تبیان، دستیار زندگی

 علی (ع) بر کافران عذابی خروشان بود و برای اهل ایمان بارانی پربار و پرخیر. هرگز ضعیف سخن نگفت و هرگز دلش درطول عمر احساس اِعوجاجی نداشت. هیچگاه بصیرت او به ضعف نگرایید. هرگز ترس در وجودش خانه نکرد. چون کوهی بود که هیچ بادی درزندگی او را نلرزاند(جز آن بادی که عزیزش را،"زهرا"را، از او گرفت و در آن غم گفت فاطمه برخاستن ازکنارقبر تو برایم مشکل است.) او که در برآوردن حاجات بدن خویش  اصراری نمی ورزید اما بدنی قوی در اطاعت امر خدا داشت. او خودش را کسی نمی دانست اما قیمت همه کس را درنزد خدا داشت. او بزرگوار در میان اهل ایمان و عزیز در روی زمین بود. 

2- پیامبر می فرماید: علی جان! خدا به تو زینتی داده است که هیچ کدام ازبندگان مانند تو چنین زینتی ندارند؛ و آن زهدی است که خدابه تو عطا فرموده که به هیچکس در دنیا نداده است. بی رغبتی تو به دنیا ضرب المثلی است که در یادها خواهد ماند. احوال تو به گونه ایست که تاابد هر بی پناهی در دل تو خانه و پایگاه دارد. علی جان خوشا به حال آن کسانی که عشق تو را دارند و گفتار تو را می پذیرند، بدان که آنها برادران دینی تواند. اما وای برکسانی که بغض تو دارند و گفتارت را نمی پسندند که برخدا لازم است فردای قیامت با آنها معامله کذابین کند.

3- عبدالله ابن ابی الحذیر - از بزرگان روات- می گوید: امام را دیدم که لباسی برتن دارد که ارزشی نداشت و آستینش به گونه ای بود که اگر می کشید به پایین می رسید و اگر نه، تا نیمه ذراعش بیشتر نبود. این جمله از خلیفه دوم است که می گوید ما بعد از پیامبر زاهدتر از علی نمی شناسیم. یکی از اصحاب علی (ع) می گوید سرظهر بر دارالاماره وارد شدم ،دیدم ظرفی آورده اند که درون آن تکه نانی است و یک ظرف شیر. اما شیر بوی خوشی نمی داد، در حدی که من رغبت نکردم که نزدیکتر بروم. نانی که در دست علی (ع) بود هنوز تکه های جو بر روی آن باقی مانده بود. علی (ع) تلاش برای شکستن نان می کرد، طوری که اگر نمی توانست بادست بشکند با زانو این کار را انجام می داد. به من فرمود بیا با ما هم سفره شو. گفتم روزه دارم. امام فرمود: از پیغمبر شنیدم که می گفت هر که به خاطر خدا دهانش ببندد و آن چیزی را که دوست دارد نخورد خدا از بهترین غذاهای بهشتی بر او خواهد خورانید. علی (ع)  مشغول شد به خوردن. من رو کردم به خدمتکاری که در آنجا بود و گفتم: آیا دلتان برای این پیرمرد نمی سوزد؟ چرا خورشتی برای او فراهم نمی کنید؟

فرات طغیان کرده بود و نزدیک بود که شهر زیر آب برود و مردم کوفه مانده بودند که چه کنند؟ به در خانه علی (ع) رفتند و قضیه را بازگو کردند. امام فرمودند از من دست بردارید. گفتند امروز روزی است که بایدبه ما کمک کنید .ایشان قبول کردند و به درون خانه رفتند؛ عمامه ای را که یادگار پیغمبربود بر سر نهادند و عصا را بر دست گرفتند و بر بالای بلندترین پلی که بر روی فرات بود آمدند. آنگاه عصای مبارک را بلند کرده بر آب کوبیدند و باصدای رسا فریاد برآوردند: ای رود! علی به تو می گوید که به سطح اول خویش بازگردی. تمام اهل کوفه شاهد این ماجرا بودند که آب مانند کودکی که آرام می گیرد به تدریج فرود آمد تا جایی که سطح طبیعی خودش را پیدا کرد. ای علی که که گزارش تاریخ درکف تو موم است ؛ ای علی که اجزای طبیعت اینگونه فرمان تو را می شنوند؛حیف سرمبارک توست که درمحراب کوفه شق شود.

( برگرفته شده از سخنان دکتر محمد علی انصاری مفسر قرآن مجید)

دوستان تبیانی عزیز، فضایل امام علی علیه السلام به مانند دریا بی پایان است. امیدوارم هر یک از دوستان به ذکر فضیلتی از مولا بپردازند تا همه ما استفاده کنیم و بتوانیم با شناخت بهتر مولا، شیعه بهتری باشیم

انشالله تعالی