
سوال بعدیم اینکه
آیا ممکنه خداوند در مورد پوشش دو جنس مخالف فرقی بزاره و در واقع تبعیض قائل بشه؟!
خداوندی که همه رو آزاد گذاشته و خداوندی که به مساوات مشهوره

سوالات خوبی بود

1 -  اگر قرار بود کشته بشن پس چرا آفریده شدن و به وجود اومدن؟!

خوب اگر اینجوری حساب کنیم باید بگیم همان موقع که خدا انسان ها را خلق کرد باید جدا میکرد و میفرستاد بهشت و جهنم !!؟ خوب اینکه نمیشه پس اختیار کجاست ما که نمی دانیم در اینده چه اتفاقی میفته ممکن هست یک آدم بد خوب بشود یا خوب بد بشود چون خدا حکیم هست پس اگر انسانی را بخاطر کار نکرده مجازات کند دیگه حکمت و عدالت خدا پَر میشه در آخر این را میگم که این بحث یک جورای به جبر و اختیار ربط داره

سوال دوم شما ؟ خداوند هیچ فرقی نگذاشته یک مثال ساده بزنم  شما هیچ وقت نمی توانید بگید کدام خوشمزه تر هست ؟ یک موز را با جوجه کباب مقایسه کنید چرا چون یکی میوه و دیگر غذا هست حالا اگر خداوند گفته بود این زن ها اینجوری اون یکی زن ها یک جور دیگه لباس بپوشن آن وقت حرف شما درست بود ولی اینکه بین مرد و زن در نوع پوشش فرق باشد این همان مثال موز و جوجه کباب هست امید وارم منظورم را رسانده باشم

با سلام وعرض ادب

نمی دانم چنین مطلبی از کجا به ذهنتان آمده ولی در مورد این سوالتون باید عرض کنم

که در مورد برخورد اسلام با کفار به بیراهه رفته اید

اما در مورد برخورد پیامبر واسلام هر چند گفتید از آیه و روایت نگم ولی خب

تاریخ رو نمیشه کاریش کرد

اصل در برخورد با کفار استفاده از روش صلح جویانه و منطقی است واین روش اسلام است که پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله وسلم) وتمام ائمه بدان عمل می نمودند.

بر خلاف پندار بعضی کوته فکران که چنین می پندارند امام زمان (عج) به هنگام قیامش بی مقدّمه دست به سلاح می برد و طبق آن افسانه دروغین «آنقدر خون می ریزد که خون به رکابش می رسد». آن وجود مبارک، نخست به روشنگری در همه زمینه ها، می پردازد. 

به تعبیر رسای مذهبی «اتمام حجّت» می کند آنچنان که هر کس کمترین آمادگی برای پذیرا شدن منطقی آئین حق داشته باشد روشن شود، و تنها کسانی باقی بمانند که جز از طریق توسّل به زور و خشونت اصلاح پذیر نیستند.

از قرائن روشن بر این موضوع ـ گذشته از این که دلیلش با خود آن است ـ اینکه: می دانیم روش او روش پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله وسلم) است؛ و پیامبر(ص) سیزده سال تمام در مکّه به دعوت پنهان و آشکار مشغول بود و آنها که پذیرای حق بودند گرد او را گرفتند؛ ولی گردنکشان یاغی و زورمند که اکثریّت توده نادان را به دنبال خود می کشانیدند در برابرش بپاخاستند و او بناچار به مدینه آمد و با تشکیل حکومت اسلامی و فراهم ساختن قدرت، در برابر آنها ایستاد و راه خود به سوی یک دعوت عمومی گشود.

گرچه در زمینه دعوت اسلام نیز سمپاشی زیاد شده که آئین شمشیر است ولی بهترین سندی که امروز در برابر آنها در دست است و خوشبختانه نتوانسته اند آن را بپوشانند یا از میان ببرند، همین قرآن است.
گرچه در زمینه دعوت اسلام نیز سمپاشی زیاد شده که آئین شمشیر است ولی بهترین سندی که امروز در برابر آنها در دست است و خوشبختانه نتوانسته اند آن را بپوشانند یا از میان ببرند، همین قرآن است.

اگر چهره اسلام یک چهره توسّل به خشونت و زور بود، در قرآن برای اثبات حقایق اینهمه استدلال نمی شد؛ اینهمه در موضوع خداشناسی و معاد دو اصل اساسی اسلام تکیه روی دلائل گوناگون نمی شد؛ اینهمه متفکّران و صاحبان عقل و اندیشه را به داوری نمی طلبید؛ اینهمه سخن از علم و دانش نمی گفت؛ یک رژیم خشن نظامی استدلال نمی فهمد. و حتّی به هنگام توسّل به زور نیز موضع خود را با دلایل منطقی به عنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر مشخّص می سازد.

به هر حال، او در این روش همانند پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) عمل می کند، به اضافه این که در عصر او سطح افکار عمومی بالاتر آمده و توسّل به منطق ضرورت بیشتری دارد همان گونه که در برابر خشونت روز افزون گردنکشان زورگو، خشونت لازم است.

مسلّماً انقلاب او در پاره ای از قسمتها یک انقلاب خونین خواهد بود، و خونهای کثیف کالبد جامعه بشری با تیغ او بیرون خواهد ریخت و در هیچ جامعه فاسدی جز از این راه اصلاحات بنیادی مایه نخواهد گرفت؛ ولی مفهوم این سخن آن نیست که او بی حساب خون می ریزد و بی دلیل می کشد؛ درست همانند طبیبی است که در خون گرفتن از کالبد بیمار نهایت دقّت را به عمل می آورد.

در مورد سوال دومتون

جالبه از پوشش و خداوند سوال می گیرید و قائلید از روایات و آیات نگم

جواب اجمالی 

دوست من تفاوت های ظاهری که خداوند در خلقت زن ومرد پدید آورده رو مشاهده نمی کنید؟؟؟

خود این تفاوتها دلیل بر حکمتهایی است که باید در آن اندیشه کرد

اما جواب تفصیلی

 قرآن واسلام  دستوری که به مرد می دهد مشابه آن را به زن هم می دهد و دستوری که به زن می دهد مشابهش را به مرد هم می دهد، ولی برای زنان یک وظیفه دیگری قائل شده است که این وظیفه، دیگر برای مرد نیست و آن اینکه زن را مکلف کرده است که باید خودش را بپوشاند ولی مرد را مکلف نکرده است، یعنی این تکلیف متوجه زن است نه متوجه مرد.تعبیر قرآن این است: «زنان زینت خودشان را نباید آشکار کنند» .البته زینت و لو جدا هم باشد -مثل یک النگو که در کناری افتاده-مقصود نیست بلکه زینت در حالی که در بدن است مقصود است چون[آشکار کردن آن]مساوی است با دیدن خود زن.زنان نباید زینت خودشان را ظاهر کنند، اعم از اینکه از نوع زینتی باشد که بشود از بدن جدا کرد مثل النگو و یا انگشتر، یا زینتی که چسبیده به بدن است مثل چیزهایی که به بدن می مالند مانند «گل گونه » به اصطلاح قدیم.

زن زینت خود را نباید ظاهر کند مگر[در دو مورد].دو استثنا در اینجا وجود دارد:یک استثنا در مورد خود زینت است، یعنی مگر بعضی از زینتها و به تعبیر قرآن زینت ظاهر (1) ، و استثنای دوم در مورد افراد است:و مگر برای بعضی از طبقات که در برابر آن طبقات که غیر شوهر او هستند(در مورد شوهر که محرز است) زن می تواند حتی زینت غیر ظاهر را آشکار کند، و آنها پدران، پسران، برادرزادگان، خواهرزادگان، فرزندان شوهر[و چند طبقه دیگر هستند]که استثناها نیاز به بحث دیگری دارد

اما قاعدتا باید توضیح دهم تا مطلب درست روشن بشود.یک مطلب این است که چرا زن مکلف شده است که خود را بپوشاند و مرد مکلف نشده است؟پوشش به عنوان وظیفه زن ذکر شده است نه به عنوان وظیفه مرد؟

سر این امر واضح و روشن است و آن اینکه زن و مرد نسبت به یکدیگر احساسات مشابه ندارند و از نظر وضع خلقت هم وضع غیر مشابهی دارند، یعنی این زن است که مورد تهاجم چشم و اعضا و جوارح و دست و همه بدن مرد است نه مرد مورد تهاجم زن.به طور کلی جنس نر و ماده در عالم اینطورند، اختصاص به زن و مرد انسان ندارد، جنس نر در خلقت، «گیرنده » خلق شده است و جنس ماده به عنوان موجودی که مورد تهاجم جنس نر قرار می گیرد. در هر حیوانی هم که شما نگاه کنید آنکه به سراغ جنس دیگر می رود همیشه جنس نر است، در کبوتر و مرغ و اسب و الاغ و گنجشک و شیر و گوسفند [و غیره]اینطور است.در هر حیوانی آنکه وظیفه اش تهاجم است و غریزه تهاجم به او داده شده جنس نر است، جنس ماده در عین اینکه طالب جنس نر است ولی به این صورت نیست که او به سراغ جنس نر برود، و به همین دلیل است که در انسان هم جنس نر است که باید برود و خطبه کند و دختر را خواستگاری کند و این پسر است که به خواستگاری دختر می رود.خواستگاری کردن پسر از دختر یک امر بسیار عادی و یک امر بسیار طبیعی و فطری است.این اواخر، کسانی که ندانسته، یا بگویم تحمیق شده، دم از تساوی حقوق زن و مرد می زنند-و تساوی را با تشابه اشتباه می کنند و خیال می کنند تفاوت جنس مرد و زن فقط و فقط در آلات تناسلی آنهاست و هیچ تفاوت دیگری در کار نیست-می نویسند این عجب عادت بدی شده!چرا پسرها باید به خواستگاری دخترها بروند؟نه، بعد از این رسم اینجور باشد که دخترها هم به خواستگاری پسرها بروند!

ادامه دارد 

اساسا وضع زن با مرد در اصل خلقت متفاوت است و به همین دلیل این زن است که خودآرایی می کند برای جلب مرد.مرد هرگز با خودآرایی نمی تواند نظر زن را به خود جلب کند.زن و زیور، زن و آرایش دو موجود توام با یکدیگرند.زن موجودی است ظریف و لطیف.در هر جنسی-حتی در غیر انسان هم-جنس ماده همیشه ظریف تر و مظهر جمال و زیبایی و آرایش است، و وقتی می خواهند فتنه ایجاد نشود، به آنکه مظهر جمال ست باید بگویند خودت را نشان نده نه به آنکه مظهر خشونت و قوت است، آن که جلب نظری ندارد، به به آنکه جلب نظر می کند می گویند اسباب غوایت و گمراهی فراهم نکن.

در دنیای امروز[به کار دیگری روی آورده اند]و البته این یک چیزی است که من به طور قطع و یقین می گویم امری نیست که دوام داشته باشد و آخر سرشان به سنگ خواهد خورد و به ناموس خلقت برمی گردند.اینکه زنها کوشش می کنند برای مردنمایی، و بر عکس، پسرها و مردها کوشش می کنند در جهت زن نمایی و دخترنمایی، یکی از آن هوسهای کودکانه زودگذر بشر است و بیشتر هم در ناحیه پسرها دیده می شود.این دیگر یک پدیده مخصوص زمان ماست و از نظر من یک پدیده زودگذر است.خوششان می آید که مثل دخترها لباس بپوشند و ژستهای آنها را بگیرند، مثل آنها آرایش کنند به طوری که انسان وقتی برخورد می کند نمی فهمد این پسر است یا دختر، و به قول بعضی «مطالعات عمیق تری لازم است تا آدم بفهمد این پسر است یا دختر!» .این یک امری است بر خلاف خلقت و اصول فطرت.بشر از این جور هوسهای احمقانه و کودکانه زیاد دارد ولی دوام پیدا نخواهد کرد.

در هر جامعه ای که روابط زن و مرد بر اساس عفاف بود-عفاف در همین حدود اسلامی که عرض می کنم-یعنی زنان در خارج دایره ازدواج، خود آرا و خودنما نبودند و وسیله تهییج مردان را فراهم نکردند و مردان هم در خارج از دایره ازدواج دنبال لذت جویی و کامجویی به وسیله چشم، دست، لامسه و غیر لامسه نبودند قلبها و روحها آرام و سالم است، و در هر جامعه ای که بر عکس[این حالت]است اولین ناراحتی اجتماعی، ناراحتیهای روانی است.
گروهی از فرنگیها گفتند خیر، وقتی زن و مرد از یکدیگر دور باشند ناراحتیهای روانی و عقده های روانی به وجود می آید.ولی تجربه همین یک قرن گذشته و کمتر از یک قرن گذشته کاملا ثابت کرد که مساله بر عکس است، به هر اندازه که آزادی در مسائل جنسی بیشتر است التهاب در افراد زیادتر و بیشتر است چون غریزه جنسی انسان(مانند چند غریزه دیگر مثل غریزه جاه طلبی، غریزه علم طلبی و غریزه عبادت) صرفا ظرفیت جسمانی ندارد، ظرفیت روحی هم دارد.غرائزی که صرفا ظرفیت جسمانی دارند مثل خوردن، دارای یک ظرفیت محدودی هستند.انسان یک مقدار محدود می تواند غذا بخورد، از آن بیشتر نمی تواند، اگر بگویند باز هم می خواهی، برایش مجازات است. ولی مالکیت چطور؟مالکیت هم مثل خوردن است؟آیا ظرفیت مالکیت برای انسان یک ظرفیت محدود است، یعنی اگر انسان مالک صد هزار تومان شد دیگر روحش هم از مالکیت [سیر می شود؟]نه، وقتی صد هزار تومان را دارا شد می خواهد دویست هزار تومان داشته باشد، وقتی دویست هزار تومان دارا شد تشنه تر است برای پانصد هزار تومان، میلیونر که شد تشنه تر می شود برای میلیاردر شدن، و آنکه از همه مردم دنیا ثروتمندتر است از همه مردم دنیا برای ثروت تشنه تر است.
جاه طلبی چطور؟آن هم همین طور است.یک آدمی که هیچ چیز ندارد، برای اینکه رئیس یک انجمن بشود دلش[لک] می زند ولی آیا رئیس انجمن که شد دیگر ظرفیتش پر می شود و می گوید همین کافی است؟نه، بعد دلش می خواهد توسعه بیشتری پیدا کند، شهردار یک منطقه یا یک شهر کوچک بشود، بعد، از آن بالاتر[را می خواهد].اگر به یک نفر تمام دنیا را بدهند و بگویند تو سلطان جمیع عالم هستی، باز دغدغه بیشتری دارد که آیا می شود یک کره دیگری را هم تصاحب کنیم و بر آن کره هم حکومت کنیم؟
غریزه جنسی انسان هم همین طور است... (2)

___

جواب برگرفته از 

1و2-آشنائی با قرآن جلد چهارم، مطهری، مرتضی؛ 

از پاسخ هاتون ممنون
با توجه به اینکه اعتقاد مساله تقلیدی نیست و خوبی این دین اینه که به این نکته اشاره کرده و آزادی در انتخاب دین و راه و روش زندگی حق طبیعیه هر شخصیه یک سوال دیگه اگر کسی از همون بچگی به اجبار مسلمون باشه وقتی که بزرگ شد حق انتخاب نداره و باید بر دین اسلام باقی بمونه ؟؟؟
هنوز نفهمیدم چه جوری یک زن حق انتخاب نداره و باید حجاب داشته باشه توجه داشته باشید ما انسانیم و عقل و درک و.... بین ما و حیوان زیاد فاصله انداخته؟؟؟