منبع: دنیای اقتصاد
مترجم: بهزاد بهمن نژاد
راز موفقیت واشنگتن پست
7 مهر 1389 - چندی پیش وارتون كنفرانسی در نیویورك برگزار كرد. در یكی از میزگردهای این کنفرانس كاترین زالسكی، تهیه‌كننده اجرایی و رییس اخبار دیجیتالی واشنگتن پست و سردبیر سابق هافینگتن پست نیز حضور داشت. در حاشیه این میزگرد نشریه وارتون با زالسكی مصاحبه نمود، وی درباره نقش خود در واشنگتن پست، اهمیت نحوه جمع‌آوری اخبار، لزوم استفاده از افكار عموم مردم برای تهیه متون روی سایت‌ها و آینده خبرنگاران محقق توضیحاتی را ارائه كرد.
***
در خدمت كاترین زالسكی تهیه‌كننده اجرایی و رییس اخبار دیجیتالی واشنگتن پست هستیم تا در رابطه با موضوعی كه احتمالا تا چند سال پیش حرفی از آن در میان نبود، صحبت كنیم.
تا چند ماه پیش!
ممكن است در رابطه با موضوع تغییر ماهیت محتوای متون و فعالیت‌هایی كه شما در این رابطه انجام می‌دهید، توضیح دهید؟
من پست جدیدم را بسیار لذت‌بخش می‌دانم. در این‌جا ارتباط نزدیكی با اخبار گوناگون دارم، از نوشتن تیتر‌ها گرفته تا جمع‌آوری اخبار و فعالیت‌های SEO.
لطفا در رابطه با فعالیت‌های SEO توضیح كوتاهی دهید.
فعالیت‌های مربوط به بهینه‌كردن مكانیزم جست‌وجو، یعنی استفاده از تیترهای مناسبی كه لغات كلیدی موجود در یك متن را در بر دارند. بدین صورت مكانیزم جست‌وجو برای خوانندگان منطقی‌تر خواهد شد و این همان چیزی است كه از این پس دنیای كسب‌وكار بدان نیازمند است. این‌جا همان جایی است كه من به عنوان سرپرست وارد عمل می‌شوم و بر كارهایی كه در طول روز انجام می‌دهیم، نظارت می‌كنم، چراكه در رابطه با تعداد مراجعه‌كنندگان به سایت، این منم كه باید پاسخگو باشم.
از آن‌جایی كه بخش اعظمی از پیشرفت روزنامه بر عهده من است، باید خودم در كسب‌وكار شركت كنم. این كار بسیار جذاب است، چراكه باید با استفاده از اطلاعات كسب‌وكار، با شركت‌هایی كه برای ما مناسبند وارد مذاكره شوم، شركت‌هایی نظیر رسانه‌های عمومی كه می‌توانند ما را در امر روزنامه‌نگاری یاری كنند. علاوه بر این باید به دنبال جمع‌آوری راه‌های روزنامه‌نگاری در آینده باشم.
شما سابقه ویراستاری دارید یا كسب‌وكار؟
من در هافینگتن پست سردبیر بودم. حدود چهارسال پیش كه در آن‌جا مشغول كار شدم (حدود دو هفته پس از راه‌اندازی سایت اینترنتی)، من دبیر خبر بودم. همانطور كه همه می‌دانیم شركت پس از آن، پیشرفت چشمگیری داشت. من نقش دوجانبه‌ای داشتم، یعنی علاوه بر انجام كارهای ویراستاری، این امكان را در اختیار داشتم تا نحوه پیشرفت سایت و افزایش اعضا و همچنین چگونگی انجام مبادلات را به خوبی مشخص نمایم. به نظرم این بهترین آموخته‌ای است كه تا كنون داشته‌ام و از این به بعد نیز بهترین خواهد ماند.
شما در جایی اشاره كرده‌اید كه سایت‌ها بدون روزنامه‌هایی نظیر واشنگتن پست، نیویورك تایمز، وال استریت ژورنال و غیره امكان گردآوری اخبار را نخواهند داشت. حتی برنامه‌های تلویزیونی نظیر بیل اریلی (مفسر قدیمی شبكه خبری فاكس) نیز بدون شما قادر به گردآوری اطلاعات نخواهند بود. از صحبت‌های شما این‌گونه برداشت می‌شود كه دو گروه وجود دارند، گروهی اخبار را گردآوری و گروهی آنها را جمع‌بندی می‌كنند و شما هم‌اكنون برای گردآوری اخبار جدید تلاش می‌كنید. كمی در این باره توضیح می‌دهید؟
قبل از هر چیز باید اعتراف كنم كه به نظر من جهان فعلی با وجود شركت‌هایی نظیر «ارزیابی محتوا و تقاضای رسانه»، جهانی خارق‌العاده برای زندگی است، چراكه مردم می‌توانند به راحتی و از راه‌های مختلف به هر نوع اطلاعی كه می‌خواهند دست یابند. من اصلا نمی‌خواهم ارزشمندی و تاثیرگذاری چنین شركت‌ها و رسانه‌های اجتماعی یا حتی برنامه‌هایی نظیر بیل اریلی را نادیده بگیرم، چراكه اینها كمك زیادی به پیشرفت خبرنگاری می‌كنند، اما كسانی هستند كه متون با محتوای ارزشمند گردآوری می‌كنند، كاری كه زمان زیادی نیاز دارد (كسانی كه واقعا می‌دانند چطور اخبار با ارزش گردآوری كنند، كسانی كه حتی با مركز پاكستان نیز در ارتباط می‌باشند، كسانی كه می‌توانند وقایع آینده را پیش‌بینی كنند). چنین كاری از عهده رسانه‌های اجتماعی و حتی شركت‌های كاملا خصوصی برنمی‌آید. برای رسیدن به این مهم، به ویراستارهای خبره‌ای كه مدت‌ها در این زمینه فعالیت داشته‌اند، نیاز دارید.
واشنگتن پست یكی از بزرگ‌ترین مراكز گردآوری اخبار در جهان می‌باشد؛ ولی شما همانطور كه خود اشاره كردید با چالش‌های دیگری نظیر كمك به ویراستارها برای انتخاب تیتر و تلاش برای جمع‌آوری و ارائه مناسب مطالب خبری نیز روبه‌رو هستید. این همان كسب‌وكار در خبرنگاری است كه روز به روز مهم‌تر می‌شود. به نظر شما این همان چیزی است كه در آینده‌ای نزدیك نقشی مهم و اساسی در خبرنگاری بازی خواهد كرد؟
بله، بدون شك. نكته مهم این است كه اكثرا متن‌های خبری یكسانی از نظر محتوا در اختیار دارند، اما كسی موفق‌تر است كه بتواند متن خبری را جذاب‌تر نشان دهد، یعنی با استفاده از ابزار و روش‌های مناسب و همچنین نظرات و سخنان دیگران پیرامون متن خبری، آن‌را خواندنی و زیبا جلوه دهد. بسیار مسخره است اگر بگویم همه اخباری كه روی سایت ما وجود دارد، توسط خودمان گردآوری شده است. ما متون خبری زیادی داریم كه از منابع خارجی به‌دست آورده‌ایم. منابع زیادی وجود دارند نظیر پولیتیكو، ABC و AOL كه ما با آنها در ارتباط هستیم. مناطق زیادی هستند كه اخبار ما به دست آنها می‌رسد و ما نمی‌خواهیم مردم به ما به عنوان یك سایت خبری تك‌مرجع نگاه كنند. به نظر من، اگر قصد داریم مراجعه‌كنندگان جذب سایت‌های خبری ما شوند، باید درك كنیم كه متون خبری ما به تنهایی جوابگوی چنین مساله‌ای نیستند.
شما به تازگی بخشی به نام شبكه خبری (Network News) را راه‌اندازی كردید. ممكن است در این مورد توضیح دهید؟
این بخش بر پایه فیس‌بوك راه‌اندازی شده و حدود چهارماه است كه مشغول به كار است. اكنون استفاده از آن برای عموم آزاد است.
این بخش برای فراگیر شدن اخبار و فعالیت‌های شما طراحی شده است؟
بله. ایده اولیه این بود كه افرادی مثل كاربران فیس‌بوك یا توییتر(Twitter)، به اخبار دسترسی داشته باشند و همچنین از آنچه دوستان‌شان به اشتراك گذاشته‌اند، مطلع شوند. ما فکر کردیم چرا چنین امكانی در واشنگتن پست وجود نداشته باشد؟ بنابراین بخشی از صفحه اصلی خود را بدین كار اختصاص دادیم و از طریق آن متوجه شدیم مردم نمی‌خواهند صرفا اخبار آماده‌شده روی سایت‌ها را بخوانند، بلكه علاقه دارند اخبار را میان خود در شبكه‌های اجتماعی نیز به اشتراك بگذارند.
یكی از خوانندگان روزنامه سوالی مطرح كرده است. وی خواهان خواندن متون تخصصی است كه جامع و كامل باشند. او در حقیقت به دنبال مطالبی است كه اطلاعات كامل و تخصصی در بر داشته باشند، اما مشكل این است كه گاهی این مطالب با یكدیگر مخلوط می‌شوند و خواننده گمراه می‌شود. به نظر شما چه راهكاری برای حل این مشكل وجود دارد؟ شركت‌های رسانه‌ای چطور می‌توانند مطالب خود را به گونه‌ای ارائه كنند كه مردم برای یافتن مطلب تخصصی مورد نظر خود دچار مشكل نشوند و به راحتی بتوانند مطالب را از یكدیگر متمایز كنند؟
به نظرم بهترین راه برای بیرون آمدن مردم از سردرگمی، ویرایش و قابل فهم كردن محتوای متون است و اگر ما چنین كاری در رسانه‌های اجتماعی انجام دهیم، رسانه‌ها ارزش بالایی پیدا خواهند كرد. اگر كسی بتواند خبرها و مطالب داغ و مهم را به صورت جداگانه قرار دهد، این عمل برای خواننده‌ای مثل من بسیار رضایت‌بخش خواهد بود، چراكه می‌توانم مطلب مورد نظر خود را به راحتی پیدا كنم، اما این‌كه بفهمیم واقعا كدام خبرها مهم‌ترین هستند، كار دشواری است و به نظر من بسیاری از شركت‌ها از عهده آن بر نمی‌آیند، اما این دقیقا همان كاری است كه ما در واشنگتن پست برای تمامی دنیا انجام می‌دهیم، پس چطور ممكن است نتوانیم چنین كاری را برای رسانه‌های اجتماعی انجام دهیم؟
سایت سیاسی Politico.com كه توسط واشنگتن پست راه‌اندازی شد، درس‌های زیادی به ما آموخت. یكی از نكته‌هایی كه این سایت به ما یادآور می‌شود، این است كه شما نمی‌توانید هر روز اخبار منتشر كنید و سوالاتی نظیر «آخرین مهلت ارسال خبر چه موقع است؟» مفهومی ندارند. شما در واقع، رویكرد سیاسی واشنگتن پست را با راه‌اندازی بخشی جدید به نام
PostPolitics.com تغییر داده‌اید. شما با قرار دادن مطالب سیاسی ارسالی دیگر افراد در كنار مطالب خبرنگاران واشنگتن پست، مدل جدید و جالبی در این زمینه ارائه كردید. آیا قبولاندن این مدل به خبرنگاران سیاسی كار دشواری بود؟
نه، من در موقعیتی نبودم که بخواهم این مدل را برای خبرنگاران قابل قبول کنم. این ایده توسط دبیر بخش نوآوری در تیم سیاسی روزنامه به نام پائول ولپ ارائه شد. پس از آن بیشتر مورد توجه قرار گرفت، تا جایی كه سردبیر، ضمن مفید خواندن این مدل برای آینده روزنامه، خاطرنشان كرده است: اگر بخواهیم در آینده نیز جایگاهی در سیاست داشته باشیم (همانگونه كه اكنون چنین جایگاهی داریم؛ ما هنوز بیشترین مخاطب را در واشنگتن داریم) باید بدانیم كه نظرات و اخبار ما به تنهایی قادر به رفع نیاز همه مردم نخواهد بود، اما ما می‌توانیم آنچه در جهان می گذرد را درک کنیم و به شکلی قابل فهم در اختیار مردم قرار دهیم. برای رسیدن به این هدف، باید رویکردی بازتر داشته باشیم و پذیرای نظرات و دیدگاه‌های عموم مردم باشیم.
سوال دیگری كه مطرح شده است در مورد متن‌های طولانی است.
با توجه به این كه تمایل اكثریت افراد به سمت خواندن مطالب كوتاه و ساده بر روی سایت‌ها می‌باشد، شما چه راهكاری را در این زمینه در نظر دارید؟
مسلما ما نباید یك متن طولانی را یك‌جا بر روی سایت قرار دهیم، اما بعضی به اشتباه از این موضوع این‌گونه برداشت می‌كنند كه اصلا نباید از متون طولانی استفاده كنیم! هنگامی كه ما یك متن طولانی در اختیار داریم، فقط باید دقت كنیم كه آن را در یك زمان و تحت یك عنوان منتشر نكنیم. برای این كار روش‌های متعددی وجود دارد تا بتوانیم متن را قسمت‌بندی و در چند نوبت ارائه كنیم. پیش از این راجع به دستگاه‌هایی نظیر iPad و این كه چگونه این دستگاه‌ها می‌توانند ما را در ارائه چنین متونی یاری كنند، صحبت کرده‌ام.
امروز صبح زود یكی از گویندگان خبری به كاهش روزافزون خبرنگاران، مخصوصا خبرنگاران محقق در سال‌های آتی اشاره كرد كه شامل خبرنگاران سیاسی نیز می‌شود. آیا با این موضوع موافقید؟ در صورت امكان دلایل خود را نیز توضیح دهید.
به نظر من اگر می‌خواهید خبرنگارانی داشته باشید و واقعا آنها را محقق تربیت كنید، باید برای اتمام كارشان به آنها زمان دهید و در این زمینه صبور باشید؛ چراكه تهیه متن‌های خبری ماه‌ها یا حتی سال‌ها زمان می‌برند. یك ناشر باید بداند آماده شدن یك یا چند سری از اخبار تحقیقاتی می‌تواند كل شركت را تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان یك ناشر مساله‌ای كه بیش از هر چیز مرا نگران می‌كند، عدم فهم چنین موضوع مهمی است و تا زمانی كه به آن توجهی نشود، جایی هم برای پیشرفت خبرنگاران محقق وجود نخواهد داشت.
ممنون كه وقتتان را در اختیار ما قرار دادید.
من هم از برنامه خوب شما تشكر می‌كنم.
منبع: knowledge@ wharton
