در میان تقویم‌های ملل و نحل، روزهایی هستند كه از مصادیق بارز "نقطه عطف" عبور از ظلمات الی النور به حساب می‌آیند، روزهایی كه شاید یادآور یك حادثه یا برنامه‌ای ساده باشند، اما چون آرامش قبل از طوفان یا آتش زیر خاكستر، در روند تاریخ، ابتدای یك اتفاق بزرگ یا آغاز حركت یك جامعه به سوی وقایع سرنوشت‌ساز می‌باشند. اتفاقاتی كه یك روز معمولی را در میان ایام یك سال، چون قله دماوند در میان كوه و دشت و دامن برافراشته و برجسته می‌نمایند.
نگاهی از سر تأمل و تدقیق به روزهای مهم تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه اتفاقاتی كه از سال 1342 سیر سقوط یك رژیم مستبد و روند پیروزی، تثبیت و تداوم یك نظام مبتنی بر اراده مردم را تسریع بخشید، نشان می‌دهد كه در میان همه روزها، 13 آبان به تمام معنا یوم‌الله است.
روزی كه اتفاقات آن در طول سال‌های مبارزه و پیروزی، به حق آن را با عنوان "روز ملی مبارزه با استكبار جهانی" بر صحیفه تاریخ جاودان كرد. تبعید یك شخصیت جلیل‌القدر و مرجع عظیم‌الشأن تقلید از سلاله اهل بیت و یك استاد مبرّز حوزه‌های علمیه در 13 آبان 1343 كه پس از رحلت آیت‌الله العظمی بروجردی به نظر بزرگان علوم دینی، مرجع محبوب عام بود، آن هم به كشوری كه آن روزها عَلَم شكسته سكولاریسم و لائیك را بر دوش می‌كشید، خون غیرت مردم یك كشور تشنه معارف تشیّع را چنان به جوش آورد كه در طول 17 سال مبارزه جانانه، هدایت‌های داهیانه آن آفتاب پشت ابر را در اعیاد، وفیات و مناسبت‌های خاص از زبان زبرالحدیدها به گوش جان می‌شنیدند و شكنجه، تبعید و زندان مبارزین و ارعاب و تهدید همراه با كشتار بی‌رحمانه مردم، صخره‌های قیام را صمّاتر می‌كرد و به تدریج دامنه قیام، تمام گستره جغرافیایی ایران را با تمام اقشار و اصناف دربرگرفت، به‌گونه‌ای كه دانش‌آموزان با همه صغر سنّی و آموزش‌های عاری از پرورش و دانشجویان انقلابی و بیدار، در 13 آبان 1357 خیابان‌های مركز حكومت را سرشار از شمیم فریادهای استقلال‌طلبی و آزادی‌خواهی و مطالبه برگشت آیت‌الله العظمی خمینی به میهن كردند و با كمال صداقت و شجاعت، شهادت را در فضای جامعه و به‌ویژه در مدارس و دانشگاه تهران عطر افشانی كردند.
آن نوجوانان دانش‌آموز و دانشجو در آن روز تاریخی در میدان مبارزه با زیاده‌خواهی‌های استعمار و التماس‌های ذلیلانه استبداد كه برای ماندن در قدرت دست به دامان خرافات و ریا شده بود، تمام كشور را مدرسه عشق كردند و معلمینی شدند كه مكتب‌آموز دانش‌آموزان آنان، دانشجویانی بودند كه حماسه‌ای دیگر و به تعبیر حضرت امام(ره) "انقلاب دوم" را در 13 آبان 1358 با تسخیر لانه جاسوسی خلق كردند.
سه اتفاق مهم 13 آبان، این روز را در گرماگرم خفقان نفس‌گیر سال 1343 و عربده‌كشی‌های خیابانی نظامیان پهلوی سال 1357 و تبلیغات پرطمطراق و دهن پركن گروهك‌های وابسته با اندیشه‌های مسموم غرب و شرق سال 1358، در تاریخ معاصر مشعشع كرده و استبدادگریزی و استكبارستیزی به‌عنوان شاخص یك حكومت الهی، ذهن و زبان نوجوانان، جوانان و همه اقشار را در طول 32 سال چنان پرورش داد كه حسین فهمیده، حسین علم‌الهدی و حسین خرازی، نمونه‌های یك آسمان پر از ستاره‌اند. ستارگانی كه در طول 8 سال دفاع مقدس و دوران جبران عقب‌ماندگی‌ها و عقب‌افتادگی‌ها برای دوستان خوشه‌ای پروین و برای دشمنان خوشه‌های خشم و شهاب‌سنگ‌های آتشین بودند.
جوانانی كه اكنون پس از گذشت 32 سال از پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی، با تغییر روش قدرت‌های استكباری برای برگشت به جزیره امن خویش، شیوه‌های دفاعی- تهاجمی خویش را متناسب با شرایط زمانی و مكانی به روز كرده‌اند و این بار با سرمایه عظیم دانش و آگاهی كه محور سند چشم‌انداز 1404 است، می‌خواهند شعار خودجوش مردم در روزهای داغ مبارزه و پس از آن برای "استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی" تفسیر و خواب استعمارگران برای سیطره مجدد بر ایران اسلامی وارونه تعبیر شود.
البته نباید فراموش كنیم كه زحمت بسیار برای نیل به آرمان‌های والا، مسبوق به سابقه از گذشته‌های دور است و مطمئناً در این مسیر، استعمار كه در استعمال لطایف الحیل ید طولایی دارد، اندیشه‌های استبدادطلب و ذات‌های خفقان‌پرست را با تطمیع و تشویق پرورش و با تلبیس رخنه می‌دهد تا با گره‌های كور در رشته‌های مودت قدیم و ایجاد حفره‌های القایی در نیم قرن همراهی، هم‌زبانی، هم‌فكری و همدلی مبارزین و مردم، قیچی قطع منافع اسلامی و ملی را تیز نماید تا بار دیگر دو لبه استعمار و استبداد با همه ضدیت در كنار هم آرام گیرند.
استعمار، گرگ پیری است كه چون می‌بیند توان مقابله با ظرفیت‌های به فعلیت رسیده ایران اسلامی و قدرت فریب جوانان دانش‌آموز و دانشجو و قاطبه مردم دارای بلوغ سیاسی را ندارد، لباس میش می‌پوشد و با سوءاستفاده از تجاهل و تغافل عوامل خویش و اعمال غیراخلاقی‌ترین و غیرانسانی‌ترین شیوه‌های كینه‌جویی در مستندات تاریخ‌ساز انقلاب تشكیك می‌كند تا جامعه نسبت به كلیت نظام از آغاز تاكنون تردید نماید.
روز ملی مبارزه با استكبار جهانی، فرصت مناسبی است تا ضمن واكاوی عمیق پرونده استعمارستیزی مردم ایران، از سطحی‌نگری بپرهیزیم و مكررات فراوان تاریخ را آیینه عبرت بدانیم كه چگونه استعمارگران با سیاست شوم "فرّق تسد" هنوز به تلاش مذبوحانه خود برای زورگویی و استعمار ایران اسلامی ادامه می‌دهند.
والسلام
جمهمری اسلامی12/8/89
