تبیان، دستیار زندگی

طراحی و ساخت دستگاه اکسترنال فیکساتور از جنس تیتانیوم و آلومینوم شکستگی‌های دست و پا یکی از شایع‌ترین شکستگی‌های استخوان‌های بلند در بدن است که برای درمان این شکستگی‌ها روش‌های درمانی مختلفی پیشنهاد می‌شود که شامل جا اندازی و گچ‌گیری با استفاده از پلاک راد (‏Rod‏) با تراش (‏Ream‏) و بدون تراش (‏unream‏) کانالی استخوان و اکسترنال فیکساتور است. انتخاب نوع درمان پس از تحلیل فاکتورهای مرفولوژی شکستگی، مشخصات مکانیکی استخوان به خصوص وضعیت آسیب بافت نرم (پوست،‌ عضله، عصب و عروق) و حال عمومی بیمار صورت می‌گیرد. هدف از درمان‌های مدرن برگرداندن حداکثر قدرت فعالیت به عضو و محدود کردن عارضه اندام دچار شکستگی است و به دلیل درمان نامناسب این شکستگی‌ها باعث ناتوانی شدید خواهد شد. در شکستگی‌های درشت‌نی اگر چه روش درمان به سمت استفاده از تکنیک‌های میله‌های داخل کانال بودن ‏Ream‏ کردن به علت آسیب کمتر به میکروسیرکولاسیون استخوان در محل شکستگی می‌رود ولی در مقایسه با اکسترنال فیکساتور باعث آسیب کمتر به میکروسیرکولاسیون استخوان می شود و از این نظر به تکنیک‌های رادهای داخل کانال ‏unream‏ کردن مزیت دارد. اکسترنال فیکساتور یک سیستم آسان در درمان شکستی‌های تیبیا است و روش دوم استفاده از اکسترنال فیکساتور به صورت درمان نهایی تا ترمیم کامل شکستگی و راه‌اندازی بیمار است. با توجه به شیوع بالای شکستگی‌های استخوان درشت نی اهمیت انتخاب روش مناسب در کاهش عوارض و سرعت جوش خوردن شکستگی ضروری است. شکستگی‌ها باز بر اساس وسعت زخم و وجود بافت نکروتیک و اجسام خارجی طبق بسته‌ بندی گاستیلو مشخص می‌شود. اکسترنال فیکساتور حلقوی (الیزاروف) عمل جراحی بعد از اطمینان از عدم ضایعات همراه (قفسه سینه- شکم) و کسب اجازه از همراه انجام می‌شود. بعد از بیهوشی عمومی یا اسپینال با گسترش زخم اولیه در زخم‌های با طول کوتاه و در زخم‌های بلند بعد از ؟؟ وسیع اقدام به جااندازی آناتومیک و یا نزدیک به آناتومیک می‌شود و سپس اکسترنال فیکساتور با 6 عدد پین میان رزوه و دو طرف داخلی و خارجی ساق با تکنیک ‏Bilateral-one-plane‏ گذاشته می‌شود. در بعضی مواقع احتمال فلپ عضلانی- پوستی می‌رود که اقدام به گذاشتن اکسترنال فیکساتور با پین نوک رزوه (6 عدد) 3 عدد در بالای خطوط شکستگی و 3 عدد در پایین شکستگی می‌گردد. بعد از عمل جراحی زخم کاملاً شسته شده و بخیه می‌گردد و تا زمان بهبودی بافت نرم آتل خلفی به مدت 5-2 هفته گذاشته می‌شود و پس از طی این مدت آتل حذف می‌شود. در شکستگی‌های که تأخیر در ترمیم محل شکستگی داشته اقدام به گذاشتن گرافت استخوان از استخوان ایلیاک می‌شود و در هفته‌های دوازدهم ‏Dynamization‏ با شل کردن پیچ‌های اسکترنال فیکساتور به صورت ضربدری بسته می‌شود . هدف از اجرای این طرح در صنعت پزشکی ابزارآلات و تجهیزات پزشکی معمولاً از فلزات غیرآهنی تهیه می‌شود که این فلزات نباید تحت هیچ شرایط اکسید یا اصطلاحاً زنگ بزنند. در این طرح از فلز استینلس استیل که جرم مخصوص آن 7/8 است از آلومینیوم که جرم مخصوص آن 7/2 است استفاده شده است و در قسمتی دیگر از این دستگاه به جای استیل از کامپوزیت‌های کربنی مورد استفاده قرار گرفته است که خود دارای مزیت‌هایی است. مزیت‌های این طرح 1- با توجه به طراحی مکانیکی خوبی که در این طرح صورت گرفته این دستگاه نسبت به نمونه‌های داخلی و خارجی خود کاربری فوق‌العاده آسانی را برای پزشک فراهم می‌سازد. 2- به دلیل استفاده از کامپوزیت‌هایی که ؟؟ مقدار ‏F.S‏ یا ضریب اطمینان بالاتری وجود دارد. 3- این طرح دارای تنوع رنگ است که هر شخصی بر اساس سلیقه خود رنگ دستگاه را انتخاب کرده 4- این وسیله آنقدر ؟؟ است که مانع اعمال نیرو به محل شکستگی شده و موجب تحریک تولدی کانال نمی‌شود. هزینه مناسب را نیز می‌‌توان یکی از مزایای مهم این فیکساتورها دانست. معایب اکسترنال فیکساتورها 1- عفونت در مسیر پین‌ها و در نهایت منجر به استئومیلیت می‌گردد و 2- لق شدن پین‌ها، آسیب پرونئال دایمی و جوش نخوردن استخوان را به همراه دارد و احتمال refracture‏ بعد از خروج اسکترنال فیکساتور حتی اگر دینامیزاسیون هم انجام گردد هم هست‏ اجزا و مواد تشکیل‌دهنده طرح اکسترنال فیکساتور معمولاً به صورت ست مصرف می‌شود این ست تشکیل شده از 1- ‏clamp‏ (کلمپ) 2- ‏Rod‏ (راد) 3- ‏Schanz ‎‏ (شانز) در این طرح کلمپ‌ها از جنس تیتانیوم و آلومینوم آلیاژی تهیه شده‌ است، رادها از کامپوزیت‌هایی کربنی و شانزها طبق استاندارد بدون هیچ‌گونه تغییری از استیل تهیه شده‌ است. نتیجه‌گیری دستگاه اکسترنال فیکساتور روش مناسبی برای شکستگی‌های تیبیا، درشت‌نی و دست است. در برآورد هزینه‌ها این طرح با صرفه‌تر از نمونه‌های خود است. زیبایی و شکیل‌تر بودن آن دارای ضریب اطمینان بالا و کاربری آسان.