تا عید عشق، یک طلوع بیش نمانده است و جان ها را بی قراری قشنگی فرا گرفته است که جز در زیبایی زیارت به قرار نمی آید.
گویی «آدم ها» در «عصر آهن ها» حصارشکن می شوند وقتی «حی الی الرضا(ع)» از گلدسته های جان آواز می شود و مردم را به نماز زیارت می خواند و ناگهان می بینی «همه راه ها به مشهدالرضا ختم می شود» چه آنانی را که پای آمدن است چه آن ها که همه آرزوها را بر بال خیال شورانگیز خویش می نشانند و راهی مشهد می کنند تا در اولین سلام خالصانه، از امام پاسخ بگیرند.
همه راه ها به مشهد ختم می شود، همه راه های مشهد به حرم».
اما باور دارم عشق از حرم آغاز می شود و پس از زیارت هر کس به هر جای عالم که رود به هر زبانی که سخن گوید، سفیر امام رضا(ع) خواهد شد و هر جا که باشد، بر سر در خانه دلش پرچم رضوی را به اهتزاز درخواهد آورد.
هر جا که برود، برای دل های پاک حدیث عشق خواهد خواند و «ویزای زیارت» برایشان صادر خواهد کرد.
آری، همه راه ها به مشهد ختم می شود و همه راه های مشهد به حرم و عشق و معرفت از حرم آغاز می شود و این حکایت شورانگیزی است برای اهل عشق که در بیش از ۳۰ کشور این روزها، جان را برای زیارت جانان صفا می دادند و در جشنواره های رضوی ناب ترین آثار هنری خویش را به تماشا می گذاشتند و برای همه جهانیان که رابطه شان با عشق، با زیبایی و با معرفت محکم است .
در ایران هم بیش از ۳۰ استان تمام قد برخاستند تا ناز قامت همه مشتاقان زیارت لب به صلوات معطر کنیم و بگوییم «ایران به احترام امام رضا(ع) برخاست»
