تبیان، دستیار زندگی

با سلام به همه دوستان عزیزم

میخوام در مورد سرطان سینه مطالبی براتون بگم امیدوارم مفید باشه

این نوع سرطان شایعترین سرطان در زنان است و از هر ده زن،یك نفر به این بیماری مبتلا میشه.این سرطان در اثر رشد غیر طبیعی و مهار نشده سلولهای غیر طبیعی در نواحی مختلف سینه ایجاد میشه.تومورهای سینه میتوانند از طریق سیستم لنفاوی گسترش یافته و به تمام بدن راه پیدا كنن .شایعترین علامت این بیماری توده در سینه است كه اكثر مواقع بدون درده. 

راه های تشخیص سرطان سینه :سونوگرافی،مامو گرافی است ولی برای تشخیص قطعی نمونه گیری از بافت سینه ضروریه تا با مطالعه بافت شناسی (پاتالوژی)وجود این بیماری تایید بشه0روشهای درمان رو هم در ادامه براتون میگم

با عرض معذرت به خاطر وقفه ایی كه در ارائه بحث پیش اومد

اما راههای درمان سرطان

سه نوع درمان مهم برای سرطان وجود دارد:

1- جراحی درعمل جراحی تمام یا قسمتی از تومور سرطانی برداشته می شود.گاهی بافت سالم اطراف تومور نیز برداشته می شود.

2-شیمی درمانی شیمی درمانی معالجه سرطان با داروهای مخصوص است كه برای از بین بردن سلولهای سرطانی مصرف می شود.شیمی درمانی اغلب برای ماهها تكرار می شود .حتی وقتی بیمار بهبود می یابدكه به منظور از بین بردن سلولهای سرطانی پراكنده در بدن است.پزشكان با توجه به نوع سرطان بیمار،تصمیم می گیرند از چه نوع دارو و یا تركیبی از داروها برای شیمی درمانی استفاده كنند.

3-اشعه درمانی   در اشعه درمانی اشعهx و یا اشعه از مواد رادیو اكتیو دیگر با انرژی بالابه تومور بد خیم می تابد تا از تقسیم سریع سلولهای سرطانی جلوگیری كند.بعضی سلولهای طبیعی نزدیك به تومور نیز از بین می رود،اما بیشتر سلولهای سالم با قراردادن یك صفحه سربی بر رویشان محافظت می شوند.اشعه درمانی فقط چند دقیقه طول می كشد و اغلب تا چند هفته ادامه پیدا می كند.

چون هدف درمان از بین بردن سلولهای سرطانی است ،میتواند سلولهای طبیعی بدن را تحت تاثیر قرار دهد و در نتیجه عوارض جانبی ظاهر می شوند كه در نتیجه معالجه بیماری ظاهر می شوند نه خود سرطان

عوارض جانبی شیمی درمانیشیمی درمانی عمدتا بر روی سلولهای سرطانی سریع رشد كننده،اثر می گذارد .اما به سلولهای سالم مخصوصا آنهایی كه تقسیمات سریع دارند،نیز زیان وارد می شود.این موضوع سبب پیدایش عوارض جانبی ناخواسته خواهد شد كه غالبا موقتی است و با قطع درمان به تدریج از بین می رود.وقتی كه شیمی درمانی بر روی سلولهای نرمال معده و سایر قسمت های دستگاه گوارش از دهان به پایین ،اثر می كند،سبب تهوع و گاهی بی اشتهایی بیمار می شود.غالبا به علت این ناراحتی مقداری وزن خود را از دست می دهند.تهوع با گذشت یكی دو روز پس از مصرف دارو ،قطع می شود.

ریختن مو یكی دیگر از عوارض جانبی شیمی درمانی است.كه پس از درمان ریزش متوقف می شود و مجددا می روید(حتی بهتر از قبل)

عوارض جانبی اشعه درمانی

با وجودی كه اشعه درمانی دردناك نیست ،عوارض حانبی ناخواسته ای را سبب می شود.بیمار بیش از حد معمول احساس خستگی میكند،سلولهای پوست در جاهایی كه مورد تابش اشعه بوده مثل آفتاب سوختگی بنظر می رسد و باید در برابر آفتاب محافظت شود. همچنین موها در محل هایی كه اشعه به آن تابیده، می ریزد.اگر هدف اشعه درمانی شكم یا سر باشد،بیمار ممكن است حالت تهوع پیدا كند،یا دچار سردرد،اسهال و یا دهان درد شود.

بیمار سرطانی باید تغذیه ایی مناسب داشته باشد تا ضعف باعث تشدید درد وی نشود و بخاطر طبع گرم داروها هنگام شیمی درمانی و یا تاولهایی كه هنگام اشعه دمانی ممكنه ایجاد بشود از خوردن غذاهایی با طبع گرم پرهیز كند.

اصطلاحات رایج:انكولوژی : سرطان شناسی ریلاپس :برگشت بیماری به حالت اول پس از بهبود تومور :سلولهایی كه رشد غیر معمولی می یابند،تجمع می كنند و اطراف سلولهای طبیعی را می گیرند .تومور می تواند خوش خیم یا بد خیم باشد (غیرسرطانی یا سرطانی) هماتولوژیست: متخصصی كه در زمینه درمان و مطالعات بیماری های خونی كار میكند انكولوژیست : متخصصی كه در رشته درمان بیماران سرطانی اشتغال دارد. پاتالوژیست : متخصصی كه در رشته شناخت سلولها و بافت های برداشته شده از بدن كار می كند و بر مبنای تغییراتی كه بیماریها در سلولها بوجود می آورند،نوع بیماری را مشخص می كند. رادیو تراپیست:متخصصی كه برای درمان بیماریها از اشعه استفاده می كند.

باورغلط اول: توده‌های پستانی تقریبا همیشه سرطان هستند.
این عقیده نادرستی است که هر توده‌ ای در پستان به معنی وجود سرطان است. به گفته محققان انجمن سرطان آمریکا، اگر چه هر خانمی در پستان خود که احساس توده‌ داشت باید به فکر سرطان باشد تا عکس این موضوع ثابت شود، اما این نباید زنان را نگران کند. هر چه سن یک زن بیش تر باشد، احتمال بیش تری دارد تا یکی از ۷ تا ۸ نفری باشد که مبتلا به سرطان پستان می ‌شوند. همچنین احتمال بیش تری وجود دارد که توده ‌های پستانی در زنان سالمند و زنانی که به دوران یائسگی نزدیک می‌ شوند و یا یائسه شده‌ اند سرطانی شوند. وقتی یک توده پستانی سرطانی نباشد، به چه دلیل ممکن است ایجاد شده باشد؟ این توده‌ ها ممکن است کیست ‌هایی باشند که معمولا خطرناک نیستند، اما ممکن است رشد غیر سرطانی و غیر طبیعی سلول‌ ها باشد نظیر فیبروآدنوما که کمتر شایع است و یا لخته ‌های خونی که موجب ایجاد توده می‌ شوند. همچنین این توده ‌های کاذب ممکن است در اثر تغییرات هورمونی ایجاد شوند که در واقع اصلا آن ها توده نیستند.

به هر حال دلیل توده‌ های پستانی هر چه باشد، نباید مورد غفلت واقع شود و باید از سوی پزشک اطمینان حاصل شود که خطرناک نیستند. گاهی لازم است معاینه جسمی از سوی پزشک صورت گرفته و گاهی نیاز به ماموگرافی و در برخی اوقات نیاز به سونوگرافی است. با انجام این آزمون‌ ها علت توده ‌های پستانی دقیقا مشخص خواهد شد.

باور غلط دوم: سرطان پستان همیشه همراه با توده ‌ای قابل لمس است.
همیشه این ‌طور نیست. به گفته محققان دانشگاه لومباردی شهر جورج واشنگتن همیشه سرطان‌ های پستان با توده همراه نیستند. گاهی اوقات قبل از این که خانمی احساس توده در پستان خود داشته باشد، بعد از انجام ماموگرافی مشخص می ‌شود که او دچار سرطان پستان است. بسیاری از سرطان‌ ها هنگام آزمون‌ های غربالگری ماموگرافی تشخیص داده می‌ شوند.

باور غلط سوم: توده‌ های سرطانی با توده‌ های خوش ‌خیم تفاوت دارند.
اگر این ‌طور فکر می ‌کنید بدانید که همیشه توده‌ های سرطانی متفاوت از توده‌ های خوش‌ خیم نیستند. توده‌ های سرطانی و توده‌ های غیر سرطانی یا همان خوش ‌خیم، ممکن است با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. زنان غالبا فکر می ‌کنند وقتی توده‌ ای سرطانی باشد، آن را به صورت توده ‌ای سفت احساس می ‌کنند که به اطراف حرکت نمی‌ کند. این در حالی است که توده ‌های پستانی همچنین ممکن است نرم و متحرک باشند. بنابراین همیشه نمی ‌توان گفت که توده‌ های سفت، سرطانی و توده‌ های نرم، بی ‌خطر هستند.

در حالی که ۴۰ درصد زنان در زندگی خود با توده‌ های پستانی مواجه می ‌شوند، باورهای رایج درباره این توده‌ ها کم نیست.

کیست‌ ها در صورتی که عمقی باشند احساس سوزش ایجاد می‌ کنند. اما اگر این کیست‌ ها سطحی باشند غالبا نرم و گرد حس می ‌شوند. اگر توده‌ های پستانی عمقی باشند قادر هستند بافت پستان را به جلو برانند. گاهی توده‌ هایی که در لمس به نظر خوش‌ خیم و نرم و متحرک می ‌آیند می ‌توانند سرطان باشند. توده‌ هایی که با لمس آن ها زنان احساس خراش و سوزش داشته باشند معمولا خوش ‌خیم هستند و اما بهترین توصیه این است که اگر هنگام لمس هر احساسی داشتید باید مورد بررسی قرار بگیرید.

باور غلط چهارم: نباید نگران توده‌ های کوچک بود.
این باور غلط است که نباید با لمس توده‌ های کوچک در پستان احساس نگرانی کرد. توده‌ های سرطان ‌ها می ‌توانند در زمان شروع بسیار کوچک باشند. اندازه یا سایز توده ‌های پستانی راه خوبی برای تصمیم ‌گیری در مورد بی‌ خطری یا سرطانی بودن توده ‌ها نیست. در برخی از زنان توده‌ های پستانی به اندازه ی یک نخود و در برخی دیگر اندازه ی این توده‌ ها حتی به حد یک گریپ ‌فروت هم می ‌رسد. با انجام ماموگرافی حتی توده‌ های بسیار کوچک مشخص می ‌شوند. وقتی زنان واقعا در پستان خود توده ‌ای را حس می ‌کنند اندازه ی آن ها معمولا کمتر از ۲/۵ سانتی ‌متر قطر دارد یعنی چیزی به اندازه یک آلبالو.

باور غلط پنجم: مراجعه فوری ضروری نیست.
این باور غلط را از ذهن خود دور کنید که با لمس توده نباید سریع به پزشک مراجعه کرد. مخصوصا اگر شما خانمی هستید که سن‌ تان کمی بالا رفته است به تأخیر انداختن مراجعه و پیگیری توده پستانی کار درستی نیست. هر توده‌ ای در پستان باید توسط پزشک مورد ارزیابی کامل قرار گیرد. گاهی پزشک توصیه می‌ کند که بعد از دوران قاعدگی برای بررسی بیش تر مراجعه کنند. ممکن است این توده نوعی کیست باشد و با قاعدگی و تغییرات هورمونی تغییر کند. زنانی که به سن یائسگی نزدیک می ‌شوند احتمال کمتری وجود دارد تا دچار تغییرات توده ناشی از تاثیرات هورمونی شوند، بنابراین نباید ارزیابی‌ های پستانی به تاخیر انداخته شود.

اما این سوال مطرح می ‌شود که چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
پزشکان توصیه می ‌کنند در هر سنی که هستید حتما حداکثر ۲ تا ۴ هفته بعد از لمس توده به پزشک مراجعه کنید. حتی بهتر است بلافاصله پس از لمس توده به پزشک مراجعه کنید. این پزشک است که زمان مراجعه بعدی را تعیین می ‌کند و زنان خود نباید در مورد آن تصمیم بگیرند. عده‌ای از زنان خود را با اطرافیان و آشنایان خود مقایسه می ‌کنند و به گمان این که توده پستانی آن ها هم ممکن است کیست باشد و برطرف می ‌شود به پزشک مراجعه نمی‌ کنند. در حالی که اگر توده‌ ای سرطانی باشد حتی یک هفته و یا یک ماه هم برای درمان ارزشمند است، مخصوصا اگر فرد جوان باشد.

باور غلط ششم: یک توده می ‌تواند سرطانی باشد، حتی در زنانی که تاریخچه خانوادگی سرطان ندارند.
این باور هم واقعیت مطلق ندارد. تنها ۵ تا ۱۰ درصد از سرطان‌ های پستان، ارثی است. اکثریت زنانی که دچار سرطان پستان می ‌شوند هیچ عامل خطری ندارند. پس این جمله هم واقعیت ندارد که اگر خانمی در خانواده‌ ای زندگی می‌ کرد که تاریخچه سرطان در آن وجود نداشت، توده‌ های پستانی هرگز سرطانی نخواهند شد.

باور غلط هفتم: در زنانی با داشتن تاریخچه کیست، توده‌ های پستانی سرطانی نیستند.
همیشه این ‌طور نیست. برخی از زنان که سالیان زیاد در پستان خود کیست داشته ‌اند نباید تصور کنند که این کیست‌ ها نگران‌ کننده نخواهند شد، چرا که ممکن است کیست‌ ها هم دچار تغییراتی شده و به توده‌ های سرطانی تبدیل شوند.

همه خانم‌ ها باید توجه کنند که هر زمانی که در پستان ‌های خود توده‌ ای جدید یافتند باید فورا به پزشک مراجعه کنند تا نگرانی‌ های شان برطرف شود، چرا که ممکن است این توده از همان کیست ‌های قدیمی نباشد.