پیامبر مهربان صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم كه همواره جویای حال یاران خود می‌شد دریافت كه یكی از یارانش بیمار و بستری شده است به عیادت او رفت و بر بالینش نشست.
پس از احوالپرسی بیمار گفت:
یا رسول الله نماز مغرب را با شما به جماعت خواندم شما سوره قارعه رادر نماز خواندید من آنچنان تحت تأثیر قرار گرفتم كه به خدا عرض كردم:
اگر در نزد تو گنهكارم طاقت عذاب آخرت را ندارم در همین دنیا مرا عذاب كن.
اكنون ای رسول خدا می‌بینی كه بیمار شده‌ام.
پیامبر فرمود:
دعای درستی نكرده‌ای می‌بایست در دعا – به پیروی از قرآن- بگویی:
ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الآخرة حسنه و قنا عذاب النار.
پروردگارا به ما در دنیا نیكی عطا كن و در آخرت نیز نیكی مرحمت فرما و ما را از عذاب آتش نگاه دار. (بقره/201)
آنگاه پیامبر برای اودعا كرد و او از بیماری نجات یافت.
