تبیان، دستیار زندگی

دوست خوبم سلام

به نظرم موضوع خیلی جالبی رو مطرح کردین، شاید بارها و بارها این سؤال تو ذهنم پیش اومده بود، اما فرصت نداشتم به دنبال جوابش باشم. ولی طرح شدن این موضوع در این انجمن انگیزه ام رو زیاد کرد تا برم جواب این سؤالو پیدا کنم.

* مغز هر شخصی از 4 مغز کوچک تر تشکیل شده است که عبارتند از: مغز عزیزی، مغز هیجانی، مغز توازن بخش  و قشر مغزی بسیار پخته و نضج یافته.

* قشر مغز خود دارای دوبخش است: بخش چپ که به " مغز تحصیلی" یا آکادمیک و بخش راست که به " مغز خلاق " معروفند.

هر مغز دست کم بر اساس دو طول موج متفاوت عمل می کند. یکی از این طول موج ها طول موج بلند " بتا " نام دارد که هنگام بهره گیری از اطلاعات پیشین نظیر: راندن اتومبیل و سخن گفتن به کار می افتد. یکی دیگر طول موج " آلفا " است که خلاف طول موج بلند بتا، هنگام یادگیری های سریع اطلاعات، فعال می شود. طول موج آلفا را، طول موج " آرامش هشیار " هم می نامند.

اگر اطلاعات بیشتری خواستید یه سری به مطلب "یادگیری مبتنی بر مغز" مراجعه نمایید.

پیروز باشید و سربلند

یاحق، التماس دعا

چه فرقی داره ؟
من که فکر میکنم راست و چپ نداره و همزمان هر دو با هم کار میکنن

نیمكره‌های مخ بعضی رفتارها را به طور جداگانه تنظیم می كنند: نیمكره راست چپ اعمال حسی و حركتی طرف چپ بدن را تنظیم می‌كند و برعكس. ناحیه ویژه‌ای از مخ كه مسئوول نظارت بر حركات بدنتان است، قشر حركتی و ناحیه ویژه‌ای از مخ كه امكان درك احساسات بدنتان را فراهم می‌سازد، قشر حسی نامیده می‌شود.

دانشمندان توانسته‌اند بسیاری از بخش‌های قشر حركتی را كه به بخش بخصوصی از بدن مربوط می‌شوند، مشخص كنند. آنان همین كار را برای قشر حسی انجام داده‌اند. به عبارت دیگر، وقتی شما بخش‌خاصی از بدنتان را حركت می‌دهید، دانشمندان می‌دانند كدام بخش قشر حركتی، آن حركت را امكان پذیر می‌سازد و هنگامی كه گُل خوشبویی را می‌بویید، دانشمندان می‌دانند كدام بخش قشر حسی، اجازه درك آن عطر را به شما داده است. شكل زیر نتیجه فعالیت دانشمندان را نشان می‌دهد.

شخصی كه در این شكل ترسیم شده، كج و كوله و بی‌ریخت است، زیرا اندازه‌ ناحیه‌ای كه به بخش خاصی از بدن نسبت داده شده، با اندازه واقعی آن تناسبی ندارد بلكه با میزان د قتی كه برای انجام كار آن بخش نیاز است، تناسب دارد. در انسان، فضای زیادی به صورت، زبان و دست ها اختصاص داده شده است. شما فكر می‌كنید چرا این چنین است؟

در بیشتر افراد، نیمكره چپ مغز زبان و گفتار، ریاضیات و دیگر توانایی‌‌های تجزیه و تحلیل را تنظیم می‌كند. نیمكره راست، مسئوول پردازش‌های بینایی و فضایی است. بسیاری از اعمال، از جمله جنبه‌های مختلف اعمالی كه ذكر شد، با همكاری هر دو نیمكره تنظیم می‌شوند. دستجاتی از رشته های عصبی كه جسم پینه‌ای نامیده می‌شوند دو نیمكره را به هم مرتبط می‌سازند و به این ترتیب، ارتباط بین دو نیمكره امكان‌پذیر می‌شود. نوع ی جراحی نامعمول، استثنای جالبی برای این اصل همكاری دو نیمكره آشكار كرد و پیچیدگی مغز را بیش از پیش نشان داد. در موارد شدید صرع (نوعی بیماری عصبی كه باعث حملات مغزی می‌شود) با عمل جراحی رشته‌های جسم پینه‌ای را پاره می‌كنند و به این ترتیب ، ارتباط دو نیكره را قطع می‌كنند. این جراحی تعداد و شدت حملات مغزی را به میزان زیادی كاهش می‌دهد و بیشتر بیماران هیچ گونه اختلالی در حركت یا درك خود احساس نمی‌كنند. با وجود این، درك آنان تا حدودی آسیب می‌بیند. پیام‌های دست راست آنان فقط به وسیله نیكره چپ و پیام‌های دست چپ آنان فقط به وسیله نیكره راست دریافت می‌شود. در واقع، به خاطر این جراحی، نیمكره‌ها نمی‌توانند از اطلاعات یكدیگر استفاده كنند.

بیماران به طور معمول متوجه این آسیب نمی‌شوند زیرا با استفاده از چشم‌هایشان آن را جبران می‌كنند. بر خلاف پیام‌هایی كه از دست‌ها می‌آیند، پیام‌های هر چشم در هر دو نیمكره دریافت می‌شود. بعضی از مطالعات جالبی كه روی این بیماران انجام شده است، ماهیت این آسیب را آشكار كرده‌اند. وقتی محققی چشم‌های بیمار را با چشم‌بند می‌بندد و در دست چپش چیزی مانند مسواك قرار می‌دهد، بیمار می‌تواند خصوصیات آن چیزی را توصیف كند: «دسته‌ای بلند و سخت و موهایی نرم دارد.» گاهی بیمار می‌تواند چگونگی استفاده از آن چیز را توصیف كند: « هر روز از آن استفاده می‌كن م .» اما نمی‌توان د نام آن چیز رابگوید. وقتی محقق آن چیز را در دست راست بیمار قرار می‌دهد، او می‌تواند نام آن را بگوید: «چیزی كه در دست من است یك مسواك است.» اما نمی‌تواند چگونگی استفاده از آن را توصیف كند. در شرایط عادی كه بیمار می‌تواند هم از دست‌ها هم از چشم‌هایش استفاده كند، مغز می‌تواند از عهده آسیب وارده برآید و بیمار كمتر با مشكل رو‌به رو می‌شود.

این نمونه و مشاهدات به دست آمده از جراحی‌ها و آزمایش‌های دیگر، نشان می‌دهدكه مغز می‌تواند اطلاعات را در بیش از یك روش پردازش كند. به علاوه، بعضی اعمالی كه در حالت عادی به وسیله یك ناحیه انجام می‌شوند، می‌توانند بر بخش‌های دیگر تحمیل شوند. این وضعیت اغلب زمانی می‌تواند رخ بدهد كه فرد بسیار جوان است. برای مثال، وقتی كودكی دچار سكته‌ای می‌شود كه نیمكره چپش را تخریب می‌كند، به جای از دست رفتن مقداری ازتوانایی‌های گفتاری یا همه آن، نیمكره راست مغزش جور این عمل را می‌كشد. همچنین اگر دریافتی از یكی از حس‌ها آسیب ببیند، دریافتی از حس دیگر جبران خواهد كرد. به این دلائل اغلب گفته می‌شود مغز همچون لاستیك است، یعنی می‌تواند از بعضی وقایع و تجربیات تاثیر پذیر و با شرایط ویژه سازگاری پیدا كند.

پیچیدگی بر هم كنش‌ها

شاید از دانستن این موضوع تعجب كنید كه از بسیاری جنبه ها شما می‌توانید بهتر از یك كامپوتر فكر كنید. در حقیقت، ساختن كامپیوتر ‌هایی كه بتوانند ساده‌ترین اعمال انسانی (برای مثال، تشخیص صورت افراد مختلف) را انجام دهند، بسیار مشكل است. برنامه‌های كامپیوتری تنها در سال‌های اخیر توانسته‌اند استادان بازی شطرنج را شكست دهند. بعضی از دانشمندان تلاش می‌كنند با استفاده از برنامه‌های كامپیوتری ، ربات‌های باهوش ی طراحی كنند كه نظیر توانای‌ها و پردازش‌های اطلاعاتی مغز انسان را بروز دهند. تا به حال این دانشمندان توانسته‌اند، نحوه پردازش اطلاعات در سوسك را الگوسازی كنند، اما همین كار نیز با دشواری‌های زیادی همراه بوده است. حال تصور كنید ساختن رایانه و تولید برنامه‌ای كه بتواند همه توانایی‌های مغز انسان را الگو برداری كند، چقدر سخت است.


در این مورد بیشتر صحبت خواهیم کرد.

با سلام
نه مارولس جان
مغز به دو نیمكره راست و چپ تقسیم میشه و هر كدومش یه فعالیتی رو میتونه انجام بده توی خودش

موفق باشید

marvelous2 عزیز در پاسخ هایی که ثبت کردم تفاوت دو بخش مغز را در عملکردشون توضیح دادم. در ادامه هم از یک سری آزمایش ها گفتم که نشاندهنده ارتباط دو بخش مغز است.

اما سوالی رو مطرح کردم و آن اینکه چرا ساختن رایانه یا رباتی که فعالیت های مغز رو دقیقا الگو برداری کند بسیار مشکل است؟

در پاسخ به نظر من دلیلش این است که مغز ما تعداد زیادی سلول عصبی به نام نرون دارد و تعداد ارتباطات درونی بین این سلول‌‌ها حیرت‌آور است.

مغز ما حدود 12 10 (یك تریلیون) نرون دارد و از آنجا كه این سلول ها می‌تونند به روش‌های زیادی با هم ارتباط داشته باشند، توان همكاری بین آن‌ها فوق العاده بالاست. تا زمانی كه بشر كامپیوتری نساخته است كه ارتباطات درونی آن فوق العاده زیاد باشد، الگو برداری از تفكر انسانی مشكل خواهد بود.