سلام دوستان
| چرا در سریال مهران مدیری شخصیت‌های مثبت اثر كه قرار است تاثیر این هجویات را كم كنند، وجود ندارند و مخاطب فقط باید از طریق زل زدن‌های سیامك انصاری به دوربین متوجه این امر شود؟ |
مجموعه «قهوه تلخ» رونوشتی ضعیف و تكراری از مجموعه «شب های برره» بود كه در زمان پخش خود از تلویزیون مخاطبان بسیاری را جذب كرده بود. این سریال كه ماجراهای آن در شهری خیالی می گذشت قصد داشت تلویحا به نقد جامعه بپردازد و البته در این میان گاهی اغراق به حدی زیاد می شد كه لودگی جای آن را می گرفت. این اتفاق در «قهوه تلخ» نیز افتاده است، با این تفاوت كه در «شب های برره» جامعه مردمی مورد نقد بود اما در «قهوه تلخ» حاكمان بخشی تاریخی كه معلوم نیست چه دوره ای است، نقد می شوند. البته این نقد معلوم نیست كه سر به كجا می برد و از كجا سر بر می آورد. چون آدم های قهوه تلخ هركدام هر كاری دوست دارند انجام می دهند و هرچه دوست دارند بر زبان می آورند تا مخاطب را پای اثرشان نگه دارند. شخصیت های قهوه تلخ از جهانگیر خان دولو تا بانوی اول دربار و نوچه هایی كه دارند، هر كدام به سهم خود دریچه ای از بی ادبی و لغات من درآوری به روی مخاطب باز می كنند تا او را بخندانند و استفاده از برخی لغات دو پهلو و گنگ نیز چاشنی این اثر است. همچنین علی رغم تلاشی كه مدیری داشته، پس از توزیع سری ششم «قهوه تلخ» بسیاری از مخاطبان این اثر به خاطر طولانی شدن و افت كیفی كار، از ادامه آن صرف نظر كردند و باید دید مدیری مخاطبان باقیمانده خود را برای دیدن ادامه كار با چه برنامه ریزی نگه می دارد. از نكات قابل توجه دیگر در این مجموعه توجه ویژه مدیری به جایگاه زنان است. علی رغم بازی بسیار زیبای الیكا عبدالرزاقی در نقش بانوی اول دربار، زنان این دربار كه مشت و نمونه ای از زنان ایران هستند، همه زن هایی فاقد شعور و ادب و متانت هستند و تنها دغدغه شان آوردن فرزند پسر است و در این میان كاترین، همسر فرنگی پادشاه این دربار، الگویی برای زنان ایرانی قرار می گیرد تا با توجه به نظر او لباس بپوشند، غذا بخورند و حتی یاد بگیرند كه از عطر استفاده كنند! شاید قصد مدیری در تصویر این دربار و حوادثی كه در آن می گذرد، نشان دادن بی لیاقتی برخی پادشاهان ایرانی بوده است كه مثلا پادشاه در ازای علاقه به قطاب بخشی از سرزمین خود را به باد می دهد و یا اطرافیان او فقط به فكر چاپلوسی و به دست آوردن منافع خود هستند. شاید این داستان كه البته نسخه اصل تر آن در شب های برره خرج شد، قصد دارد برخی موارد را كه در تاریخ بوده است، نقد كند، اما چه بهایی در قبال این نقد پرداخت می شود؟ آیا همه مخاطبان این اثر فقط آن را از وجهه تاریخ نگاه می كنند و یا جذب سایر بخش های سریال نیز می شوند؟ آیا مخاطبان نوجوان این اثر بیشتر به موقعیت های طنز كه پر از لودگی و الفاظ زشت است، بیشتر توجه دارند یا آنچه كه مدیری قصد دارد در لابلای دیالوگ های غیر مستقیم آنها را به مخاطب برساند؟ چرا در سریال مهران مدیری شخصیت های مثبت اثر كه قرار است تاثیر این هجویات را كم كنند، وجود ندارند و مخاطب فقط باید از طریق زل زدن های سیامك انصاری به دوربین متوجه این امر شود؟ علی رغم این كه در مجموعه «قهوه تلخ» به برخی از رویدادها و حوادث تاریخی و یا بلاهت پادشاه و اطرافیان آن به خوبی پرداخته شد، این مجموعه با الگوگیری از «شب های برره» ساخته شده و مدیری تلاش كرده است این بار رنگ و لعاب بیشتری به كار ببخشد و با استفاده از دكورهای عظیم و چشمگیر مخاطبان خود را خارج از تلویزیون حفظ كند.
منبع:aftab
