تنها او باقی است

سلام به تمامی تبیانی ها :

قبل از شروع مطلبم ، چون می خواهم در این مطلب خیلی راحت با شما عزیزان صحبت کنم ، واسه همین اول به شما می گویم ( خدایی نکرده ، انشا الله که 120 سال عمر کنید ، زبانم لال و....)

گفتم که بعد نگید ، چرا نگفتی ...؟!!!

اما باید پذیرفت که همه ما خواهیم مرد و نباید ، مرگ را فقط برای همسایه بدانیم . حتما شما هم شنیدید یا بعد از مرگی کسی خود، گفته اید که « این شتری است که در خونه هر کسی می خوابه » ، دوستان تبیانیم ، حالا این شتر قراره ، همین امروز در خونه شما بخوابه ....؟!!

بله ، در خونه شما ، چرا اینقدر تعجب کردید ...!!!

شما فقط همین یک روز را فرصت دارید ، فقط همین یک روز ...

در این روز ترجیح می دهید ، چه کار کنید : گریه و زاری کنید ، دقیقه های آخر عمر خود را به شادی و تفریح بگذرانید ، اموال خود را تقسیم کنید ، یا هر کاری کنید که خدا و بندگان خدا شما را ببخشند ( نماز می خوانید ، دعا می کنید وخود را برای هرچه بهتر رفتن آماده می کنید و ... )

قطعا شما مورد ، آخر را به موارد دیگر ترجیح می دهید .

سعی می کنید ، در همین ساعات یا دقایق باقی مانده ، اگر بدهکار هستید ، بدهی خود را بدهید ، اگر حقی از کسی را ضایع کرده اید ، از او طلب بخشش کنید ، از گناهان خود توبه خواهید کرد (توبه در این دقایق آخر را تصور کنید که چگونه خواهد بود ، برای توبه کردن واقعی باید اینگونه توبه کنید) ، وبسیاری از کارهای دیگر

باور کنید که اگر بدانید ، همین امروز خواهید ُمرد ، این همه کار را هم فقط در همین یک روز می توانید انجام دهید .

حالا هر کدام از ما چند سال از خدا عمر گرفته ایم ....؟!!!

- چقدر از عمر ما باقی مانده ....؟

50 سال

30 سال

10 سال

1 سال

1 ماه  

یا چند دقیقه ی دیگر ....

هیچ کس جز خدا نمی داند . 

پس باید دقایق را غنیمت شماریم و اینگونه خود را به مرگ نزدیک کنیم و هر کاری که انجام می دهیم ، فرض را بر این بگیریم که ساعات یا دقایق دیگر خواهیم ُمرد و برای اعمالمان باید پاسخگو باشیم .

این راز موفقیت در دنیا و آخرت است .

نوشته ای دیگر بود از  otagh_amal 

 ************************************************

تولد و مرگ را درمانی نیست

مهم این است که فاصله این دو را چگونه زندگی کنیم

سلام به همه دوستان عزیز انجمنیم
مثل اینکه مرگ خیلی ترسناکه !

نمی دونم چرا این بحث پاسخی نخورده؟!!! در حالی که شاید اساسی ترین سوال باشه ....

شاید به قول اتاق عمل عزیز مرگ و فکر کردن به آن ترسناک باشه ....

یا شاید سوال مطرح شده تکراری و کلیشه ای باشه ...

یا شاید خیلی از ما که هنوز در سن جوانی هستیم مرگ رو دور می پنداریم و فکر می کنیم حالا برای فکر کردن به این مسائل زود باشه ...

شاید اصلا نمی دونیم اگر فقط و فقط یک روز وقت داشته باشیم باید چه کار کنیم؟ یعنی اینقدر کارهای ناقص و نیمه کاره داریم که نمی دونیم باید به کدوم برسیم...

البته یه دلیل دیگه هم می تونه این باشه که مرگ رو یه موجود زشت و ترسناک می بینیم که باید تا حد امکان از آن دور شد...

راستی تعریف شما از مرگ چیه؟

من فعلا حرفی نمی زنم چون می خوام اول نظر شما رو بشنوم اگر بخواهید مرگ رو به صورت یک شیء تصور کنید چی می تونه باشه؟

من هم می گم ....

مرگ قصه عجیبی است.در شب های احیا بیشتر به آن فکر خواهی کرد.دیروز،امروز و فردا سه رکنی که هر روز در تکرار اند چه باشی چه نباشی.هر چیزی را عمریست.شاید من هم فردا نباشم...

برای دنیای خود به شکلی برنامه ریزی کنید که گویا تا ابد زندگی خواهید کرد و برای آخرت خود به شکلی که همین لحظه ؛ لحظه آخر زندگی شماست.