آتش سوزی میکو و توفان اخیر خورشیدی به تازگی به ادعاهای عجیب و غریبی در رابطه با تاثیر فعالیتهای جدید خورشیدی بر روی اتمسفر زمین دامن زده که نه تنها نادرست هستند بلکه از ذهنیات افرادی به وجود آمده اند که به ترجمه های هالیوودی از میزان فعالیت خورشید توجه فراوانی دارند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در ابتدا بهتر است روشن شود که هیچ ارتباطی میان فورانهای توده ای کرونال یا CME ها و یا فورانهای خورشیدی که طی هفته گذشته از خورشید به فضای خارج پرتاب شده و زمین را هدف قرار داده اند و آتشهای کشنده و ویرانگری که اخیرا جنگلهای وسیعی را در اطراف مسکو از بین برده وجود ندارد.
یکی از ادعاهای وارد شده حتی تا به جایی پیش رفته که ناسا را به پنهان کاری اطلاعات به دست آمده از رصدخانه دینامیک خورشیدی متهم کرده است تا افکار عمومی را از نتایج شعله های خورشیدی نوع M که بر روی سطح ستاره زمین مشاهده شده به دور نگه دارد.
با وجود اینکه در حال حاضر زمزمه های گیج کننده ای وجود دارند اما همیشه تصور غلطی از طوفانهای خورشیدی وجود داشته که آنها را با تاثیرات و نشانه های بزرگ زمین شناختی و اتمسفری در ارتباط می بیند. حقیقت این است که خورشید هرگز نمی تواند شعله هایی ایجاد کند که بتواند به صورت فیزیکی سطح زمین را به آتش بکشد زیرا در این صورت اکنون و حتی طی میلیاردها سال پیش حیاتی بر روی زمین شکل نمی گرفت.
زمانی که خورشید از خود فورانهایی را به وجود می آورد حبابی عظیم از مغناطیس در میان اتمسفر خورشید به وجود می آید که ذرات پر انرژی به نام پلاسما در میدان مغناطیسی آن به دام افتاده اند، شاید استفاده از واژه های عظیم و پر انرژی این تصور را به وجود آورد که در حال صحبت درباره سلاحی مرگبار هستیم اما در واقع این طور نیست.
فوران خورشیدی 4 آگوست در اصل در روز اول آگوست در خورشید به وجود آمده بود که پس از برخورد با زمین شفقهای زیبایی را در زمین به وجود آورد که عامل شکل گیری آنها همین ذرات "پر انرژی" بودند که با برخورد با گازهای اتمسفری این رنگها و مناظر را خلق کردند.
با این حال چنین توفانهای عظیم خورشیدی به هیچ وجه قادر نخواهد بود اتمسفر زمین را به اندازه ای گرم کند که منجر به آتش سوزی هایی مانند اتش سوزی مسکو شود. اما سناریویی وجود دارد که بر اساس آن توفانهای خورشیدی شاید و در صورتی که شرایط بر روی زمین به اندازه کافی و از گذشته خشک و داغ باشد، بتواند منجر به آتش سوزی شود.
توفانهای خورشیدی تنها می تواند وابستگی شدید و رو به رشد انسان را به شبکه های الکتریکی و ارتباطاتی حساس با خطر جدی رو به رو کند. علاوه بر این به خاطر جریانهای الکتریکی که در لایه های بالای اتمسفری به وجود می آیند، شبکه های برق کشورها نیز می توانند با اضافه بار شدید و خاموشی کامل مواجه شوند.
آتش سوزی مسکو مدتها قبل از برخورد فوران خورشیدی با اتمسفر زمین آغاز شده بود و از این رو فرضیه تاثیر توفانهای خورشیدی بر روی آتش سوزی های منابع طبیعی و جنگلهای زمین رد خواهد شد. از سویی دیگر در حالی که ارتباط میان فورانهای خورشیدی و آتش سوزی های طبیعی بسیار کمرنگ است، ارتباط پرتوهای خورشیدی با سیستم آب و هوایی زمین نیز مورد قبول نیست.
در سپتامبر سال 1859 سیاره زمین هدف عظیم ترین توفان خورشیدی قرار گرفت که تا به حال به ثبت رسیده است. واقعه "کارینگتون" پس از یک روز منجر به ایجاد شفقهای شمالی متعددی شد که در جنوبی ترین نقاط زمین نیز ردپای خود را به جا گذاشت. جدا از این تاثیر، شبکه های تلگرافی برخی مناطق به دلیل ازدیاد بار الکتریکی از کار افتاد.
بر اساس گزارش دیسکاوری، با توجه به تمامی این رویدادها و با وجود این احتمال که یک توفان خورشیدی بتواند مانند رعد و برقی که جنگلهای را به آتش می کشد به کابلهای عایق شبکه های انرژی نفوذ کرده و منجر به آتش سوزی در آنها شود، تا کنون هیچ مدرکی مبنی بر اینکه پرتوهای خورشیدی به اندازه ای قدرتمند باشند تا بتوانند منجر به آتش سوزی در جنگلها شوند، به دست نیامده است و تنها عامل آتش سوزی مسکو، بالا بودن درجه حرارت و خشکسالی شدید بوده است.
منبع :مهر
