تبیان، دستیار زندگی

با وجود اینکه مهد کودک، اولین قدم ورود به جامعه است، تا پیش از سه سالگی خیلی مناسب نیست و توصیه هم نمی‌شود که بچه را پیش از سه سالگی به مهد بفرستید. چون بچه‌های زیر سه سال نیازمند توجه متمرکزتر در خانواده هستند. اگر به مهد کودک بروند مربی آنها باید توجه خودش را بین همه تقسیم کند. پس تا سه سالگی بهتر است نزد مادر یا مادربزرگ پرستاری شوند مادران شاغل که نگران هستند مبادا این محدوده زمانی که از بچه‌ها دور هستند موجب شود فاصله‌ای بین آنها بیفتد یا دلبستگی و عاطفه آنها کمتر شود باید دقت کنند، آنچه تعیین‌کننده این میزان دلبستگی است به‌هیچ وجه ربطی به مهدکودک رفتن یا نرفتن و اینکه فرزند شما به دلیل شغل‌تان نزد اقوام یا مادربزرگ است ندارد. این موضوع مربوط به آرامشی است که بچه‌ها در کنار مادرشان به دست می‌آورند....
بعضی از بچه‌ها تا مادرشان از راه می‌رسد و با اینکه هنوز به آنها شیر نداده است، آرام می‌شوند و در آغوش مادر آرامش عجیبی می‌گیرند. بعضی دیگر هم بی‌قرار شده و ترجیح می‌دهند به آغوش پرستار، مادربزرگ یا مربی مهد بروند. این عادات به‌طور دقیق متاثر از حالت‌های درونی شماست.

اگر عصبی و پرتنش هستید، خستگی کار را به خانه آوردید، با همسرتان درگیری دارید و یا بدون آنکه متوجه باشید دچار افسردگی پس از زایمان و تحریک‌پذیر شده‌اید، بدانید بچه‌های شیرخوار و نوپا ترازویشان برای درک این مطلب قوی است. آنها نه ماه تمام صدای قلب شما را در استرس و در آرامش شنیده و نیاز آنها به شما برای کسب آرامش است. بچه‌ها بسیار ناتوان‌اند و چون می‌ترسند آسیب ببینند دنبال مامن آرام می‌گردند. پس مادرها نباید از این موضوع مهم غافل شوند و گمان کنند به دلیل مهد رفتن یا سپردن کودک‌شان به دیگری، چنین اتفاقی افتاده است.
نکته بعدی اینکه برای کمک به بچه‌ها در سنینی که شروع به کسب مهارت‌های اجتماعی می‌کنند و از مادر و پدر و دیگران همانندسازی کرده تا بخش سوم شخصیت، یعنی قسمت والد را بسازند بهتر است از سه، چهار سالگی به مهد کودک بروند و یا با گروه همسالان در مراوده باشند. این با هم بودن آنهاست که موجب می‌شود ارزش‌های اجتماعی را یاد بگیرند و در واقع شخصیت آنها ساخته می‌شود. بهتر است در این خصوص دوستان و خانواده‌هایی را برگزینید که آنها هم به تربیت و سلامت بچه‌هایشان اهمیت می‌دهند.

مهد كودك در پرورش استعدادهای كودك،آموزش اصول معاشرت،ریختن ترس از مدرسه میتونه كمك زیادی به كودك بكنه.

هیچ كجا آرامش دركنار مادر بودن رو برای بچه نداره بنظرم بعد از سه سالگی هم اگه بچه مایل بود باید به مهد كودك بفرستنش نه با اجبار(تازه محیط خوب ادم از كجا پیدا كنه!!)

باسلام . در حدود 3سالگی است که کودک قادر به تحمل غیبت مادر میگردد . صاحب نظران علت این توان تحمل را چند عامل احتمالی دانسته اند : آشنایی با گستره ای از موقعیت های محیطی سبب شده است که تازه ها برای کودک آنقدر هم تازه نباشد . وسائل جدیدی برای غلبه بر ترس در کودک شکل می گیرد و این امر موجب میگردد که خود او در مواجه با موقعیت تازه نترسد .توان حفظ تماس با وسایل انتزاعی تر را می یابد و در نتیجه جدایی رابهتر تحمل می کند . شایداین موارد موید این موضوع باشد که 3 سا لگی سن تقریبا مناسبی برای جدایی از مادر و سپردن کودک به مهد کودک است .

با سلام به نظر من مهدکودک برا بچه های با سن پایین اصلا مناسب نیست چون اونا قبل از هر چیز به آرامش و فضای صمیمی و آروم خونه احتیاج دارن ولی بعد از 3 -4 سالگی برا یادگیری روابط اجتماعی یعنی اجتماعی شدن خوبه که با گروه همسالانشون باشن تا اصول برقراری روابط اجتماعی را بیاموزن.

البته با احترام به نظرات علمی بقیه دوستان منم با این نظر جناب azar13 کاملا موافقم

فکر میکنم اسلامی تر هم باشه

تازه اکثریت غالب مهد کودکهای فعلی هم مثل برنامه های کودک صدا و سیما ، فقط کلاس رقص و آواز و موسیقیه متاسفانه

سلام ،با نظر teachman موافقم ،خوب است که فرزندان ما برای آشنایی با اجتماع و محیط بیرون از منزل به مهد کودک بروند ، ولی این نکته را نیز نباید فراموش کرد که مهد کودکی که از هر لحاظ تایید شده باشد می تواند محیط امنی برای فرزندان ما باشد .     

کودکستان و مدرسه


سعی کنید یکی دو سال قبل از سن مدرسه، کودک خود ر ابه کودکستان ببرید. کودک در کودکستان با کودکان هم سن و سال خود آشنا می شود. بازیهای دسته جمعی انجام می دهد، شعر می خواند، نمایش بازی می کند و مسائل اجتماعی را می آموزد. هر چند که می توانید در منزل مقدمات کودک را فراهم کنید. همچنین با جمع کردن کودکان همسایه یا فامیل تعامل اجتماعی کودک را برقرار سازید. ولی هیچ گاه نمی توانید مانند کودکستان، محیطی با این همه امکان تجربه آموزی فراهم کنید. کودکستان امتیازات ویژه ای دارد که در منزل برای کودک فراهم نمی شود، بنابراین جهت رشد و شکوفایی کودک حتما او را به کودکستان بفرستید.
سعی کنید کودکستان خوبی برای کودک خود انتخاب کنید.
نزدیکترین کودکستان به منزل شما به معنی بهتر بودن ان نیست.پیش از اینکه کودک خود را به کودکستان بفرستید از کودکستان بازدید کنید و ببینید آیا محیط مناسبی دارد؟ آیا مربی خوب، خوش برخورد،آشنا با کودکان و... دارد؟ آیا محیط کودکستان وسایل بازی مناسب دارد؟ آیا محیط آن ایمنی است و خطری برای کودک ندارد؟ و... با توجه به این موارد کودکستان خوبی انتخاب کنید. بعد از فرستادن کودک به کودکستان، کار شما تمام نشده است. شما باید با کودکستان رابطه داشته باشید و پیوسته در جریان آموزشها، بازیها و روش کار کردن با کودک خود قرار گیرید.
مدرسه از کودکستان مهمتر است. چرا که کودک سالهای بیشتری در مدرسه باقی می ماند. همچنین مدرسه، تنوع کودکستان را ندارد و شما حق انتخاب چندانی ندارید. در بعضی مدارس معلمان، روشهای صحیح آموزش را به کار نمی برد. آنها بیشتر به محفوظات دانش آموزان تکیه می کنند و به شکلی عمل می نمایند که هوش و خلاقیت کودکان را از بین می برند. والدین در مورد مدرسه ی کودک خود باید نکات زیر را در نظر بگیرند:
1- کودک را برای رفتن مدرسه آماده کنند به شکلی که کودک با علاقه ی زیاد مشتاق رفتن به مدرسه باشد. بوسیله ی صحبت با کودک در مورد خوبی های مدرسه، نترساندن کودک از مدرسه،فرستادن کودک به کودکستان، آشنا کردن کودک با محیط مدرسه، فرستادن کودک به کودکستان، آشنا کردن کودک با محیط مدرسه، بازی کردن کودک در مدرسه پیش از سن مدرسه و... کودک را به مدرسه علاقه مند کنید.
2- مدرسه ی مناسبی برای کودک خود انتخاب کنید. این مدرسه باید فضای مناسب جهت بازی، درس خواندن، کتابخانه و آزمایشگاه داشته باشد. معلمان آن دلسوز و کاردان باشند و از روش های صحیح جهت تعلیم و تربیت استفاده کنند. ممکن اسن مدرسه ای که از هر نظر برای کودک شما مناسب باشد در دسترس شما نباشد. در این صورت سعی کنید که بهنرین مدرسه ای را که در دسترس است انتخاب نمائید.
3- رابطه ی مداومی با مدرسه داشته باشید. جلسات اولیاء و مربیان را فعال کنید. با والدین سایر کودکان صحبت کنید و با همکاری مربیان مدرسه، راههایی جهت بهتر کردن امکانات و فضای مدرسه پیدا کنید.
4- نسبت به روشهای آموزشی مدرسه بی تفاوت نباشید.به طور مثال اگر معلمی کودک شما را تنبیه بدنی کرده است. به مدرسه بروید و بدون جار و جنجال، به شکل مؤدبانه ای موضوع را با معلم در میان بگذارید در مورد روشهای صحیح و... با او صحبت کنید.
5- نسبت به همکلاسیهای کودک خود بی تفاوت نباشید. مثلا اگر کودکی بی ادب که کارهای ناشایست می کند با کودک شما همکلاسی است.با مربیان مدرسه و والدین آن کودک در مورد رفتار او صحبت کنید و راهی پیدا کنید که این کودک باعث تأثیر سوء روی کودک شما نشود.
6- از کودک خود انتظار نداشته باشید که در تمام درسها، نمره های بسیار بالایی بیاورد. کودکی که فرار است باهوش و خلاق شود ممکن است نتواند در تمام درسها، نمره های بسیار بالایی بیاورد. این موضوع هر چه کودک به کلاسهای بالاتری می رود مهمتر است. کودک برای اینکه بتواند در تمام درسها، نمره های بالایی بیاورد باید تمام وقت خود را صرف کند و چنین کاری باعث می شود که هوش و خلاقیت او به کار نیفتد. بهتر است که کودک درسها را در حد متوسطی بخواند و در کنار آنها به آزمایشات و مطالعات غیر درسی بپردازد. البته اگر کودک خودش علاقمند است که از همه ی درسها، نمره ی کامل بگیرد، موضوع فرق دارد. همچنین کودکانی هستند که در تمام درسها نمره ی کاملی می گیرند و به فعالیتهای غیر درسی هم می پردازند. به هر حال متوجه باشید که از کودک خود چنین انتظاراتی نداشته باشید.
7- به کودک خود در انجام تکالیف و خواندن درسها کمک کنید.هر روز از وقایع مدرسه،درسها و... از او سؤال کنید.
8- همکلاسیهای کودک را به منزل خود دعوت کنید. به کودک خود هم اجازه دهید تا به منزل همکلاسیهای خود برود. در این جلسات می توانید تحقیقات علمی انجام دهید یا درسها را به شکل دیگری بیاموزید. مثلا کودکان می توانند درس تاریخ را به شکل نمایش نامه در آورند و بازی کنند

دوستان عزیزبه لینک http://www.tebyan.net/Social/House_Family/Child/Game/2011/1/30/153879.html مراجعه کنید.

در ادامه این بحث می خواهیم به این موضوع بپردازیم که یک مهدکودک اسلامی چه شرایطی داره و در این مهدکودک به کودک چه چیزهایی باید آموزش داده بشه نظر شما چیست؟