شاید شما نیز دیده اید اشخاصی را که در ذهن خویش از وجود مقدس امام زمان (عج) جز شخصیتی شمشیر به دست که جوی خون به راه می اندازد، گردن ها می زند و از کشته ها پُشته می سازد، ذهنیت و تصویر دیگری ندارند. تأسف بارتر آن که این طرز تلقی و ذهنیت کاملاَ اشتباه خود را به دیگران نیز منتقل می سازند و سیمای مهربان و عدالت گستر آن حضرت را در اذهان و افکار عمومی مخدوش می نمایند و آحاد جامعه را ازظهور آن مهر گستر می ترسانند واز دعا برای ظهور ایشان منصرف می دارند و این از بزرگترین جفاها به آن وجود سراسر مِهر و شفقت و رحمت است.
حتی برخی دین باوران از روی مزاح یا عدم توجه به پیامدهای منفی کلام خویش از جای شمشیر امام زمان(عج) بر روی گردن خویش یا دیگران سخن می گویند.در یک برنامه رادیویی راجع به حضرت ولی عصر(عج) گفته شد که در یکی از مدارس تهران راجع به مسأله ظهور نظرسنجی به عمل آمده است و هفتاد درصد دانش آموزان اظهار داشتند که دوست ندارند امام زمان (عج) بیاید و در پاسخ به این سؤال که: چرا به آمدن امام عصر(عج) تمایل ندارید؟ گفته اند: به خاطر این که اگر امام زمان(عج) بیاید مارا گردن خواهد زد.این جاست که باید بر غربت امام عصر(عج) خون گریست و در این مصیبت گریبان چاک زد آیا غربتی بالاتر از این متصوَّر است؟امام مهربانی را که نه تنها دوستان و محبان که دشمنان به برکت او زنده اند و نفس می کشند و روزی می خورند، امام مهربانی را که از پدر دلسوزتر، از مادر مهربان تر و از برادر صمیمی تر است، امام مهربانی را که قرار است با آمدنش اشکی از گوشه چشم یتیمی نچکد و کسی رنج گرسنگی نکشد و دردمندی از درد ننالد و گرفتاری در حبس نماند و بده کاری از پردخت قرض خویش عاجز نباشد و بی پناهی گوشه خیابان نخوابد و سفره ای بدون نان نماند، امام مهربانی را که قرار است غم ها را پایان، دردها را درمان و نا به سامانی ها را سامان بخشد؛ ((شمشیر به دست و خون ریز)) معرفی کردن جفایی بزرگ است.در جامعه کبیره که امام علیّ ابن محمّدهادی(ع) عالی ترین معارف امام شناسی را در قالب این زیارت بیان کرده اند،
اهل بیت پیامبر(ع) را معدن رحمت، نهایت بردباری و گذشت، اصل و ریشه کرم و محبت، برطرف کننده غم ها و آسان کننده سختی ها خطاب می کنیم.صد البته، برای آن که گل ها و نهال ها رشد کنند، باید علف های هرزه و مزاحم را ریشه کن کرد و این جز با داس و تیغ عدالت الهی ممکن نیست. آری، برای آن که عدالت به کرسی بنشیند باید اریکه ظلم را واژگون کرد. برای آن که مظلومان و ستم دیدگان تاریخ بتوانند نَفَس راحتی بکشند، آن دسته از ظالمان که به هیچ صراطی مستقیم نیستند و نصیحت و پند و اندرز نیز در اصلاح آن ها مؤثر نیست، باید از سر راه برداشته شوند؛ ولی تمام واقعیت این نیست.در بخشی از زیارت امام زمان(عج) می خوانیم:
(( السَّلام علی رَبیعِ الأنام و نَضرَةِ الأیّام))(سلام بر بهاران دلها و طراوت روزگاران)
