تبیان، دستیار زندگی

yasekaboud63 عزیز ممنون خوب بیان کردید
حقیقت این است که ما قبل از آنکه فقر مادی داشته باشیم فقر معنوی داریم و به همین دلیل است که به فقر مادی هم دچار شدیم

امروز می خواهم برای شما از چند فقر نام ببرم که از فقر مادی سبقت گرفتند و فقر مادی می تواند فرزند و زائیده آنها باشد:
فقر علمی، فقر عاطفی، فقر عقلی (تدبیر)، فقر اعتقادی که شاید ریشه اصلی بسیاری از معضلات امروز جامعه است.

نجم الدین کبری گفت:فقر بر سه گونه است:

1- نیاز به خدا بی دیگری

2- نیاز به خدا بادیگری

3- نیاز به دیگری بی خدا

رسول خدا درباره حدیث اول فرمود

1- فقر مایه مباهات من است(الفقر فخری)

2-ددرباره دومی فرمود:نزدیک است که فقر به کفر انچامد(کاد الفقر ان یکون کافرا)

3-در باره سومی پیامبر فرمودند:فقر مایه روسیاهی دنیا و اخرت است(الفقر سواد الدارین)
منبع:کشکول شیخ بهایی صفحه 554

انواع فقر
1- فقر مطلق: منظور از فقر مطلق تعداد افرادی در جامعه است كه در زیر خط فقر از نظر معیشتی قرار دارند. بهترین شاخص‌های فقر مطلق، با تعریف كیفی و كمی غذا، لباس و سرپناه كه برای هر زندگی سالمی ضروری است، مرتبط می‌باشد. به همین خاطر، فقر مطلق را اكثراً «فقر معیشتی» نیز می‌گویند. دو مفهوم كلیدی در فقر مطلق عبارتند از: وسعت فقر (تعداد افراد زیر خط فقر) و شدت فقر (میزان درآمد سرانه زیر خط فقر) (افروغ، 1376: 13).
2- فقر نسبی؛ در فقر نسبی به تعداد افراد فقیر توجهی نمی‌شود بلكه، تفاوت‌های موجود در بین طبقات بالا و پایین درآمدی مورد توجه قرار می‌گیرند (همان، ص 14).
اندیشمندان مسائل فقر و فقرزدایی، اقسام دیگری از فقر را معرفی كرده‌اند:
3- فقرذهنی: برداشت ذهنی هر فرد از وضعیت خویش در رابطه با فقر را فقر ذهنی می‌گویند و به دو طریق اندازه‌گیری می‌شود: از طریق اظهارات شخصی، از طریق مشاهدات شخصی.
4- فقر ملی: با اندازه‌گیری درآمد سرانه كشور در مقایسه آن با درآمد سرانه كشورهای دیگر.
5- فقر عمومی: اختلافی است بین درآمد سرانه یا درآمد ملی یك كشور با كشورهای دیگر و یا در سطح جهانی.
6- فقر معنوی: منظور سلب امكان اندیشیدن صحیح در میان افراد است.
7- فقر مادی: منظور عدم قابلیت یا توانایی كافی در تأمین حداقل نیازهای اولیه و اساسی جهت رسیدن انسان‌ها به كمال (افروغ، 1376: 15).
8- فقر انسانی: این نوع فقر كه در قالب شاخص فقر انسانی متبلور می‌گردد، براساس میزان محرومیت افراد جامعه در سه زمینه اساسی زندگی انسانی یعنی طول عمر، دانش و آگاهی و سطح زندگی قابل قبول، پایه‌گذاری شده است (ارائی، 1384: 392).
9- فقر قابلیتی: در نگاه جدید فقر به معنای فقدان قدرت فرد با جامعه در دست یابی به غذا و خدمات بهداشتی و درمانی،‌ ناتوانی از حفظ حریم و حرمت‌های انسانی، ناتوانی در پاسداری از عزت نفس، عدم توانایی در دست‌یابی به آزادی‌های اساسی و حداقل آموزش تعریف می‌شود (همان، ص 392).
به طور كلی فقر را چون منفی تلقی می‌كنند: فقدان طیفی از چیزها، تسهیلات و امكانات. (مارك هنری، 1374: 81). همان طور كه جوامع «رو به پیشرفت» وجود دارد، جوامع «رو به فقر» نیز وجود دارد. (همان، ص 380).

انواع فقر
1- فقر مطلق: منظور از فقر مطلق تعداد افرادی در جامعه است كه در زیر خط فقر از نظر معیشتی قرار دارند. بهترین شاخص‌های فقر مطلق، با تعریف كیفی و كمی غذا، لباس و سرپناه كه برای هر زندگی سالمی ضروری است، مرتبط می‌باشد. به همین خاطر، فقر مطلق را اكثراً «فقر معیشتی» نیز می‌گویند. دو مفهوم كلیدی در فقر مطلق عبارتند از: وسعت فقر (تعداد افراد زیر خط فقر) و شدت فقر (میزان درآمد سرانه زیر خط فقر) (افروغ، 1376: 13).
2- فقر نسبی؛ در فقر نسبی به تعداد افراد فقیر توجهی نمی‌شود بلكه، تفاوت‌های موجود در بین طبقات بالا و پایین درآمدی مورد توجه قرار می‌گیرند (همان، ص 14).
اندیشمندان مسائل فقر و فقرزدایی، اقسام دیگری از فقر را معرفی كرده‌اند:
3- فقرذهنی: برداشت ذهنی هر فرد از وضعیت خویش در رابطه با فقر را فقر ذهنی می‌گویند و به دو طریق اندازه‌گیری می‌شود: از طریق اظهارات شخصی، از طریق مشاهدات شخصی.
4- فقر ملی: با اندازه‌گیری درآمد سرانه كشور در مقایسه آن با درآمد سرانه كشورهای دیگر.
5- فقر عمومی: اختلافی است بین درآمد سرانه یا درآمد ملی یك كشور با كشورهای دیگر و یا در سطح جهانی.
6- فقر معنوی: منظور سلب امكان اندیشیدن صحیح در میان افراد است.
7- فقر مادی: منظور عدم قابلیت یا توانایی كافی در تأمین حداقل نیازهای اولیه و اساسی جهت رسیدن انسان‌ها به كمال (افروغ، 1376: 15).
8- فقر انسانی: این نوع فقر كه در قالب شاخص فقر انسانی متبلور می‌گردد، براساس میزان محرومیت افراد جامعه در سه زمینه اساسی زندگی انسانی یعنی طول عمر، دانش و آگاهی و سطح زندگی قابل قبول، پایه‌گذاری شده است (ارائی، 1384: 392).
9- فقر قابلیتی: در نگاه جدید فقر به معنای فقدان قدرت فرد با جامعه در دست یابی به غذا و خدمات بهداشتی و درمانی،‌ ناتوانی از حفظ حریم و حرمت‌های انسانی، ناتوانی در پاسداری از عزت نفس، عدم توانایی در دست‌یابی به آزادی‌های اساسی و حداقل آموزش تعریف می‌شود (همان، ص 392).
به طور كلی فقر را چون منفی تلقی می‌كنند: فقدان طیفی از چیزها، تسهیلات و امكانات. (مارك هنری، 1374: 81). همان طور كه جوامع «رو به پیشرفت» وجود دارد، جوامع «رو به فقر» نیز وجود دارد. (همان، ص 380).

علل فقر
- علل اقتصادی: ناشی از وجود بحران‌های اقتصادی، سیاست‌های اقتصادی داخلی و خارجی، و اجرای برنامه‌های تعدیل می‌‌باشد. زیرا اجرای این برنامه‌ها، باعث كاهش درآمد، افزایش نابرابری، بیكاری و كاهش در پوشش نیازهای اساسی و خدمات اجتماعی می‌گردد كه هر كدام به طور مستقیم در میزان فقر مؤثر است.
- علل اجتماعی: عمدتاً شامل رشد جمعیت و مهاجرت است. این دو پدیده به شدت می‌تواند یك جامعه را دچار فقر كند. مهاجرت روستاییان برای اشتغال به شهرها، باعث رواج شهرنشینی در شهرها شده و پیامدهای ناشی از آن گریبان‌گیر شهرنشینان نیز خواهد شد (خالدی، 1379: 5).
پنح علت برای فقر برشمرده می‌شود كه عبارتند از:
1- چگونگی تقسیم منابع و درآمد در جامعه
2- شیوه و اصول سیستم‌ها در توزیع و تولید
3- شیوه زندگی
4- طبقات اجتماعی و ارتباط مردمی
5- گروه‌های اقلیت (منظور گروه‌های حاشیه‌ای كه مالكیت كم دارند) و عدم دسترسی آنان به منابع ملی(توكلی،1382: 29-28).

- برگرفته از مقاله «تأثیر جهانی‌شدن بر فقر»، رتبه‌ی هفتم بخش مقاله‌نویسی جشنواره دانشجویی مهرباران

ooooj گرامی ممنون از پاسخ های خوبتون خیلی جامعه

فقر ، شب را " بی غذا " سر كردن نیست ..
فقر ، روز را " بی اندیشه" سر كردن است

yasekaboud63 عزیز دوست داریم شما هم ادامه بدهید

اما ادامه بحث:

رابطه فقر فرهنگی با قانون‌گریزی
بی‌سوادی و كم‌سوادی، ناآگاهی و جهل به قانون، تعدد و تنوع خرده فرهنگ‌ها و توزیع و استفاده نابرابر از امكانات و خدمات آموزشی و فرهنگی در سطوح محلی و ملی و گسترش روزافزون ارتباطات فراملی، به پیدایش و تشدید تفاوت‌ها و تعارضات عقیدتی، ارزشی و هنجاری در بین افراد و گروه‌های اجتماعی منجر می‌گردد. در چنین شرایطی افراد و گروه‌های اجتماعی اگر از نظر خانوادگی نیز دچار نابسامانی باشند، بر سر تشخیص اهداف و راه‌های نیل به اهداف دچار سرگردانی می‌شوند و از نظر اخلاق نظری و اخلاق عملی دچار تعارض می‌گردند و بر هنجارها و قواعد عمل نمی‌كنند و انگیزه مشاركت در امور عام‌المنفعه و خیر عمومی را از دست می‌دهند. این افراد در جهت نیل به اهداف فردی با صرف هزینه‌های عمومی به خودخواهی خود ادامه می‌دهند و از جامعه انتقام می‌گیرند.