دربرنامه اخیر نود مهمان عزیزی همچون احمدرضا عابدزاده حضورداشت. و خیلی هارا پای تلویزیون نشاند.
احمدرضا عابدزاده همچنان اثرات بعدازعمل جراحی که سالها قبل متحمل شده بود به دوش میکشید و عادل تنها کسی را که از پس و پیش گفتن جملات مسخره نکرد فقط احمدرضا بود.
گفتن غلط فعل و گاهی فاعل های جملات از زبان عابدزاده زیاد خودش رااذیت نمیکرد اما من اذیت میشدم...هرچند حافظه اش به حالت طبیعی برگشته اما درتکلم گاهی مشکل دارد....
مورد بعدی که مرا اذیت کرد و ناراحت شدم این بود که عابدزاده فرزند خودرا جهت تحصیل و آموزش دروازه بانی به انگلیس فرستاده و درجواب فردوسی پور که پرسید:
آیا احمدرضای جدیدی رادرآینده خواهیم دید ایشان جواب نداد و گفت : پسرم را بعدازانگلیس به آمریکا میفرستم تا هم بهتر تحصیل کند و هم بهتر دروازه بانی کند...!
این حرف عابدزاده پز دادن یا فخر فروختن نبود...بلکه دلگیری بود...گلایه بود.
چون اگر پسرش آینده روشنی در ایران داشت و پدرش میدید حتما اورادرایران زیرنظر خودش پرورش میداد...
مسئولین چرا به خود نمی آیید...کشتی گیر معروف (محمدی) هم امروز خداحافظی کرد...اینها نشان از ناراحتی درونی دارند فردا همین قهرمانان زیر پرچم کشورهای دیگر تلاش میکنند و مدال میگیرند و ما هنوز معطل بادکردن توپهای فوتبال با تلمبه هستیم.
