تبیان، دستیار زندگی

  مقاله کارآفرینی قسمت دوم

.در حالت عادی مقاطع تحصیلی ابتدایی،راهنمایی،متوسطه و پیش دانشگاهی را می گذرانید. البته اگر وارد دوره ی فنی و حرفه ای شوید؛چون مستقیماً حرفه ی مورد نظر خود را آموخته و در آن به کسب تجربه می پردازید؛احتمالاً روند سریعتری را برای اشتغال پیش رو خواهید داشت. – اما اگر قصد ادامه تحصیل دارید(که اکثراً جزء این گروه هستند)،برای عبور از سد کنکور باید دروسی را مطالعه کنید که گاهی کمتر از بیست در صد آنها به رشته ی تحصیلی آینده ی شما مربوط است.(ناگفته نماند که طرح فراگیر پیام نور تا حدودی این مشکل را برطرف کرده است،اما نبود استاد در بسیاری از دروس در کنار دانشپذیر،باعث عدم قبولی بسیاری از داوطلبان می شود.)

فرض کنیم بتوانید از سد کنکور عبور کنید و به رشته ی تحصیلی دانشگاهی ای که شاید انتخاب واقعی شما هم نباشد،وارد شوید.پس از گذراندن این دوره ی 2تا 7ساله(که معمولاًگذراندن آن از قبولی اش ساده تر است.)شما به عنوان فارغ التحصیل رشته ی تحصیلی خود شناخته می شوید.حالا می خواهید وارد بازار کار شوید.به آگهی های مختلف مراجعه می کنید و در مؤسسه های کاریابی ثبت نام می کنید.اما ناگهان با سد بلند،عجیب و غیرمنتظره ی دیگری مواجه می شوید.نگاهی به تیتر برخی از این آگهی ها شما را از خواب غفلت چندین ساله ی سرکار رفتن پس از فارغ التحصیلی،بیدار می کند:

" استخدام کارشناس ... در یک شرکت پیمانکاری با حداقل 5 سال سابقه کار در شرکتهای مشابه!!!

نیازمند به یک کاردان فنی ... با حداقل 3 سال سابقه کار مفید می باشیم.شرکت تازه تأسیس ...!!!

استخدام یک متخصص ... در شرکت تولیدی ... با حداقل 10 سال سابقه کار در امور مربوطه!!!"

بله،سابقه کار!آنهم برای کسی که تازه از دانشگاه فارغ التحصیل شده و در دانشگاه 99 درصد تئوری و 1 درصد عملی خوانده و حالا در محیط کار از او 99 درصد عملی و 1 درصد تئوری می خواهند.براستی زمینه ساز این شکاف عمیق 98 درصدی! کجاست؟!به نظر شما مقصر اصلی کیست؟

آیا واحدهای صنعتی می توانند امور حساس خود را به فردی تازه کار و بدون تجربه ی کاری بسپارند؟!

آیا فارغ التحصیل یک رشته مقصر است که در طول دوران تحصیل خود تجربه ی کافی را برای ورود به محیط کاری آینده ی خود کسب ننموده است؟

ادامه دارد...

  مقاله کارآفرینی قسمت سوم

خیر،هم شرکت مربوطه باید افراد مطمئن وبا تجربه را استخدام کند و هم فارغ التحصیل دانشگاهی نمی توانسته با جو فعلی محیطهای دانشگاهی،کتاب و درس را رها کند و به کسب تجربه ی کاری مربوط به رشته ی تحصیلی خود بپردازد.در این میان همانطور که عنوان شد،شکافی عمیق میان دانشگاه های فعلی(تئوری مدار) و محیط های کاری(مهارت مدار) وجود دارد که از قبل تدبیری برای پر کردن آن اندیشیده نشده است.

حال راه پرکردن این دره ی عمیق که گاهی سقوط در آن بیرون آمدنی در پی نخواهد داشت،چیست؟

به چند سال قبل باز می گردیم:

در آن موقع طرحی در مدارس راهنمایی اجرا می شد به نام طرح کادر،که در آن طبق علاقه ی دانش آموزان آنها را برای آموختن مهارتهای فنی مورد نظرشان به واحدهای فنی مربوطه می فرستادند.از سوی دیگر واحدهای فنی را(با توجه به ظرفیت پذیرش)ملزم به جذب دانش آموزان می کردند.در پایان دوره نیز از دانش آموزان آزمونی توسط مسئول واحد صنعتی و زیر نظر دبیر مربوطه به عمل می آمد تا توانایی و استعداد فرد مورد نظر در رشته انتخابی خود سنجیده شود.در این روش راهنمایی تحصیلی و شغلی(آنچه می بایست در دوره راهنمایی صورت پذیرد)،به معنای واقعی کلمه انجام می شد.اما این طرح به علت پاره ای مشکلات پیرامونی از جمله مشکل بیمه کارآموزان،لغو شد.

براستی آیا بهترین راه حل مسأله،پاک کردن صورت مسأله است؟!

با توجه به این توضیحات و شرایط فعلی چند راهکار به نظر می آید که آنها را بررسی می کنیم:

ادامه دارد...

مقاله کارآفرینی قسمت چهارم

a)اصلاح دوره های کارآموزی دانشگاه ها به ترتیب زیر:

الف)به جای انتخاب نوع و محل کارآموزی از سوی دانشجو،می بایست از واحدهای صنعتی مرتبط با رشته دانشجویان استعلام شود تا مشخص شود واحد مربوطه در چه زمینه هایی نیاز به تربیت متخصص دارد و نیاز روز صنعت ما در زمینه مربوطه چیست.سپس نتایج این استعلام در اختیار دانشگاه قرار می گیرد و دانشگاه با بررسی شرایط و البته با توجه به نظر خود دانشجویان، آنها را به واحد مربوطه معرفی می نمایند.

ب)الزام واحدهای صنعتی به پذیرش کارآموزان(با توجه به وسعت و ظرفیت واحد) که ضامن پیشرفت نسل آینده ساز کشور و متخصص شدن آنها در صنایع مورد نیاز کشور می باشد.

ج)نظارت بیشتر بر دوره های کارآموزی و افزایش اهمیت آن بوسیله افزایش تعداد واحدهای کارآموزی و احتساب نمره آن در معدل کل دانشجویان(فعلاً به صورت تعجب برانگیزی نمره کارآموزی در محاسبه معدل کل منظور نمی گردد و دارای حداقل واحد درسی می باشد و به علت عدم نظارت کافی در اکثر موارد از سوی دانشجویان جدی گرفته نمی شود و به صورت کامل و اصولی گذرانده نمی شود.)

د)در نظر گرفتن دوره های کارآموزی پس از فارغ التحصیلی به مدت یک تا دو سال(البته می توان با حذف برخی دروس نه چندان تخصصی رشته مورد نظر، ترمهای پایانی تحصیل را نیز به این امر اختصاص داد):در این دوره ها فرد فرصت و همچنین نیاز بیشتری دارد تا با کسب مهارتهای فنی لازم خود را برای ورود به عرصه فعالیت و تولید آماده سازد.البته به علت شرایط سنی کارآموزان در این دوره و نیز دادن انگیزه کافی به آنان جهت شرکت در این دوره ها،می بایست مبلغی در حدود 30 تا 70 درصد حقوق یک فرد استخدام شده با شرایط مشابه به آنان اختصاص یابد.البته میزان حقوق دریافتی می تواند به مرور زمان افزایش یابد.

این طرح مزایای بسیاری دارد از جمله:

1 در این دوره فرد تمامی انرژی و انگیزه خود را بکار می گیرد تا مهارتهای لازم را کسب نماید.چرا که آینده ی کاری او در گرو این آموختن است.

2 واحدهای صنعتی مطابق نیاز خود و جامعه کارآموز جذب می کنند و به آموزش آنها می پردازند که خود باعث عدم هدر رفت وقت و انرژی فراوان از آنان می شود.

3 فرد کارآموز با دریافت حقوق متناسب می تواند تا حدود زیادی از عهده ی مخارج خود برآید.(چرا که اکثر افراد در این دوره سنی در حدود 2327 سال دارند و در شرف تشکیل زندگی مستقل و ازدواج می باشند).

4 فارغ التحصیل در اکثر موارد نیاز به جستجوی کار ندارد؛چرا که واحد صنعتی مربوطه با توجه به نیاز خود به او آموزش داده است و او را برای استخدام در واحد مربوطه آماده کرده است.

5 در صورت عدم استخدام در واحد صنعتی ،کارآموخته،با توجه به تجربه و سابقه کاری ای که بدست آورده می تواند در سایر واحدهای مشابه به فعالیت بپردازد و حتی خود دست به کارآفرنی بزند.

6 احساس مفید بودن فارغ التحصیل کارآموخته:چرا که می بیند تخصص او مورد نیاز جامعه است و با توجه به انگیزه های مادی و معنوی کسب کرده،به سراغ شغلهای کاذب و یا غیر مرتبط با رشته ی تحصیلی خود نخواهد رفت.)چیزی که به وفور در میان فارغ التحصیلان دانشگاهی مشاهده می شود.)

ادامه دارد...

مقاله کارآفرینی قسمت چهارم

a)اصلاح دوره های کارآموزی دانشگاه ها به ترتیب زیر:

الف)به جای انتخاب نوع و محل کارآموزی از سوی دانشجو،می بایست از واحدهای صنعتی مرتبط با رشته دانشجویان استعلام شود تا مشخص شود واحد مربوطه در چه زمینه هایی نیاز به تربیت متخصص دارد و نیاز روز صنعت ما در زمینه مربوطه چیست.سپس نتایج این استعلام در اختیار دانشگاه قرار می گیرد و دانشگاه با بررسی شرایط و البته با توجه به نظر خود دانشجویان، آنها را به واحد مربوطه معرفی می نمایند.

ب)الزام واحدهای صنعتی به پذیرش کارآموزان(با توجه به وسعت و ظرفیت واحد) که ضامن پیشرفت نسل آینده ساز کشور و متخصص شدن آنها در صنایع مورد نیاز کشور می باشد.

ج)نظارت بیشتر بر دوره های کارآموزی و افزایش اهمیت آن بوسیله افزایش تعداد واحدهای کارآموزی و احتساب نمره آن در معدل کل دانشجویان(فعلاً به صورت تعجب برانگیزی نمره کارآموزی در محاسبه معدل کل منظور نمی گردد و دارای حداقل واحد درسی می باشد و به علت عدم نظارت کافی در اکثر موارد از سوی دانشجویان جدی گرفته نمی شود و به صورت کامل و اصولی گذرانده نمی شود.)

د)در نظر گرفتن دوره های کارآموزی پس از فارغ التحصیلی به مدت یک تا دو سال(البته می توان با حذف برخی دروس نه چندان تخصصی رشته مورد نظر، ترمهای پایانی تحصیل را نیز به این امر اختصاص داد):در این دوره ها فرد فرصت و همچنین نیاز بیشتری دارد تا با کسب مهارتهای فنی لازم خود را برای ورود به عرصه فعالیت و تولید آماده سازد.البته به علت شرایط سنی کارآموزان در این دوره و نیز دادن انگیزه کافی به آنان جهت شرکت در این دوره ها،می بایست مبلغی در حدود 30 تا 70 درصد حقوق یک فرد استخدام شده با شرایط مشابه به آنان اختصاص یابد.البته میزان حقوق دریافتی می تواند به مرور زمان افزایش یابد.

این طرح مزایای بسیاری دارد از جمله:

1 در این دوره فرد تمامی انرژی و انگیزه خود را بکار می گیرد تا مهارتهای لازم را کسب نماید.چرا که آینده ی کاری او در گرو این آموختن است.

2 واحدهای صنعتی مطابق نیاز خود و جامعه کارآموز جذب می کنند و به آموزش آنها می پردازند که خود باعث عدم هدر رفت وقت و انرژی فراوان از آنان می شود.

3 فرد کارآموز با دریافت حقوق متناسب می تواند تا حدود زیادی از عهده ی مخارج خود برآید.(چرا که اکثر افراد در این دوره سنی در حدود بیست و سه تا بیست وهفت  سال دارند و در شرف تشکیل زندگی مستقل و ازدواج می باشند).

4 فارغ التحصیل در اکثر موارد نیاز به جستجوی کار ندارد؛چرا که واحد صنعتی مربوطه با توجه به نیاز خود به او آموزش داده است و او را برای استخدام در واحد مربوطه آماده کرده است.

5 در صورت عدم استخدام در واحد صنعتی ،کارآموخته،با توجه به تجربه و سابقه کاری ای که بدست آورده می تواند در سایر واحدهای مشابه به فعالیت بپردازد و حتی خود دست به کارآفرنی بزند.

6 احساس مفید بودن فارغ التحصیل کارآموخته:چرا که می بیند تخصص او مورد نیاز جامعه است و با توجه به انگیزه های مادی و معنوی کسب کرده،به سراغ شغلهای کاذب و یا غیر مرتبط با رشته ی تحصیلی خود نخواهد رفت.)چیزی که به وفور در میان فارغ التحصیلان دانشگاهی مشاهده می شود.)

ادامه دارد...

مقاله کارآفرینی قسمت پنجم

b)اصلاح طرح های اشتغال زا و کارآفرینی وزارت کار و تعاون :

باید توجه کرد که طرح های کارآفرنی وزارت کار وتعاون به علت عدم آمادگی فارغ التحصیلان دانشگاهی برای ورود به عرصه کار و تولید(با توجه به عللی که از نظرتان گذشت) با استقبال اندکی از سوی این گروه که بزگترین گروه جوینده ی کار در جامعه هستند،مواجه شده است.راهکار مورد نظر در این زمینه به ترتیب زیر ارائه می گردد:

الف)با استعلام از واحدهای صنعتی و همچنین تحقیقات و بررسی های جامع،نیاز روز صنعت جهت ایجاد واحدهای کارآفرینی مرتبط مشخص شود.

ب)اطلاعات بدست آمده از استعلام واحدهای صنعتی و تحقیقات بر روی سایتی که به این منظور طراحی می شود،قرار می گیرد و از افراد با تجربه و متخصص در زمینه مربوطه دعوت به همکاری می شود.

ج)افراد متخصص با تجربه به عنوان سرگروه های واحد کارآفرینی مربوطه،طرح های خود را ارائه می کنند و از سوی وزارتخانه ملزم به جذب تعدادی از فارغ التحصیلان دانشگاهی در زمینه مربوطه می شوند.(این کار بوسیله ی اطلاعیه ای که در سایت قرار می گیرد،انجام می شود.)

البته گروه می تواند از قبل با توجه به ترکیب ارائه شده افراد مورد نظر خود را انتخاب کند.

د) هر واحد کارآفرینی که از یک سرگروه با تجربه و تعدادی فارغ التحصیل دانشگاهی تشکیل می شود،وام کارآفرینی مربوطه را دریافت و اقدام به تهیه مقدمات و سپس راه اندازی واحد مربوطه می نماید.

با توجه به توضیحات بالا این کار مزایای بسیاری دارد که مهمترین آن این است که افراد باسابقه تجربیات فنی خود را در اختیار فارغ التحصیلان تازه کار قرار می دهند و آینده کاری صنعت مورد نیاز جامعه را تضمین می کنند؛از سوی دیگر فارغ التحصیلان در محیطی پویا می توانند ایده های خلاقانه و جدیدی را(به علت نزدیکتر بودن آنها به محیط های تئوری) به افراد باتجربه منتقل کنند و دانش تئوری او را بروز کنند.مشابه این روش در زمینه های ورزشی و سایر زمینه ها(ترکیب افراد جوان و باتجربه)همواره اجرا میشده و می شود که روشی مبتنی بر منطق و آینده نگری با بازدهی بالا می باشد.

ادامه دارد...

مقاله کارآفرینی قسمت ششم(آخر)

(C تجدید نظر در تدوین برخی کتب دانشگاهی

سوق دادن کتب دانشگاهی به سوی نیازهای روز صنایع و محیط های کاری و همچنین افزایش دروس عملی و آزمایشگاهی و حتی الامکان ارائه این دروس در محیط های کاری یا مشابه آن

(D تغییر شیوه و ظرفیت پذیرش دانشجو:

پذیرش دانشجو چه از نظر نوع رشته و چه از نظر تعداد دانشجوی ورودی می بایست متاسب با نیاز بازار کار و واحد های صنعتی و نیز با توجه به سندهای چشم انداز بلندمدت ملی صورت پذیرد که خود عاملی است در جهت به کارگیری هدفمند نیروهای بالقوه اجتماع و مبارزه با مشکلات عمده ناشی از بیکاری

به یاد داشته باشیم که مثلث ایمان،تعهد و تخصص سه ضلع جدایی ناپذیر پیشرفت اجتماع و چراغ هدایت جامعه ی پویا و نواندیش ایرانی جهت نیل به اهداف کمال گرایانه و فتح قله های رفیع مادی و معنوی می باشند.

دوستان عزیز در همه ی کارها و از جمله در پیدا کردن کار و شغل مناسب،ایمان و ثمره ی آن امید به رحمت و رزاقیت پروردگار کلید راهگشاست.آنجا که در ادبیات پرمحتوای خود داریم که:>آنکه دندان دهد، نان دهد<و در آموزه های دینی خود در نهج البلاغه ی انسان کامل علی (ع) آمده که:<روزی شخصی از علی (ع) پرسید که اگر فردی را در اتاقی دربسته قرار دهیم،خداوند روزی او را از چه طریقی فراهم می آورد؟!علی )ع) در پاسخی حکیمانه فرمودند:"از همان جایی که اجل او فرا می رسد.<".

به امید روزی که در ایران عزیز با ارائه و اجرای راهکارهای منطق مدار،واکسن سرطان بیکاری از قبل تولید و درخت بی بار و ثمر بیکاری ریشه کن شود.چرا که خردمندان گفته اند:"همواره پیش گیری بهتر از درمان است" .

یا حق  

پایان