تبیان، دستیار زندگی

در دستانم دو جعبه دارم که خدا به من داده است. او گفت:غصه هایت را درون جعبه سیاه بگذار و شادی هایت را درون جعبه طلایی.به حرف خدا گوش کردم.شادی ها و غصه هایم را درون جعبه ها گذاشتم. جعبه طلایی روز به روز سنگین تر می شد و جعبه سیاه روز به روز سبک تر.

از روی کنجکاوی جعبه سیاه را باز کردم تا علت را دریابم.دیدم که ته جعبه سوراخ است و غصه هایم از آن بیرون می ریزد.سوراخ جعبه را به خدا نشان دادم و گفتم:در شگفتم که غصه های من کجا هستند؟خدا با لبخندی دلنشین گفت:ای بنده من!همه آنها نزد من٬ اینجا هستند.

پرسیدم پروردگارا!چرا این جعبه ها را به من دادی؟چرا ته جعبه سیاه سوراخ بود ؟گفت:ای بنده من!جعبه طلایی را به تو دادم تا نعمت های خود را بشماری و جعبه سیاه را برای اینکه غم هایت را دور بریزی...

باسلام واقعا زیبا بود ولی ای كاش خدا به همه ما از این جعبه ها می داد تا دیگر غصه نخوریم و قدر نعمت هایش را بیشتر بدانیم.

سلام به دوستان مهربون تبیانی

دوستان خدا خیلی مهربونه مهربون تر از پدر و مادر

باید ما قدر داشته هایمان را بدانیم و قدر این نعمت هایی که خدا به ما داده را بدانیم

با خوندن مجدد این تایپیک دوباره به یاد مهربانی خداوند افتادم نظره شما دوستان چیه ؟