فخرما این است كه شیعه حضرت باقر(ع) و پیرو مرام عترتیم.
فروغى كه از بیت نبوت و خاندان رسالت، جهان و جامعه را روشنى مى داد، در وجود شكافنده دانشها، حضرت «باقرالعلوم» تجلّى یافت.
امام باقر(ع)، مجمع نورانیّت ها و خاستگاه فضایل بود.
سلامى كه پیامبر، از زبان «جابر» به امام «باقر» رساند، گویاى منزلت این وجود بركت خیز و عزّت آفرین است.
امروز، فقه شیعه، میراث آن امام است و فقهاى تشیع در ضیافتخانه حوزه ها، بر سفره دانش و معارف ابا جعفر(ع) نشسته اند.
دانش اگر دریا بود، او ناخداى آن اقیانوسها بود.
علم اگر گوهر بود، او غوّاص بى بدیلى بود كه دامن دامن مروارید معرفت به تشنگان عرفان مى بخشید.
مسجد مدینه و حرم رسول، هنوز طنین صداى او را در خود دارد، كه به نشر علوم و احادیث اهل بیت مى پرداخت.
