گرمای به دام افتاده
در اثر گلخانهای ، گرمای منعکس شده از سطح
سیاره (فلش قرمز رنگ) توسط جو سیاره به
دام میافتد، مانند حفظ گرما در گلخانهها.
حرکت ظاهری
تقریبا چرخش دایرهای (e=0.0068) مدار زهره نسبت به دایرة البروج 3.39 درجه شیب دارد و دارای نیم قطر اطول 0.7233 Au و دوره تناوب مداری نجومی 224.70 شبانه روز میباشد. در هر مدار زهره ، عطارد و زمین سیارههای فوقالعاده درخشانی هستند. مطالعات انتقال دوپلری راداری نشان میدهند که سیارهای با یک دوره تناوب نجومی 243.01 شبانهروز با حرکت برگشتی میچرخد و شیب صفحه مدار نسبت به استوایش فقط 3 درجه است. چرخش این سیاره به دور محور خود ، معکوس است و یک دور آن 243 روز زمینی طول میکشد. در حالی که در 225 روز ، یک بار خورشید را دور میزند. روز خورشیدی در زهره برابر 118 روز زمین است، یعنی هر سال آن دو شبانهروز طول میکشد.
مشخصههای فیزیکی
فاصله زمین تا زهره را میتوان مستقیما توسط رادار اندازه گرفت، سپس شعاع فیزیکی آن را از روی قطر زاویهای بدست آورد. زهره دارای شعاع 6052 کیلومتر است که فقط 5 درصد از شعاع زمین کوچکتر میباشد. زهره مانند عطارد هیچ قمر طبیعی شناخته شدهای ندارد و بنابراین تنها وقتی که یک فضاپیما از آن میگذرد، یا آنرا دور میزند، میتوان به دقت جرم آنرا محاسبه کرد. بسیاری از سفینههای فضایی که سعی داشتند در سطح زهره فرود آیند در اثر تراکم جو و گرمای زیاد آن نابود شدهاند، ولی سرانجام در 1975 میلادی (1354شمسی) دو سفینه روسی ، که شبیه به دستگاههای اکتشاف اعماق دریا بودند، نخستین عکسها را با موفقیت از سطح آن به زمین مخابره کردند. در این عکسها ، منظرهای از صخرههای تیز و نمودهای هموار دیده میشود. اندازه بیشتر صخرهها از 30 تا 60 سانتیمتر است.
میدان مغناطیسی
یک هسته آهن _ نیکل که قسمتی از آن مایع است ، در مقایسه با زمین ، دلالت بر این دارد که بایستی زهره یک میدان مغناطیسی داشته باشد. چون زهره 43 مرتبه آهستهتر از زمین میچرخد، انتظار داریم که دیناموی ذاتی آن ضعیفتر و شدت میدان مغناطیسی آن کمتر از زمین باشد، اما تا به امروز هیچ وسیلهای هیچگونه میدان مغناطیسیای را آشکار نکرده است. اگر میدان مغناطیسی وجود داشته باشد، اندازهگیریها دلالت میکنند که بایستی حداقل 14-10 برابر میدان مغناطیسی زمین باشد، اما این مقدار خیلی ضعیفتر از میدان مغناطیسی است که از یک مدل دیناموی ساده انتظار میرود.
یک توضیح ممکن آن است که: میدانیم که میدان مغناطیسی ضرورتا صفر است. بنابراین ، ممکن است وضعیت کنونی زهره نیز چنین باشد (معکوس شدن اخیر قطبهای زمین تقریبا هر یک میلیون سال یا در آن حدود اتفاق افتاده است).
تصویری از سطح سیاره زهره
رصد زهره
فضاپیماها توانستهاند با استفاده از رادار ، نقشه 98 درصد سطح سیاره زهره را ترسیم کنند. روی هم رفته ، سطح زهره صافتر از سطح زمین است و صحراهای داغ و دشتهای وسیع آتشفشانی حدود دو سوم سیاره را پوشاندهاند. نواحی فلاتی متعددی نیز به ارتفاع چند کیلومتر در دشتها وجود دارند. ناحیه کوهستانی ماکسول مونته با ارتفاعی حدود 11 کیلومتر (6.8 مایل) بیش از حد متوسط ارتفاع ، مرتفعترین نقطه سیاره زهره است. آتشفشانها در تمام سطح سیاره پراکنده شدهاند که وسعت بعضیها به 160 کیلومتر (10 مایل) میرسد.
اگر از بالای قطب شمال نگاه کنیم خواهیم دید که اکثر سیارات و قمرهای منظومه شمسی به دور محور خود چرخیده و در جهت عکس عقربههای ساعت به دور خورشید در حال گردشند. اما جهت چرخش سیاره زهره برخلاف سایر سیارات ، در جهت عقربههای ساعت است. دلیل قطعی این امر هنوز مشخص نیست، اما به نظر بعضی ستاره شناسان جهت چرخش سیاره زهره نیز زمانی مانند سایر سیارات بوده ، اما بر اثر تصادم با یک سیاره یا سیارک دیگر ، این جهت معکوس شده است.
روند شبیه سازی سایر سیارات به زمین ، زمین سازی نامیده میشود. به نظر بعضی دانشمندان این روند میتواند با کاشت هاگهای گیاهی در جو سیاره زهره شروع شود. در مورد اینکه یک موجود زمینی بتواند در دمای سیاره زهره زنده بماند تردید وجود دارد. ولی فرض بر این است که هاگهای دیاکسید کربن موجود در جو زهره را جذب کرده، از طریق فتوسنتز اکسیژن آزاد خواهند کرد. این کار منجر به زنجیرهای از حوادث شده و احتمالاً شرایط حیاتی مناسبتری از آنچه که ما از آن مطلع هستیم بوجود خواهد آورد.
سیارهای نه چندان مسطح
ارتفاع بعضی کوههای زهره بیشتر از
کوه اورست، بلندترین کوه زمین است.