پیامبراكرم(ص) فرمودند:
در قیامت هیچ بنده ای قدم از قدم بر نمی دارد تا به این پرسش ها پاسخ دهد:
اول: آن كه عمرش را در چه كار فانی نموده است؟
دوم: جوانی اش را چگونه و در چه راه تمام كرده است؟
به اعتقاد برخی از دانشمندان ، انسان به لحاظ روحی و ذهنی و نوع حیات و زندگی به گونه ای است كه نعمت شناس و قدرشناس نعم الهی نیست و تا غرق در نعمت هست نمی داند چه گوهر و سرمایه عظیم و عزیزی دارد و آن گاه كه ازدست رفت درمی یابد كه سرمایه گران سنگ و موهبت شایسته ای داشته و از آن بهره نبرده است. امّا اگر نعمت های الهی به انسان یادآوری شود و نعمت ها به یادش آورده شود در اصلاح او بسیار تأثیرگذار خواهد بود. پیداست كه «جوانی» از جمله نعمت های بی بدیل خداوند سبحان است كه تا در آن بسر می بریم، قدر آن را نمی دانیم!؟ و آنگاه كه این دوران سپری شد و انسان در ضعف و ناتوانی قرار گرفت به تدریج منزلت آن را می شناسد كه متأسفانه در آن هنگام فرصت ها از دست رفته و توانمندی ها زایل شده است؛
پس به رایگان سرمایه «جوانی» را ازدست ندهیم، آن را بشناسیم و از این موقعیت ممتاز برای ساختن یك حیات معقول و مطلوب عقلانی و ایمانی و سعادت بخش بهره گیریم....