تبیان، دستیار زندگی

شاید شما این مثل را شنیده باشید كه كبوتر با كبوتر، باز با باز. این مثل می‌گوید كه به طور معمول، جانورانی از یك جنس با هم دوست می‌شوند، اما برخی جانوران با گونه‌های دیگری از جانوران دوست می‌شوند. آن‌ها دوستان ناهم‌جنس، اما بسیار موفق جهان جانوران هستند.

  زندگی در طبیعت وحشی می‌تواند بسیار سخت باشد. پیدا كردن غذا و سالم ماندن، كار ساده‌ای نیست. هر روز، جانوران برای زنده ماندن تلاش می‌كنند. برخی از آن‌ها رابطه‌ی نزدیكی با گونه‌های دیگری از جانوران دارند. این رابطه‌ را هم‌زیستی می‌گویند. در رابطه‌ای از نوع هم‌زیستی، جانوران به هم وابسته‌اند. یك جانوران كمك می‌كند تا دیگری به نیازهایش دست پیدا كند. چیز خوبی است، نه؟ البته، همیشه نه.

   برخی از جانوران با شریك خود مهربان نیستند. گاهی یك جانور به نیازهای خود دست پیدا می‌كند، اما به شریكش آسیب می‌رساند. برای مثال، برخی حشره‌ها برای زنده‌ ماندن خون می‌مكند. آن‌ها برای به دست آوردن خون، خودشان را به گونه‌های دیگری از جانوران می‌چسبانند. گزش‌های حشره به میزبان او كمك نمی‌كند، بلكه می‌تواند باعث رساندن میكروب‌ها به میزبان و در نتیجه بیماری آن شود.

  در رابطه‌های دیگر، جانور به میزبان خود زیاد آسیب نمی‌رساند. هر دو جانور از زندگی كردن با یكدیگر سود می‌برند. در این جا، می‌بینیم كه چگونه جانوران برای زنده ماندن با هم دوست می‌شوند.

نمونه های دیگر از هم زیستی جانوران را در ادامه دنبال می کنیم، اگر شما هم نمونه ای سراغ داشتید حتما ثبت کنید:

جانوران كوچكی كه میگوهای رفته‌گر نامیده می‌شوند راهی برای كمك به این ماهی، كه لابه‌لای مرجان‌ها زندگی می‌كند، پیدا كرده‌اند. همان‌طور كه از نام آن‌ها برمی‌آید، این میگوها ماهی را تمییز می‌كنند. آن‌‌ها به جایی آویزان می‌شوند كه دانشمندان به آن ایستگاه تمییزكاری ‌ می‌گویند. ماهی نزدیك آن‌جا می‌ایستد. سپس میگو روی بدن ماهی می‌رود و حتی زمانی را به تمییز كردن دهان ماهی می‌پردازد.

میگو آرواره‌های ریزش را به كار می‌گیرد تا مواد را از بدن ماهی برچیند. این مواد شامل پوست مرده، خرده‌های كوچك غذا و جانداران كوچكی است كه می‌توانند به ماهی آسیب برسانند. ماهی به‌خوبی تمییز می‌شود و میگو نیز از غذایی كه از زباله‌دان ماهی به دست می‌آورد، لذت می‌برد.

پرندگان كوچكی، به نام مرغ‌ باران، نیز به كار سودمند رفته‌گری می‌پردازند. آن‌ها مشتری‌های درشت‌هیكلی دارند: كروكودیل‌ها. كروكودیل‌ها پوزه‌ا‌‌ی دراز با دندان‌های تیز دارند. تمییز كردن آن‌ها كار دشواری است. اما مرغ باران به‌خوبی این كار را انجام می‌دهد.

زمانی كه كروكودیل دهانش را باز می‌كند، مرغ باران به درون آن می‌پرد. كروكودیل پوزه‌ی درازش را نمی‌بندد، بلكه به مرغ باران اجازه می‌دهد جانوران كوچك و آسیب‌رسان را، كه به دندان‌های كروكودیل چسبیده‌اند، بخورد. مرغ ‌باران غذای آماده‌ای دریافت می‌كند و كروكودیل نیز حسابی تمیز می‌شود.

بسیاری از جانوران باید به دنبال غذا بروند. اما پرنده‌ی كنه‌خوار چنین نمی‌كند. این پرنده به جای این كه در آسمان در پی حشره‌ها جنب و جوش داشته باشد، بر پشت جانوران بزرگ‌تری مانند آنتلوپ‌ها و گورخرها می‌نشیند و سواری می‌گیرد.

آیا آن جانوارن ناراحت نیستند كه پرنده‌ها بر پشتشان سوار شده‌اند؟ نه. باید بدانید كه پرنده‌ی كنه‌خوار، كنه‌ها و دیگر جانوارن كوچك آسیب‌رسان را از پیكر دوستشان برمی‌چینند. با این كار، آن‌ها از آسیب حشره‌های خون‌خوار در امان می‌مانند. از سوی دیگر، پرنده‌ی كنه‌خوار غذای فراوانی به دست می‌آورد. این یك رابطه‌ی بسیار درست و مناسب است.

حواصیل‌ها نیز كنار جانوران بزرگی مانند اسب آبی و كرگدن‌ها راه می‌روند. زمانی كه این چهارپایان درشت‌پیكر راه می‌روند، با تكان خوردن پاهایشان حشره‌ها و دیگر جانوران كوچك از آن‌ها جدا می‌شوند. اكنون غذای فراوانی برای حواصیل فراهم شده است و او نیازی ندارد در پی غذا برود.

ممممممنننننون oooooj عزیز