تبیان، دستیار زندگی

تق ...

اصلا فکر نمیکرد صداش اینقدر بلند باشه ، کمی هم ترسیده بود. تا حالا شکستن قلک رو تجربه نکرده بود.شاید به این خاطربود که هیچ وقت انگیزه ای به این مهمی برای شکستن قلک پیدا نکرده بود. پول خردها رو یکی یکی از بین تکه های قلک شکسته جمع کرد و توی یک کیسه ریخت. لباسش رو سریع پوشید ودوید توی کوچه. کیسه پولهارو محکم توی دستاش گرفته بود که مبادا این پول ها رو از دست بده. در تمام مسیر هم به این فکر میکرد که با این پول ها چی می تونه بخره؟ خوراکی ، لباس ، یا ...
هنوز به هیچ نتیجه ای نرسیده بود که خودش رو جلوی مغازه اصغرآقا دید .اصغرآقا مثل همیشه پشت پیشخوان مغازه داشت با چرتکش کار می کرد. فاطمه کوچولو کیسه پول خرد ها رو یه بار دیگه نگاه کرد ، یه نفس عمیق کشید وپاش رو توی مغازه گذاشت.
- سلام اصغرآقا
اصغرآقا که تازه متوجه اومدن فاطمه کوچولو شده بود گفت :
- سلام فاطمه جان. خوبی؟ چیزی می خوای؟
فاطمه کیسه پول رو به اصغر آقا نشون داد و گفت:
- اصغرآقا با این پول ها چی می شه خرید؟
اصغرآقا  یه نگاهی به کیسه انداخت و اون رو از فاطمه گرفت .ولی قبل از اینکه بگه چی می شه خرید ، پرسید؟
- فاطمه جان هر چی می خوای بگو تا بهت بدم . مگه یادت رفته که من و بابات با هم رفیقیم . بگو تعارف نکن عمو جون ...
فاطمه جواب داد:
- نه عمو واسه خودم هیچی نمی خوام. فقط بگین چه جور خوراکی میشه با اینها خرید و به جبهه فرستاد.
اصغرآقا یه جوری که فاطمه متوجه نشه اشکهاش رو پاک کرد و با  لبخندی گفت:
- کنسرو ماهی ... آره همین خوبه ،با این پول ها میشه کنسرو ماهی خرید.
بعدش هم توی یه کیسه چند تا کنسرو گذاشت و به فاطمه داد. فاطمه کوچولو اصلا فکرش رو هم نمی کرد با این پول های کم ،این همه خوراکی بتونه بخره.
لبخند کودکانه ای زد و خواست از مغازه بیرون بره که اصغر آقا صداش زد:
- راستی فاطمه جان نگفتی از بابات چه خبر ؟ خیلی وقته از جبهه نیومده ، دلمون براش تنگ شده ، اگه زنگ زد سلام من رو هم بهش برسون ...
فاطمه از بس که خوشحال بود ،دیگه منتظر تموم شدن حرفهای اصغر آقا نموند و به سمت مسجد دوید.
نزدیک مسجد که رسید، دید همه دارن کارتن کارتن  وسیله و خوراکی برای جبهه میارن ،که هر کدومشون چند برابر کیسه خوراکی فاطمه بود.قدم هاش یکم سست شد. نگاهی به وسایل بقیه ونگاهی هم به کیسه خودش انداخت. دیگه سرش رو خیلی بالا نیاورد ولی باز هم به راهش ادامه داد. حرفهای دلش رو ،از اون چند قطره اشکی که داشت از روی گونه هاش می غلتید، می شد شنید.
آسمون شهر هم حسودیش شد و مثل دل آسمونی فاطمه شروع به حرف زدن کرد. چند لحظه بعد اشک و بارون یکی شده بود .انگار بارون چیزی نمیخواست جز اینکه اشکهای فاطمه رو بشوره. فاطمه کوچولو الان درست روبروی در مسجد ایستاده بود و به کامیونی نگاه می کرد ،که با کمک های مردمی وکمک کوچولوی اون پر شده بود. کامیون آروم آروم از فاطمه دورتر و فاطمه آروم آروم خوشحال تر می شد.
چند روز بعد ،تو خط مقدم جبهه ،کیسه خوراکی فاطمه ،رسیده بود به دست پدر فاطمه ...

نوشته ایی از : سعید سخایی

آخی،چه دختر ماهی بود که با همون قلک کوچولوش برده برای جبهه کمک کنه

کاش ماهم موقع جنگ بودیم.جاده دوستی دستت درد نکنه با مطلب قشنگت

التماس دعا

سلام به همه
همیشه خودمون رو غرق در زندگی روزمره کردیم و نفهمیدیم که چقدر از شهدا دور شدیم.
حالا که یکی از عزیزان تبیانی دعوتم کرد اینجا ، گفتم دست خالی خدمت نرسم.

سلام. به به چه عجب!

بعدمدتها قدم رو چشم ما و شهدا گذاشتین:)

این چیزی که گفتی دقیقا به این شعر می خوره:

امروز برای شهدا وقت نداریم

ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم

با جضرت شیطان سرمان گرم گناه است

مابهر ملاقات خدا وقت نداریم  چون فرد مهمی شده نفس دغل ما

اندازه ی یک قبله دعا وقت نداریم

درکوفه تن غیرت ما خانه نشین است

بهر سفر کرببلا وقت نداریم  تقویم گرفتاری ما پرشده از زر

ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم

هرچندکه خوب است شهیدانه بمیریم

خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم

سعی کنید تو برنامه ریزی زندگی تون شهدا هم یه گوشه ای جا بدین

سلام

داستان قشنگی بود... ممنون.... ما هم هی باید موقع گردگیری ها بیاییم ببینیم قبلا ها آثاری بوده:-)...

و اینکه ما قرار نیست برای شهدا وقت بذاریم... اونا تماما هستا.. باید وقتی برای خودمون بذاریم تا ببینیم...