با سلام .تربیت ، فرآیندی است فراتر از قواعد و روشهایی اکتسابی که برای تغییر رفتار کودک ، به کار میرود . آنچه در روند تربیت لازم است ، هنر تربیت کردن است . قواعد و روشهای تربیتی اگر چه لازم است ، کا فی نیست . کیفیت ترکیب و تعامل مجموعه عوامل تربیتی ، در شکل گیری شخصیت متربی ، تا ثیر گذار است . در واقع روش های تربیتی در تعامل بین دو قطب سیال مربی و متربی ، در لحظات آنی ، خلق و کشف می شوند و نمیتوان از قبل و بدون حضور این عوامل ، این گونه روشها را از دیگری کسب کرد . چه بسا روشی تربیتی برای یک کودک ، در یک لحظه و موقعیت خاص پاسخ دهد ، اما همین روش در موقعیتی دیگر ، برای همان کودک نتیجه منفی داشته باشد . چه بسا روشی تربیتی برای اصلاح رفتار در مدرسه بسیار اثر بخش باشد اما کاربرد همان روش در خانه بی اثر گردد . همه این تقاوت ها این راز نا گشوده را فراروی مینهد که تربیت ، فرایندی سیال و تعاملی پویا و پیش بینی ناپذیر است که برای آن قوانین مشخصی را نمی توان وضع کرد . اما آنچه در این میان مهمتر است ، شخصیت مربی و جایگاه و منزلتی است که او در نزد متربی دارد . هر اندازه این شخصیت ، برای کودک دوست داشتنی تر باشد فرایند تربیتی مربی ناقذتر و موثرتر خواهد بود .
