تبیان، دستیار زندگی

مولکول فولرین C60 برای اولین بار در فضا شناسایی شده است، این کشف یک راه‌حل احتمالی برای یک معمای فضایی 90 ساله ارائه می‌کند.

به گزارش ایسنا، جان کامی از دانشگاه وسترن اونتاریو در کانادا و همکارانش ابرهای بزرگی از هر دو مولکول‌های فولرین C60 و C70 در سحابی ستاره‌ای Tc1 کشف کرده‌اند.

کامی توضیح می‌دهد: ما مدارکی داریم که نشان می‌دهند که باید در محیط بین ستاره‌ای گونه‌های آلی خیلی بزرگی وجود داشته باشد، اما تاکنون قادر به شناسایی گونه‌های فولرین ویژه در این محیط نبوده‌ایم. بزرگترین گونه‌هایی که تاکنون شناسایی شده‌اند، مولکول‌های 13 اتم کربنه بوده‌اند.

این اطلاعات از سحابی ستاره‌ای Tc1، ابتدا به وسیله‌ طیف‌نگار مادون قرمز قرار گرفته روی تلسکوپ فضایی اسپیترز ناسا گرفته شد. طیف نشری غیر معمول به دست آمده به منظور شناسایی، برای این محققان در دانشگاه وسترن اُنتاریو فرستاده شد.

کامی می‌گوید: ما می‌دانستیم که مولکول‌های C60 می‌توانند فقط چهار پیک نوسانی مجزا داشته باشند. ما همه چهار پیک آن‌ها را در این طیف نشری مشاهده کردیم.

این دانشمندان برای تأیید کامل شناسایی‌شان، مدل‌های رایانه‌ای توسعه دادند که شرایط تولید این طیف ضبط‌ شده را شبیه‌ سازی می‌کردند. با توجه به این‌که پهناهای پیوند و طول ‌موج‌های پیک مولکول C60 وابسته به دما هستند، آن‌ها توانستند محاسبه کنند که شدت‌های مربوط به پیوندهای فولرین C60 با نشر گرمایی در دمای 330 درجه کلوین مطابقت داشتند. آن‌ها همچنین محاسبه کردند که پیوندهای فولرین C70 ناشی از یک دمای تحریک 180 درجه کلوین هستند. با استفاده از همان مدل‌ها، این دانشمندان تخمین زدند که کل جرم هر یك از فولرین‌های موجود در این سحابی 1023 کیلوگرم، حدود یک و نیم برابر جرم کره ماه است.

این نتایج مستقیماً به آزمایشاتی که ابتدا فولرین را کشف کردند، عطف می‌شوند. این آزمایشات از شیمی اتمسفریک بیرونی ستاره‌های کربنی بزرگ قرمز تقلید کردند. این آزمایشات اولیه که توسط سیر ماری کروتو، برنده جایزه نوبل، انجام شده بودند، بر روی جذب‌های توضیح داده نشده در پرتوهای رسیده به زمین، معروف به پیوندهای بین ستاره‌ای نفوذ(DIBs)، تمرکز کرده بودند.

کامی و همکارانش DIBs را بررسی کردند و امیدوارند که فولرین‌ها توضیحی در این زمینه ارائه دهند.

این محققان نتایج خود را در مجله‌ Science منتشر کرده‌اند.