تبیان، دستیار زندگی

پروفسور لیپمن، بنیان‌گذار آموزش فلسفه برای كودكان بر این باور است كه داستان فلسفی بیش از یك متن فلسفی در آموزش فلسفه به كودكان و نوجوانان اثرگذار است. به نظر وی، یك كتاب درسی مجموعه‌ای گلچین شده از حجم بزرگی از اطلاعات مورد پذیرش پژوهشگران و برای پژوهشگران است. اما اگر خوانندگانی كه كتاب‌های درسی برای آن‌ها نوشته می‌شود، كودكان باشند نه پژوهشگران، باید شیوه‌ای به كار برد تا انگیزه‌ای برای خواندن ایجاد كند.

یك داستان ممكن است فراهم آورنده‌ی صحنه‌ای غیرواقعی و تخیلی، گفت‌وگویی پر تنش، شخصیت‌های دوست‌داشتنی، الگویی زنده و با شور و نشاط، طنزآلود یا همه‌ی این‌ها باشد. كسانی كه داستان‌ها و كتاب‌های فلسفی را برای كودكان می‌نویسند، می‌توانند معانی، مسائل و روابط فلسفی را به شیوه‌ای بیان كنند كه با ظرافت خاصی در لایه‌های متن پنهان باشند. به احتمال بسیار، كودكان چنین مفاهیمی را از این داستان‌ها بیرون می‌كشند و توجه هم‌كلاسی‌های خود را به آن‌ها معطوف می‌كنند.

 ممكن است دانشجویان دوره‌های تحصیلات تكمیلی فلسفه، علایق خاص خود را برای خواندن متن‌های انتزاعی فلسفه داشته باشند، اما كودكان برای خواندن متن‌های فلسفی به انگیزه نیاز دارند و اغلب یك داستان بهترین راه برای ایجاد انگیزه است. كودكان دوست ندارند با اصطلاحات انتزاعی خشك و فنی سروكار داشته باشند و درباره‌ی آن‌ها بحث كنند. آن‌ها به خوبی می‌توانند كلمات و موضوع‌هایی را بررسی كنند كه كمتر انتزارعی هستند. كلماتی مانند خوب، بد، قانون، زیبا، امید و شادی كه هم برای كودكان و هم برای فیلسوفان كاربرد دارند.

برگرفته از كتاب هفته، شماره‌ی 233، شنبه 8 خرداد 1389

ممنون از مطلب مفیدتون
به نظر من فلسفه درس بسیار شیرینی است ولی به درد کودکان نمی خوره!!!

فلسفه به نوعی با انسان زاده می شود.
کودک از وقتی وارد سن 3-4 سالگی می شود مدام چراهایی ذهن او را مشغول می کند چراهایی که هرکدام می تواند سرآغاز یک بحث فلسفی عمیق باشد.

مثلا وقتی پدربزرگ فوت می کند کودک از ماهیت مرگ می پرسد و به دنبال از چرایی آن یا وقتی والدین خود را در حال مناجات می بیند از خدا و ماهیت آن می پرسد و به دنبال چرایی عبادت است.

پس با تولد انسان در حقیقت یک فیلسوف بالذات متولد می شود که اگر کم توجهی شود ممکن است جواب های ناقص یا نادرست او را به بیراهه بکشاند.

پاسخ دادن به چراهای کودک شاید مهم ترین بخش تربیت طفل باشد که گاهی مورد بی توجهی والدین و مربیان قرار می گیرد.

من هم کاملا موافقم . به نظر من هم اغلب سوالاتی که بچه ها از همان بچگی می پرسند یا خودمان در حال حاضر می پرسیم و حتی بزرگتر ها ... اکثرا ریشه در فلسفه دارند و متاسفانه اکثرا پاسخ های غیر فلسفی دریافت می کنند...
کاش همانطور که امروزه بیشتر خانواده ها این موضوع را متوجه شده اند که باید کتاب های روانشناسی زیادی مطالعه کنند و خواندن این کتاب ها در تربیت کودکانشان موثر است ، این موضوع را هم می دانستند که فلسفه نیز به همان اندازه و گاهی بیشتر از سایر موضوعات می تواند پاسخگوی کودک و کمکی برای تربیت صحیح فرزندان باشد...

فكر خوبیه اما چی جوریتوی ذهن مادر ها و پدرها بیاوریم

هرگاه فایده امری برای فرد روشن شود انگیزه و علاقه نسبت به انجام آن نیز افزایش می یابد. اگر والدین متوجه باشند که با پرورش قدرت تفکر و انجام تمرینات به ظاهر ساده توانایی کودک امروز و جوان فردا در حل مساله، تحلیل موضوعات، استدلال، درک بهتر مسائل، خویشتن شناسی و تاملات اجتماعی تاثیر بسزایی دارد، قطعا نسبت به آن تمایل نشان می دهند و اینکه بدانند مهم ترین قدم ها را در این زمینه والدین می توانند بردارند.