تبیان، دستیار زندگی

تو این جامعه ای كه ما زندگی میكنیم من تنها بودن رو انتخاب میكنم چووووووون...

فرهنگی كه در حال حاضر حاكم به جامعه ماست بیماره

جوری شده كه به هیچكس نمیشه اعتماد كرد.

به نام خدا
بنظر من هم آدم باید تنهایی خودشو حفظ کنه چون روز قیامت هم به تنهایی باید جوابگو باشه الان نباید بخاطر بدی دیگران بد باشه توی جامعه هم اصلا نباید با هر کسی قاطی شد و حریم خودمون رو باید حفظ کنیم

سلام
تنهایی بد نیست
اما
زیادیش هم خوب نیست

البته حقیقت این است که انسان به دلیل اجتماعی بالذات بودن و نیازمندی به جامعه برای رفع احتیاج های خودش ناچار است با دیگران در ارتباط باشد؛ اما برگزیدن یک همراه و هم نشین حقیقتا با شرایط امروز کار سختی است.

سلام
به قول k770 گرامی تنهایی تا حدی خوب هست.
من دوست دارم بیشتر اوقاتم را با دوستان یا همکارانم بگذرونم زیاد از تنهایی خوشم نمیاد چون ادم در جمع که باشد می تواند از دیگران خیلی چیزها بیاموزد.

LezateeeTanhaei عزیز تنها بودن فقط شایسته ذات بی همتای خداوندی است.

من آدم هایی را می شناسم که دوستان چند ده ساله دارند، هرچند برگزیدن دوست کار سختی است اما دوستان خوب هم می توان داشت.

اگر کسی از این نوع دوستی ها دارد از رمز ماندگاری اش بگوید تا بقیه و از جمله LezateeeTanhaei عزیز استفاده کنند.

باسلام خدمت همه بروبچ.

درست است که انسان تنهادنیا میاید وتنها در قیامت باید جواب اعمال اش رو بدهد ولی ذاتا انسانها اجتماعی اند وباید نیاز فزیولوزی  کی ومعنوی  خود را  با همنوعان دیگربرطرف کند . پس اساسا بحث ما درمورد مثائل معنوی متمرکز میشه. ادمها با جنس موافق و مخالف خود ارتباط دارند وبسته به سن وسالوهدف  نوع ارتباط فرق میکنه. ولی مهمترین ارتبط که جهت تکامل  انسان و خلاصی از احساس بی هدفی یا پایان دادن به هدفهای پوچ مادی برای ما مطرح میشه .بحث ارتباط با جنس مخالف است .خوب حالا بعضیها دراین حالت هدفشون شناخت از جنس مخالف ورفع تنهایی موقت است ومتاسفانه طرف را یک وسیله میدونند. به همین خاطر پس از مدتی دنبال کیس جدید میروند علت ان این است که هدفشون وتفکرشان نسبت به طرف مقابل  وزندگی اشتباه بوده است. انها فقط با زبان جسمانی با طرف حرف میزنند ولی تنهایی فقط به جسم نیست بلکه در قلب ادمه است .اگه قلبمون با کسی  باشه هر چند جسمامون جدا باشند احساس تنهایی نمی  کنید. چون او شخص همیشه باشماست. من این مهم یک بار توی زندگی ام اتفاق افتاده است . هرچند از جدایی جسمی ناراحتم ولی دلم وقلبم هر لحظه با کسی که دوستش داره در ارتبط است . این رابطه نیوی است و همین کیس رو در مورد خدای خودمون داریم. پس اگه عاشق واقعی معشوقه باشیم و همینطور معشوقه اصلی که همون خدای مهربون است  هیچ  وقت تنها نیستیم وکافی است با قلبمون انهاراحس کنیم و حرف بزنیم. امتحانش کنید و مطمئن باشید که جواب می گیرید.

کارمن جان همینه ؛ حق مطلب رو گفتی

سلام
درست است انسان ذاتا اجتماعی است . اما سختی کار در تولی و تبری معلوم میشود . اگر این را نداشته باشیم از آن جمله میشویم که هر وقت زیارت یا قرآن میخوانیم به خودمان لعنت میفرستیم . بالاخره مردان خدا باید یک هنرهایی داشته باشند ویک تفاوتی با دیگران کنند اگر همه چیز در کنار طبعیات انسان محقق میشد الان معویه ها و امثال آنها از مقام بالایی در نزد خدا برخوردار بودند.
انشاءالله خداوند به همه توفیق دوستی با دوستان خدا ودشمنی با دشمنان خدا عنایت فرماید.

من با whitephoenix عزیز موافقم اینکه معیار دوستی ها و دشمنی ها را محبت اهل بیت قرار بدیم اما موضوع این است که تشخیص این ها کار سختی است

ببینید اگر کسی واقعا خداشناس و خدامدار باشد مورد اعتماد ترین و امین ترین انسان هاست اما شما چه ملاک و معیاری را برای شناسایی این نوع افراد در نظر می گیرید؟ به خصوص این دوره که واقعا تشخیص کار سختی است اینقدر بعضی افراد ریاکارانه و عابدنمایانه عمل می کنند که آدم گاهی می ماند در دوراهی.

چندی قبل به دلایلی انجام پژوهشی را برعهده گرفتم و در ضمن این تحقیق به مطالبی بی نظیر برخورد کردم و آن اینکه اگر انسان به ویژگی هایی متخلق شود ناخوداگاه به سمت افرادی متمایل می شود که با او سنخیت دارد و در آن ویژگی ها با او اشتراک دارند و این اتفاق می افتد بدون آنکه شخص آگاهانه کاری کند.

وقتی بیشتر بر روی موضوع تامل کردم و با نمونه های عینی مطابقت دادم پی بردم سخن گزافی نیست و در بیش از 50 درصد روابط ما بر این اساس شکل می گیرد. من در خواست می کنم دوستان روی این موضوع بیندیشند و نظر خودشان را بیان کنند.