مقدمه:
شاخصه و ویژگى عمده اعتقاد به مهدویت، انتظار و آمادگى مداوم و آگاهانه براى ظهور امامى است كه از دیدگان همه غایب است و در صدد نابودى ظلم، ستم، فساد، تباهى، بى‌دینى و انحراف از جهان است.
مسئله انتظار حكومت حق و عدالت مهدى و قیام مصلح جهانى، در واقع مركب از دو عنصر است: عنصر نفى و عنصر اثبات.
عنصر نفى، همان بیگانگى از وضع موجود و عنصر اثبات، خواهان وضع بهتر است.
اگر این دو جنبه، در روح انسان، به صورت ریشه دار حلول كند، سرچشمه دو رشته اعمال دامنه دارخواهد شد.
این دو رشته اعمال، عبارت است از:
ترك هرگونه هم كارى و هم آهنگى با عوامل ظلم و فساد و حتى مبارزه و درگیرى با آنان از یك سو و خودسازى و خودباورى وجلب آمادگى جسمى و روحى، مادى و معنوى، براى شكل گرفتن آن حكومت واحد جهانى از سوىدیگر... هر دو قسمت، كاملاً سازنده و عامل تحرك، آگاهى و بیدارى است.
انتظار فرج، یكى از عقاید انسان ساز و انقلاب آفرین و از مهم ترین منابع الهام و شوق دهى براى زمینه سازی جهت ایجاد تحول و تكامل و سوق دادن انسانها به سوى حكومت عدل و ایمان است.
از دیدگاه اسلام، به‌خصوص مذهب حق تشیع، انتظار، همه‌گاه برانگیزنده، تحرك بخش، جنبش آ فرین، سرچشمه شور مقاومت، ایثار، قیام و حركت مستمراست.
انتظار برای جامعه دینی ایران، مقوله قابل تاملی است وبا تار و پود زندگی دینی مردم ما آمیخته است. از بهترین رازهاى نهفته بقاى تشیع، همین روح انتظارى است كه كالبد شیعه را آكنده ساخته و پیوسته او را به تلاش، كوشش، جنبش و جوشش وا مى دارد.
جامعه شیعه قرن هاست که با این اعتقاد زیسته و زنده بوده است واین اعتقاد همچنان راسخ است. نکته قابل توجه این است که شیعیان در توجیه مسئله انتظار فقط بر روایات و منقولات تکیه نمی کنند، بلکه می کوشند آن را عقل پذیر کنند واز دل آن پیام های سیاسی واجتماعی وتربیتی بیرون بکشند وآن را به مقوله ای بدل کنند که برای انسان امروزی معنی دار باشد و در پوششی امروزین، معقول وسودمند درآید.
ما در این نوشتار، به بررسی شاخصه های جامعه منتظر با تکیه بردیدگاه های مقام معظم رهبری خواهیم پرداخت. گرچه مسلما آنچه که در این نوشتار کوتاه بحث می گردد، دربرگیرنده همه شاخصه های چنین جامعه ای نیست و موارد دیگری نیز قابل طرح است.
