همانطور که میدانیم بخش عمدهای از چربیهای طبیعی روی پوست همانند سرآمید و لانولین نقش محافظتی از پوست را ایفا میکنند و در اثر شستوشو با صابونهای معمولی تمامی لایههای محافظتی از بین رفته و پوست یکی از سدهای جلوگیرنده تبخیر سطح پوستی و نگهدارندههای مرطوب خود را نیز از دست میدهد و با خشکی و عدمطراوت، مصرفکننده را با مشکلات بعدی روبهرو میسازد.
از دیگر عوارض بهرهگیری از صابونهای معمولی در مقایسه با نسل جدید شویندهها، عدمتطابق اسیدیته این مواد با اسیدیته طبیعی پوست است. اسیدیته طبیعی پوست بین 5/5تا 6 است که پوست در این شرایط توانایی مقابله با عوامل بیماریزای محیطی را داراست.
با درنظر گرفتن نحوه تولید این صابونها که از افزودن قلیا به اسیدهای چرب حاصل میشود، به محض اضافه شدن آب به صابون این روند مسیر معکوس را طی کرده، اسید حاصل از آن با آب شسته شده و قلیای آن روی پوست باقی میماند. که این رخداد موجب محیطی قلیایی با اسیدیته بالای 7 و مغایر با حالت طبیعی پوست میشود. مطالعات مختلف نشان دادهاند که این صابونها گاهی اسیدیته پوست را حتی به 10 نیز میرسانند که محیطی مناسب برای رشد و نمو میکروبها و قارچها در سطح پوست و ایجاد آسیب به پوست به شمار میرود.
بهصورت طبیعی بین 2 تا 6 ساعت زمان لازم است تا پوست با فرایندهای درونی خود اسیدیته قلیایی را خنثی کرده و به حالت مطلوب خود یعنی اسیدیته 5/5 تا 6 بازگردد. از آنجایی که اکثر افراد عادت به شستوشوی مکرر دست یا صورت با صابونهای معمولی و مورد استفاده در داخل یا خارج از منزل را دارند، این مشکل بهصورت دائمی برای بسیاری از افراد وجود دارد که موجب اذیت شده و همچنین بهعنوان یکی از علل مراجعه به پزشکان محسوب میشود.