حضرت آقــــا که ژل مــالیــــده ای تـوی آییــنــه خــودت را دیـــده ای
زیــــر ابــرو را تــو بــــالا مــی بری پنــکک ومــاتیــک دولا می خـــری
ای نخورده بیحواس ومست مست گوکه پیشانی دگرتیغش چه هست
ار چه پیــشــانی دهـد بخت بلنـــد می شود ضـــایع نیـاندازیـــد بنـــــد
آمده تــــی شــرت تــا بالـای نــاف می زدی دور و برش را پیـــف پـاف
شــــاید اصلاپــــــارچه کـم آمـــده کـــاین چنیـــن از نـــافتان بــالا زده
ران شلـوار تو را گر خورده مــوش خوب عوض کن چیزسالم تربپــوش
راستی مویت چراشدسیخ سیــخ کرده ای انــــدر پریــز بــرق میـــخ؟
من* که این گونه تو را ای باسواد داده ام بـــه زیــر بـــاد انـــتــقـــاد
چیـــــز خوبی بهر تو مد کرده ام؟ طــرح نویــــی تــاکنــون آورده ام؟
هر جـــوانی را تنــــوع لازمســت بر حقیـــقت دیــده را بـاید نبســـت
(*من:مسئولین محترم مربوطه)
شاعر: سیروس خسروی
