تبیان، دستیار زندگی

بچه بود که انقلاب را دید.نوجوانیش را در آن گذراند.شاگردی پدر را کرد؛عاشق کارهای فنی بود. وقتی مطهری را شناخت،دلش خواست برود سراغ طلبگی که نرفت.دانشگاه علم و صنعت،دو سال برق خواند؛آن قدر تودار بود که خانواده‌اش نمی‌دانست دانش جو است.حتی  وقتی خبر دست‌گیریش را شنیدند،باورشان نمی‌شد.دوستانش شاید جسارتش را در کوچه و خیابان دیده بودند، ولی در خانه،داداش احمد مهربان و سخاوت مند بود.

بعد از عملیات بیت المقدس یكی از بچه ها به حاج احمد گفت : حاج آقا بی خوابی این چندین شب امان ما را بریده انشاا... امشب با یك خواب ناز و پر ملاط تلافی می كنیم .
حاجی دستش را روی دوش او انداخت او را با خودش از سینه كش خاكریز بالا برد جائی را در روبروی ما در آسمان سمت غرب نشان داد و گفت ببینم بسیجی می دانی آنجا كجاست آن برادر كه كمی گیج شده بود گفت نمی فهمم حاج آقا حاج احمد گفت : یعنی چه مومن نمی فهمم چیه آنجا انتهای افق است من و تو باید این پرچم خودمان را آنجا بزنیم در انتهای افق هر وقت آنجا رسیدی و پرچم خودت را كوبیدی بگیر بخواب .