شهر اصفهان در روزگار تجلّىگاه ظهور استعداد و نبوغ جلوههای ارزشمند و بلند مرتبه علم و ادب و هنر بوده است و با جذب استعدادهای شكوفان فرهنگی و تمدنی دیگر شهرها هزاران دانشمند و ادیب و هنرمند را در خود پرورش داد ه و جایگاه ابدی آنان این شهرگردید. افرادی همچون صاحب بن عَبّاد، ابونُعیم اصفهانی، جمالالدّین عبدالرّزاق و كمالالدّین اسماعیل، مافروخی اصفهانی، باباركنالدّین بیضاوی، حكیم میرابوالقاسم فندرسكی، آقا حسین خوانساری، آقاجمال خوانساری، بهاءالدّین محمّد اصفهانی (فاضل هندی)، حكیم ملاّاسماعیل خواجویی، حكیم آقا محمّد بیدآبادی، سیّد محمّد باقر خوانساری چهارسوقی، آخوند كاشی و جهانگیرخان قشقایی به اوج شكوه علمی دست یافته و در این شهر آرمیده اند.پس از اسلام اصفهان گورستانهای بسیاری همچون آبخشان، طوقچی، سُنبلان و تخت فولاد همچون صدفی این استوانههای دانش و تقوا را در خود جای داده، به ویژه قبرستان تخت فولاد مدفن بسیاری از این علما و دانشمندان، شعرا، هنرمندان و ستارگان علم و ادب اصفهان روزگار صفویه مىباشد. به همین سبب این گورستان از نظر فرهنگی، تاریخی و هنری جایگاه ویژه ای در میان مزارات جهان اسلام پیدا كرده و پس از گورستان وادىالسلام نجف، دومین مزار مقدّس شیعه محسوب مىگردد.همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی در میان تكایای شرقی تخت فولاد، مزار نوینی شكل گرفته كه به نام گلستان شهدای اصفهان نامگذاری شده است. این مزار مقدّس مدفن دلیر مردان شب شكن و استوانههای سترگ و جلوههای روشن فداكاری و خودگذشتگی مىباشد. دلاورمردانی كه برخی از آنان پس از چند سال مجاهدت در جبهههای جنگ هشت سالهای كه توسط مزدوران پلید و جنایتكار استكبار جهانی بر ملّت ایران تحمیل گشتهبود،دربرابردشمنمتجاوز از خاك ایران اسلامی دفاع كردند. این تندیسهای مقاومت و نهادهای فداكاری با ایثار خون خود همچون مجاهدان و شهدی صدر اسلام عمّاربن یاسر، مالك بن اشتر، خُزیمة بن ثابت ذوالشهادتین و حُجربن عدی كِنْدی نهال نو پای اسلام را سیراب كردند و با جانفشانىهی خود حماسههای شگرفی را بر جای گذاشتند و میهن اسلامی را از خطر دشمن متجاوز مصون و محفوظ داشتند.
