اقدام جدید شرکتهای مخابراتی در ارائه اینترنت پرسرعت
واکنش شدیدPAP ها
شرکتهای مخابراتی چند استان با اعلام فراخوان مناقصه درصدد جلب همکاری شرکتهای توانمند در عرصه اینترنت پرسرعت برای فروش، پشتیبانی و نگهداری مراکز ADSL هستند و به این ترتیب به صورت مستقیم وارد محدوده فعالیت شرکتهای بخش خصوصی شده اند.
به گزارش خبرنگار مهر، چندی است که چند شرکت مخابراتی استانی در استانهای کرمانشاه، آذربایجان شرقی، اردبیل، فارس و هرمزگان با اعلام مناقصه‌های مجزا برای ورود به حوزه ADSL از طریق فراخوان و جلب همکاری شرکتها برای اعطای نمایندگی فروش اینترنت ADSL اعلام همکاری کرده اند و حتی شرکتهای مخابراتی استانهای قزوین و گیلان نیز بدون برگزاری مناقصه و از طریق مذاکره با چند شرکت، این کار را انجام داده اند.
این موضوع از سوی شرکتهای خصوصی ارائه دهنده اینترنت پرسرعت ADSL که دارای پروانه فعالیت از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی هستند غیر رقابتی شدن بازار و حذف این شرکتها و نیز باعث از بین رفتن بازار پروانه های صادره از سوی رگولاتوری عنوان شده است.
فراخوان جدید شرکتهای مخابراتی برای ورود به عرصه ADSL
دبیرخانه گروه شرکتهای PAP با تاکید بر اینکه شرکت مخابرات ایران براساس طرح تجاری خود به جای سازمان تنظیم مقررات در حال تنظیم بازار است اعلام کرد که شرکت مخابرات ایران به تنهایی بازار سرویس‌های بوجود آمده حاصل از پروانه‌های صادره از رگولاتوری را به هم می‌زند و سازمان تنظیم مقررات نیز در این رابطه اقدامی نمی‌کند.
گروه شرکتهای PAP این اقدام شرکت مخابرات ایران را به نحوی دور زدن تمامی پروانه‌هایی دانسته که تاکنون از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی برای تنظیم بازار ارائه خدمات صادر شده است.
شرکتهای PAP معتقدند که اگر این رویه توسط شرکت مخابرات ایران اجرا شود ضمن اینکه ارائه‌کنندگان خدمات ADSL از اپراتورهای مستقل به پیمانکاران شرکت مخابرات ایران تبدیل می شوند، تعداد سرویس‌دهندگان نیز بدون هیچ قاعده محدود کننده مشخصی، متعدد، غیر قابل نظارت و کنترل می شود.
این در حالی است که در پروانه شرکت مخابرات ایران هیچ اشاره مستقیمی به سرویس‌دهی خدمات ADSL توسط این شرکت نشده و ضمن آنکه در بند تعهدات، توسعه و اجرای این پروانه، دارنده پروانه در حوزه ارتباطات داده و فناوری اطلاعات باید با هماهنگی سازمان تنظیم مقررات این مهم انجام شود.
طبق اعلام گروه شرکتهای PAP ، شرکت مخابرات ایران با این اقدام عملا هیچ تعهدی مبتنی بر پروانه صادره از رگولاتوری ندارد !!!! و در عوض تمامی شرکتهای PAP علاوه بر دارا بودن قواعد پروانه با مشکلات عدیده‌‌ای مانند عدم واگذاری خدمات پسیو و انتقال، دست به گریبان هستند که شرایط را برای این شرکتها غیررقابتی کرده است.
گفته شده که در صورت تداوم شیوه‌های شرکت مخابرات ایران، نه تنها شرکتهای 11 گانه دارای پروانه PAP حذف خواهند شد بلکه در عمل شرایط اعمال مقررات توسط نهاد قانونی مربوطه یعنی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی نیز از بین خواهد رفت و عملا شرکت مخابرات ایران که به تازگی خصوصی شده براساس طرح تجاری خود در حال تنظیم بازار است.
عقب ماندگی در اینترنت پرسرعت به دلیل عدم همکاری متقابل
بیش از 6 سال است که شرکتهای خصوصی با توجه به اهداف کلان توسعه اقتصادی کشور در برنامه چهارم، سرمایه گذاری گسترده ای در زمینه اینترنت پرسرعت انجام داده اند اما به دلیل فقدان برنامه ریزی عملیاتی و اجرایی در این زمینه، توفیق نسبی حاصل شده به هیچ عنوان با نیاز کشور مطابقت ندارد.
شرکتهای دارای پروانه خدمات انتقال داده ها (PAP) موظف بودند تا پایان برنامه چهارم توسعه بیش از یک میلیون و 250 هزار پورت پرسرعت در کشور دایر کنند که طبق آخرین آمار ارائه شده نزدیک به 60 درصد از تعداد خطوط دایر شده است.
طبق اهداف درنظر گرفته شده در برنامه چهارم توسعه کشور، بخش دولتی نیز مجاز به حضور در این عرصه تنها برای واگذاری 250 هزار پورت پرسرعت است که به نظر می رسد شرکت مخابرات ایران و شرکتهای زیرمجموعه استانی آن اقدام به واگذاری بیش از این مقدار پورت پرسرعت کرده اند و همکاری لازم را با بخش خصوصی برای تامین امکانات مخابراتی لازم ندارند.
در عقب ماندگی واگذاری اینترنت پرسرعت همواره انگشت اتهام به سوی بخش خصوصی بوده اما کارشناسان معتقدند که همکاری نکردن سطوح اجرایی شرکتهای مخابرات استانی، گرانی سرویس و عدم دسترسی آسان مردم به خدمات ADSL این عقب ماندگی را دامن زده است.
درجازدن بخش خصوصی برای واگذاری ADSL
طبق آخرین آمار سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی تا اول شهریورماه امسال یک میلیون و 10 هزار و 647 پورت توسط مجموعه شرکتهای بخش خصوصی دارای پروانه خدمات انتقال داده‌ها در کل کشور نصب شده است که نزدیک به 60 درصد از این تعداد در حال حاضر دایر شده و 578 هزار و 720 پورت در حال بهره‌برداری توسط کاربران در کل کشور است.
در مقایسه این آمار با آمار دو ماه گذشته که توسط روابط عمومی گروه شرکتهای PAP اطلاع‌رسانی شد نکته حائز اهمیت این است که تعداد پورتهای منصوبه هیچگونه تغییری نکرده است و تعداد پورتهای دایر از دو ماه پیش تا کنون رشد قابل توجی نداشته که به نظر می رسد عدم تامین امکانات بخش خصوصی از سوی شرکتهای مخابرات استانی این عدم رشد را دامن زده است.
وعده هایی برای گسترش اینترنت پرسرعت
در حالی که به نظر می رسد اینترنت پرسرعت با توجه به قیمت آن، تنها در سبد برخی خانوار تهرانی جای پیدا کرده است وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات وعده داده که تا پایان برنامه پنجم توسعه کشور 50 درصد خانوارهای ایرانی از ارتباطات پرسرعت اینترنت برخوردار خواهند شد. (البته به نظر من باز هم اون 50 درصد برای تهرانی هاست نه ما شهرستانی ها)
رضا تقی پور با تاکید بر ضریب نفوذ 34 درصدی فعلی اینترنت در کشور گفته که طبق اهداف کمی برنامه پنجم توسعه گسترش پورتهای پرسرعت اینترنت با سرعت 512 کیلوبیت در ثانیه !! در دستور کار قرار خواهد گرفت.(البته اگر قانون محدودیت سرعت 128 برای کاربران خانگی برداشته بشه)
این اظهارات در حالی بیان می شود که طبق شاخص های مدنظر اتحادیه جهانی مخابرات، ضریب نفوذ اینترنت کشورها از این پس برمبنای میزان دسترسی اینترنت باند پهن کاربران سنجیده می شود و با توجه به آمار ارائه شده از سوی شرکت مخابرات ایران و شرکتهای خصوصی PAP، تنها کمتر از دو میلیون پورت پرسرعت در کشور نصب شده که حدود یک سوم آن به بهره برداری رسیده است و با این وجود به نظر می رسد ضریب نفوذ اینترنت در کشور کمتر از 5 درصد باشد!
سرعت و تداوم کیفیت در اینترنت یکی از ملاکهای مهمی است که در صورت برطرف شدن چالشهای آن می تواند مشکلات متعدد فرهنگی توسعه فناوری اطلاعات در کشور را که سبب شده تنها تعداد معدودی از جمعیت 75 میلیون نفری کشور از امکانات اینترنت واقعی بهره ببرند حل کند.
به اعتقاد تحلیلگران ورود بخش خصوصی در حوزه اینترنت می تواند هم در سرعت و هم در کیفیت ارائه این سرویس بسیار تاثیرگذار عمل کند اما در حال حاضر شرکتهای مخابراتی به جای حمایت از این بخش، خود به ارائه اینترنت پرسرعت پرداخته و به نوعی رقیب بخش خصوصی در این عرصه شده اند.
البته من در چند سال گذشته زیاد از این خبرها رو شنیدم اما خبری در مورد عمل نشنیدم
فاصله حرف تا عمل بسیاره | ملاک این نیست که بگیم میخواییم انجام بدیم باید اول انجام بدیم بعدش بگیم که این کار انجام شده نه هنوز که نه به دار و نه به بار
