تبیان، دستیار زندگی

شهدای ما آسمانی بودند؛ولی از آسمان نیامده بودند؛

مثل ما زمینی بودند.

فرشته ها گفتند:(آیا می خواهی انسانی را خلق کنی که بر روی

زمین خونریزی کند؟)

خدافرمود:(من چیزی را میدانم که شما نمیدانید.)

اینجا به این راز خدایی فکر کنید؛من و تو هم خیلی روی

خاک نمی مانیم.شهدا مانده اند و زمان ما را با خود برده است...

چیزی حدود دو دهه از جنگ گذشته است.

با سلام

ماهم مسافریم ، ولی دوست عزیز لطفا بند آخر را ویرایش کنید : حدود 3-4 دهه از جنگ گذشته است .

یا علی

ما سینه زدیم و بی صدا باریدند از هرچه که دم زدیم آنها دیدند
ما مدعیان در صف اول بودیم از آخر مجلس شهدا را چیدند

در پگاه باران گذشتی ، از خاکریزی شعله ور ، با نگاهی خیس ، به جستجوی آسمان
بر دامان شلمچه ، آسمان دو تکه شد ، نیمی ستاره نیمی آینه و غرور دشت با نقب های روشن شکسته شد
ردیفی سپیده ، ردیفی شکوفه

دو ماه از شروع جنگ تحمیلی گذشته بود . یه شب بچه ها خبر آوردند که یه بسیجی اصفهانی تو ارتفاعات کانی سخت تکه تکه شده .. بچه ها رفتند با هر زحمتی بود بدن مطهر شهید رو تو کیسه ای گذاشتند و آوردنش .

آنچه موجب شگفتی شد وصیت نامه این شهید بود که نوشته بود : (( خدایا ! اگر مرا لایق یافتی ، چون مولایم اباعبدالله الحسین (ع) با بدن پاره پاره ببر .))